BEGÜM'DEN...
Tahsin daha iyiye gidiyordu. Lakin hala yürümekte zorlanıyordu. Gram şikâyet etmedi. Bu süre boyunca babaannem ayrı, Annem ayrı Gökçen ve Altay abi gün aşırı ayrı aramışlardı. Muharrem enişte ve Halime hala da sık sık arıyorlardı. Hülya ve Emine Teyze ile de sık sık konuşuyordum lakin ille de kocam işte. İpek bile sık sık soruyordu dönüp dönmediklerini. Nilüfer’in de benden pek farkı olduğu söylenemezdi. Sultaa ve Gülten pek belli etmeseler de hatta devamlı yaptıkları gibi neşelendirmeye çalışsalar da onlarda özlemişlerdi biliyordum.
Akşam çıkışta Şahin, Seyfettin Albay’ın beni görmek istediğini söyleyince daldığım düşüncelerden uyandım.
“Olur gidelim ne içinmiş bir şey dedi mi?”
“Demedi.”
Karargâha vardığımızda Albayın yanına götürmek üzere postası bekliyordu bizi. Şahin
