หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก

บทที่4.กาลเวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นเอง

“เจ็บ...อะ อ่าว์” เสียงครางกับปฏิกิริยาแข็งขืน ปลุกสำนึกของแมทธิวกลับคืนมา

ลืม...แมทธิวลืมใช้อุปกรณ์ป้องกันตัว เขารีบร้อนเพราะถูกเร่งเร้าจากอลิชาจนลืมความตั้งมั่นที่ปฏิบัติตัวมาเนิ่นนาน ชายหนุ่มพ่นลมหายใจแรงๆ เขารีบดึงสะโพก ถอดถอนตัวตนแข็งตึง มันยังไม่สายที่จะทำอะไรๆ ให้ถูกต้อง เพื่อป้องกันความผิดพลาดภายภาคหน้า...

แต่...มันสายไป เพราะทันทีที่เขาขยับ อลิชาที่กำลังถึงขีดสุดเพราะฤทธิ์ยาบังคับ หล่อนแอ่นตัวตามติด ผวาเกาะบ่าชายหนุ่ม พร้อมกับการเบียดสะโพกใส่ เท่านั้นเอง...แมทธิวก็หมดความยั้งคิด เขาโถมเข้าใส่หญิงสาวสุดแรง แหกปากคราง เมื่อความเสียวซ่านแผ่ซ่านไปทั้งร่างกาย

ไฟสวาทจากคนทั้งสองโหมกระหน่ำเหมือนพายุจากทะเลกว้างที่กระแทกซัดชายหาด...เสียงร่างกายชื้นเหงื่อที่เสียดสีใส่กัน ฟังเหมือนเสียงคลื่นที่กระทบฝั่งแบบไม่มีวันสิ้นสุด

พรึ่บ! พรึ่บ! พรึ่บ!

เรี่ยวแรงที่มีทั้งหมด แมทธิวสาดซัดไม่ยั้ง แผ่นหลังเปลือยเปล่าของเขาชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อมันปลาบ เป็นหยดน้ำที่ไหลย้อยก่อนจะหยดลงบนผิวผ้าปูที่นอนเป็นดวงโต...มือแข็งแรงรั้งเอวคอดเข้าหาตัวตนแบบแรงๆ เป็นเกมรักดุเดือดที่สุด ตั้งแต่ที่แมทธิวลิ้มลองเพศตรงข้าม ผู้หญิงตัวเล็กคนนี้ มีความสามารถปลุกปีศาจกระหายรักในร่างกายของเขาให้ตื่น เพลิดขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย อะไรหลายๆ อย่างในตัวหล่อนเหมาะสม ลงตัวกับเขาเป็นที่สุด

เรียวปากร้อนชื้นพรมจูบไปทั่วใบหน้าชื้นเหงื่อ เขากระแทกตัวตนแรงๆ อีกครั้ง ก่อนจะสาดใส่สายธารขุ่นร้อนซัดใส่ซอกหลืบส่วนที่ลึกที่สุดของอลิชา พร้อมกับเสียงคำรามแหบห้าว...

“อ๊าคคคคค!”

ร่างใหญ่โตทรุดฮวบ...ใบหน้าคมคายแนบเนินทรวงอวบอิ่ม เขาถอนใจเฮือกใหญ่ ปรือเปลือกตามองสบนัยน์ตาฉ่ำวาวของอลิชา ก่อนจะตาเหลือกเมื่อหญิงสาวใต้ร่างมองสบนัยน์ตาเขา ด้วยสายตาฉ่ำเยิ้ม

เวรล่ะสิ!!

แมทธิวกัดฟัน...เขากระโจนขึ้นสวรรค์ โดยที่คู่นอนยังไปไม่ถึงไหน

เป็นครั้งแรกที่ตนเองทำเรื่องขายขี้หน้า...ชายหนุ่มกะพริบเปลือกตาปริบๆ ผงกศีรษะขึ้นมองหน้าอลิชาจังๆ ใบหน้าของหล่อนแดงก่ำ เหมือนกำลังใจจะขาด ร่างกายของหล่อนก็เช่นกันมันร้อนเกินกว่าอุณหภูมิร่างกายของคนทั่วไป เขาเอะใจ! แต่ก็ไม่ได้คิดต่อ เพราะอลิชาโถมใส่ หล่อนผลักเขาจนหงายหลัง ก่อนจะคืบคลานขึ้นมาบนร่างกายกำยำของเขาเสียเอง หล่อนเสียดสีผิวนุ่มอุ่นกับแผ่นอกแน่นตึงของเขา เท่านั้นเอง... แมทธิวก็คิดอะไรไม่ออก

อลิชาไม่รู้ตัว ไฟพิศวาสครอบงำหล่อนจนหูอื้อตาพร่า เธอไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไปบ้าง รู้แค่ว่าต้องไขว่คว้าควานหาในสิ่งที่ตนเองต้องการ และผู้ชายตรงหน้า คือผู้มอบสิ่งนั้นให้เธอ

ปลายลิ้นเล็กๆ เปียกชื้น เลาะเล็มไปตามแผ่นอกเปลือย หล่อนเน้นจุดอันตรายของแมทธิว จนเขาครางอู้ เมื่อหญิงสาวเจาะจง ตวัดปลายลิ้นนุ่มอุ่นนั่น กับหัวนมแข็งเป็นไตของเขา มือของอลิชาลูบไล้แบบสะเปะสะปะ...แต่กลับปลุกไฟพิศวาสของเขาให้ลุกโหมขึ้นมาใหม่อีกครั้งจนได้

ชายหนุ่มสูดปากครางงึมงำ ร่างกายใหญ่กำยำเกร็งแข็ง มือแข็งแรงรวบจับมืออ่อนนุ่มที่ดูเหมือนจะซุกซนเกินกว่าจะรับไหว แมทธิวยิ้มหวาน เขาดันเรือนกายนุ่มอุ่น พลิกลำตัวคร่อมทับอลิชาไว้ พร้อมกับเสือกเสยความแข็งขึง ทะยานใส่เส้นทางที่แสนคุ้นเคย พร้อมกับเสียงครางแผ่วหวานที่เล็ดลอดออกมาจากปากอิ่มรูปกระจับ

“อ่าว์...อือ...”

ความเจ็บปางตายในครั้งแรกที่ถูกสิ่งแปลกปลอมรุกล้ำ ครั้งที่สองนี้ มันยังเจ็บแปลบๆ อยู่เช่นเดิม แต่ไม่ได้ทำให้ความคุคั่งในอารมณ์ของอลิชาชะงัก หล่อนเดินตามการชักจูงของแมทธิว บนเส้นทางสีรุ้งที่มีแต่สีสันสวยงาม กระเสือกกระสน ว่ายวนอยู่ในเกมสวาท แม้จะเหนื่อยหอบแต่กลับหยุดพักไม่ได้ ร่างกายกลับร้อนระอุขึ้นนับเท่าทวี...เหมือนมีเปลวไฟร้อนๆ แลบเลียผิวกายอยู่ตลอดเวลา มันปวดร้าว ซาบซ่านจนแยกไม่ออก รู้แค่ว่าสะพานสีรุ้งทอดยาวอยู่เบื้องหน้า และเธอต้องไปให้ถึง...

“อ้ายยย...” มันเหมือนถึงจุดสิ้นสุด มวลความร้อนในร่างกายแตกปะทุ เสียงกรีดร้องของอลิชาคงดังก้อง เมื่อเธอหวีดเสียงร้องโดยไม่คิดออมเสียงสักนิด

แมทธิวยิ้มเซียวๆ เขาเกือบจะล่มปากอ่าวอีกครั้ง แต่สู้อุตส่าห์กัดฟันทน ส่งหญิงสาวถึงฝั่งฝันได้สำเร็จ ชายหนุ่มกระทั้นตัวถี่ๆ เขากดความแข็งขึงลึกสุดทาง สาดใส่สายธารขุ่นข้น รินรดกลีบดอกไม้แสนหวานแบบไม่ทันยั้ง

ร่างสูงใหญ่ทรุดฮวบลงไปนอนทับเนินอก ตำแหน่งเดิมแบบไม่ผิดเพี้ยน แมทธิว สูดลมหายใจช้าๆ เขาเหนื่อย และเพลียเพราะถูกรีดพิษเป็นครั้งที่สอง กับเรี่ยวแรงหยดสุดท้าย หนุ่มร้อนรัก ทำท่าจะยอมแพ้...เขาขอพักยกก่อน ที่จะเริ่มต้นใหม่ให้คุ้มกับราคาที่ต้องจ่าย...

แต่...

ปลายนิ้วเรียวเล็ก ไต่ดะอยู่ข้างสะโพก กับเรือนกายอวบอุ่นที่ดิ้นส่ายไปมา

ชายหนุ่มยกมือตบหน้าผาก...แม่ม้าพยศของเขาแรงยังไม่ตก...หล่อนยังไม่อิ่มกับเกมสวาทครั้งนี้ และเขายอมแพ้ไม่ได้ มันเสียหน้าผู้ชายไฟแรงสูง

แมทธิวกัดฟันกรอด เขาโถมเข้าใส่อลิชาแบบไม่ยั้งคิด รู้แค่ว่าศึกครั้งนี้ เขายอมพ่ายให้แม่สาวไร้เดียงสาคนนี้ไม่ได้ ศักดิ์ศรีความเป็นชายมันค้ำคอ...และหากยอมลดราวาศอกให้หล่อน ชื่อเสียงของตนเองคงป่นปี้

กว่าที่แมทธิวจะปราบพยศอลิชาได้ ก็เกือบรุ่งสาง...เกมรักนับครั้งไม่ถ้วน จนกระทั่งหมดฤทธิ์ยา อลิชาจึงผล็อยหลับ น็อกคาอกกว้างของชายหนุ่มไป

หนุ่มพลังสูงเป่าปากพรวด! เขารวบเอวบาง รั้งเขามาแนบชิด ก่อนจะหลับสนิทตามอลิชาไปในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที

อลิชาตื่นตามเวลา เธอปรือเปลือกตาขึ้นมอง สิ่งที่สายตาจับภาพได้... เป็นภาพที่ไม่คุ้นชิน เพดานห้องเธอเป็นไม้อัดเก่าๆ ผุๆ แต่ที่เห็นนี่ คือโคมไฟห้อยระย้า แสงสะท้อนของมันสวยเหมือนเกล็ดเพชรยามล้อเล่นกับแสงไฟ...หญิงสาวผวา!! แล้วเธอก็ต้องตกใจแทบสิ้นสติอีกครั้ง... ข้างกายของเธอมีผู้ชายรูปร่างกำยำนอนแนบชิด เท่าที่สำรวจคร่าวๆ เขา ‘เปลือย’ เมื่อชายผ้าที่พาดไว้หมิ่นๆ ช่วงเอว มันปิดไม่มิด แก้มก้นผู้ชายที่ชาตินี้อลิชาคงไม่มีวันได้เห็น เมื่อเธอตั้งใจจะอยู่คนเดียว ไม่อยากสร้างภาระให้กับใคร หญิงสาวยกมือขยี้ดวงตาแรงๆ ก่อนจะสูดปากคราง เมื่อร่างกายประท้วงการออกแรง เนื้อตัวของเธอร้าวระบม เหมือนทำงานหนักมาทั้งวัน เธอแน่ใจว่าตนเองหลับสนิท หลังดื่มนมอุ่นๆ ที่ฉลวยยกมาให้หน้าห้อง...

เอะ!

หญิงสาวรวบผ้าห่มแนบลำตัวมากขึ้น ใบหน้าซีดเผือดเมื่อพอจะเดาเหตุการณ์ออก

อลิชาไม่กล้าแม้แต่จะก้มมองตัวเอง ร่างกายเธอร้าวระบม แถมว่างเปล่า เหมือนกับว่าใต้ผ้าห่มนี่ เธอไม่ได้สวมอะไรเลย

น้ำตาหยดเล็กๆ ไหลพรู มันเจ็บแปลบเหมือนจะขาดใจ เมื่อคนที่ไว้ใจ หักหลัง ทำลายเธอจนยับเยิน...

รอยยิ้มหยันๆ แต้มมุมปาก ฉลวยให้เธอทดแทนบุญคุณของท่าน ด้วยความสาวที่เก็บไว้อย่างดี นับเป็นความปรานีอย่างหาที่สุดไม่ได้ จากคนที่เธอเคารพไม่ต่างอะไรกับบุพการี

เธอลากขาลงจากเตียงอย่างทุลักทุเล พยายามจรดปลายเท้าก้าวเดินให้เบาที่สุด เมื่อยังไม่อยากเผชิญหน้ากับผู้ชายใจร้ายที่พร่าพรหมจรรย์ของตนเองไป อลิชาหอบเสื้อผ้าผู้หญิงที่หล่นเกลื่อนพื้นขึ้นมาแนบอก เธอเดินไป ยกมือปาดน้ำตาไป เพราะน้ำตาไหลหล่นไม่หยุด เป็นครั้งแรกที่หญิงสาวร่ำไห้อย่างหนัก มันเป็นก้อนสะอื้นที่ตีตื้นออกมาจากก้นบึ้งหัวใจ แต่ไร้เสียง...

หลังอาบน้ำล้างคราบไคลออกไปลวกๆ อลิชาแต่งตัวเรียบร้อย เธอยิ้มหยันให้ผู้หญิงหน้าโง่ที่สะท้อนผ่านกระจกเงา...

เหตุการณ์วันนี้ คนในครอบครัวเธอต้องมีเอี่ยว ไม่ว่าจะป้าฉลวย หรืออลินดา เมื่อชุดเดรสชุดนี้ เธอเคยเห็นอลินดาสวมใส่หลายครั้ง...

อลิชารีบออกจากห้องสุดหรู... ทั้งที่อยากฆ่าผู้ชายใจร้ายคนนี้เสียให้ตายคามือ แต่มันป่วยการเปล่า...เพราะเขาเองก็คงเป็น ‘เหยื่อ’ เหมือนตนเอง ผู้ชายคนนั้นผิดตรงที่เขาย่ำยีเธอโดยที่เธอไม่เต็มใจ แต่โทษเขาทั้งหมดก็ไม่ได้ เมื่อสาเหตุหลักมาจากคนในครอบครัวของเธอเอง ความทรงจำแสนรางเลือนที่อลิชาพยายามนึก ทำให้เธอรู้สึกอดสู ตนเองการเป็นผู้หญิงร้อนรักได้อย่างไร มันมีอะไรแอบแฝงอยู่เบื้องหลังแน่ๆ