“ส่วนใหญ่อลิสอยู่แต่ในครัวค่ะ”
มันคงเป็นเพราะชะตากำหนด ช่วงเวลานั้นอลิชายังไม่เข้มแข็งพอ...พระเจ้าเลยปิดหู ปิดตา ทำให้เธอกับแมทธิวไม่เคยเจอกัน
“เหรอ...แปลกจัง!! ทำไมเพื่อนผมถึงยอมให้คนงานในบ้านออกไปทำงานนอกบ้านได้ล่ะ...” แมทธิวติงซ้ำ เจ้านายที่ไหนใจดีขนาด ดูแลลูกของคนงานให้ แถมยังปล่อยให้คนงานคนนั้นได้ออกไปทำงานนอกบ้านด้วย “เธอกับมัน มีซัมติงกันเหรอ?” เสียงหัวเราะฟังเฝือนๆ พิกล เมื่อหัวใจของเขาคัดแย้ง
อลิชาสูดลมหายใจลึกๆ เธอเดือดจัดจนอยากจะฟาดปากคนเล่น เขาไม่มีสิทธิ์มาวิจารณ์หรือทักท้วง...เมื่อแมทธิวเป็นแค่คนนอก
“มีแต่พวกจิตใจต่ำแค่นั้นแหละค่ะที่คิดได้...คุณไทกับคุณอิงมีหัวใจดั่งทอง คนหยาบๆ ไม่มีวันรู้หรอก”
อลิชาย้อนเสียงแหบ เธอขยับถอยหนี ไม่อยากต่อปากกับคนแปลกหน้า เพราะหากตนเองพลาด ความลับจะไม่เป็นความลับ
“ผมพูดตามความจริง...ผมไม่ใช่คนดีอย่างที่เธอพูดก็จริง แต่มันมีเงื่อนงำพิกล...”
