"แม่หวา" เพลงอยู่ในชุดว่ายน้ำแบบคล้องคอ ผูกหลัง เย็บแบบระบายเช่นเดียวกับกางเกงว่ายน้ำที่เย็บเป็นระบายสองชั้นพร้อมหมวกสีชมพูหวานแต่ก็ยังคงมีตุ๊กตาหมีสีขาวอุ้มติดตัวไม่ห่าง วิ่งเข้าไปหาคนเป็นแม่
"น่ารักจังเลยค่ะ พุงน้อยๆ" ยี่หวาย่อตัวลงมาหาลูกสาวมองอย่างชื่นชมในความน่ารัก ก่อนจะแกล้งจกพุงป่องๆ จนเพลงต้องส่งเสียงหัวเราะคิกคัก
"อยากให้แม่หวาว่ายน้ำด้วย แต่แม่หวาต้องไปทำงาน ย่าเอรินเลยบอกจะว่ายน้ำเป็นเพื่อนเพลงเองค่ะ"
"ขอบคุณท่านทั้งสองมากนะคะที่เมตตาเราสองคนแม่ลูก หวารู้ค่ะว่าเงินของหวาคงเทียบไม่ได้กับเงินที่ท่านมี แต่....." ยี่หวาลุกขึ้นยืนและยกมือไหว้ขอบคุณเอรินกับภูอีกครั้ง
"เพื่อความสบายของยี่หวาแม่เข้าใจ แล้วถ้ายี่หวาอยากขอบคุณแม่กับคุณพ่อจริงๆ ก็เลิกเรียกแม่กับคุณพ่อว่าท่านได้แล้ว แล้วเรียกพ่อภูกับแม่เอรินแทน"
"หวาไม่อาจเอื้อมหรอกค่ะ" ยี่หวาพูดด้วยความเจียมเนื้อเจียมตัว
"อาจเอื้อมอ
