Ağaçların içinde tek katlı ama büyük ev gözler önüne serildiğinde akşam güneşi ufukta parlıyordu. Zümra ahşaba vuran ışığın güzelliği karşısında duran arabadan inerken “Vay anasını” demeden edemedi. Kızın tepkisine karşılık ukalaca tebessüm eden Devran ellerini cebine sokmuş önden giden Zümra’nın beğeni dolu sesini dinliyordu.
“Beğendin galiba?”
Zümra geri dönüp kocaman gülümserken “Deli misin beğenmek ne bayıldım. Çok güzel ve huzurlu. Baksana araba sesi yok insan kalabalığı yok. Leş gibi kokan hava yok. Mis gibi. İnsan burada yaşlanmaz hiç.” dediğinde Devran da güldü. Eve girdiklerinde dışarı gibi içerisi de çok güzeldi. Fazla eşya yoktu. Gerektiği kadarı yerleştirilmişti. Birkaç adımlık ince koridor sonrası solda oturma odası sağda mutfak vardı. Koridor devam ederken karşılarına iki
