หลังนิ่งไปหนึ่งอึดใจ เพราะความตกใจ บวกกับความหวาดระแวง อลิชาควานหาคำพูดตนเองจนเจอ เธอตอบแบบระมัดระวังตัวที่สุด “ค่ะ... สวัสดีค่ะ บอสมาหาใครคะ คนอื่นๆ เลิกงานกันหมดแล้วล่ะค่ะ”
ชายหนุ่มไหวไหล่ ดึงมือออกมาจากกระเป๋ากางเกง เดินไปโน้มตัวท้าวฝ่ามือบนผิวโต๊ะทำงานของลูกน้องสาว “ผมมาหาคุณ” เสียงแข็งๆ ตอบกลับมา
“คะ?” อลิชากะพริบเปลือกตาปริบ มองสบนัยน์ตาคมดุแบบมึนงง
“เรามาพูดตรงๆ กันดีกว่า พูดแบบคนที่โตแล้วเขาคุยกัน” แมทธิวกล่าวเสียงจริงจัง สายตาคมดุจับจ้องกรอบหน้าเนียนใสของแม่สาวที่เคยเป็นแค่...อดีตคู่นอน เป็นนางบำเรอที่ครั้งหนึ่งเขาเอาเงินฟาดหัว “ผมยินดีจ่าย หากเธอยังคงทำอาชีพเก่าอยู่นะ”
รอยยิ้มหยามหยันปรากฏขึ้นบนเรียวปากสีเข้ม ของผู้ชายใจร้ายคนเดิม
อลิชาแค่นยิ้ม นึกสมเพชตนเองในใจ รอยด่าง รอยเดียวที่เธอมี แต่กลับทำให้ใครต่อใครคอยดูถูก “ขอบคุณสำหรับความปรานีของคุณค่ะ แต่อาชีพขายของเก่า ดิฉันวาง
