KÖROĞLU’NDAN…
Aşk insanı değiştiriyordu bunu Begüm hayatıma girdiğinden beri çok değişik alanlarda deneyimlemiştim. Yapmam dediklerimi yaparken ya da olmaz dediğim şeyler olurken. Zaten onu tanıdığımdan beri bazı şeylere direnmenin bir anlamı olmadığını da fark ediyordum. Bir başkası gelip hayatımın içinde büyük bir pay sahibi olmuştu ve ben buna dünden razı olmuştum. Onu korumak, onu sevmek, onun derdi ile dertlenip neşesi ile mutlu olmak bunların her birine yavaş yavaş alışmıştım.
Şimdi ise bambaşka şeylere alışmaya başlıyordum. Baba olmaya mesela, ya da karımın karnını tuta tuta yürümesine. Bana kızdığında çocuğumuza şikâyet etmesine. Ve ben artık çok daha fazla kahkaha atıyordum. Bu ilişkinin sağ duyulu olması gereken tarafının ben olduğumu kabul ettiğimde karımı da daha net anlamışt
