"ส่งเพลงเสร็จแล้ว เฮียก็กลับไปสิคะ" หลังจากอุ้มเพลงวางลงบนเตียง ภีมก็หย่อนสะโพกลงนั่งมองใบหน้าของเด็กน้อยที่หลับตาพริ้มด้วยความเอ็นดูพลางใช้ปลายนิ้วเกลี่ยแก้มนุ่มนิ่มเบาๆ โดยไม่มีทีท่าว่าจะกลับออกไปจนยี่หวาต้องเอ่ยปาก
"คืนนี้ฉันว่าจะนอนที่นี่" ภีมละสายตาจากใบหน้าจิ้มลิ้มก่อนจะหันมองหน้ายี่หวาแล้วพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉย
"เฮียจะมานอนบ้านหวาได้ยังไง กลับบ้านเฮียไปเลยนะ"
"ขี้เกียจขับรถกลับไปกลับมา ระหว่างที่ฉันอาบน้ำเธอก็เตรียมเสื้อผ้า ของใช้ส่วนตัวใส่กระเป๋าให้เรียบร้อยเลยละ" พูดจบก็เดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวสีชมพูที่แขวนอยู่มุมห้องเดินหายเข้าห้องน้ำไป
"เฮียภีม เฮียออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ แล้วใครให้ใช้ผ้าเช็ดตัวหวา เฮียภีม คนบ้า!!" ยี่หวาโวยวายอยู่หน้าห้องน้ำ ก่อนจะชะงักเมื่อจู่ๆ คนที่อยู่ในห้องน้ำเปิดประตูออกมาจนใบหน้าของเขากับเธออยู่ห่างกันเพียงนิด สัมผัสได้ถึงลมหายใจของแต่ละฝ่าย
"เธอจะเสียงดังทำ
