Mümtaz, sabırla bekledi. Bir cevap ya da ip ucu fısıldayacak birinin içlerinden çıkmasını umut etti. Yıllar sonra kardeşinden kalan emanetlerin varlığını öğreniyor onları bulma ihtimali bile boynuna büyük bir borç oluyordu.
Verdiği süre dolduğunda nefesini bıraktı ve eliyle arkasına doğru işaret yaptı. Gelen adamına başıyla yerdeki adamları göstererek “Temizleyin” dediğinde susturuculu silahlardan çıkan mermi sesleri sinek vızıltısı gibi mekana dolarken tek tek devrilen bedenler çoktan zemine kızıl rengi bırakmaya başlamıştı. Sıranın kendisine geleceğini bilen sondaki adam göz ucuyla Naci’ye bakıp “Ben biliyorum” diye bağırdı. Elini durmaları için kaldıran Mümtaz “Konuş” dedi. Artık laf cambazlığına gereksiz uzatmalara tahammülü yoktu.
Adam “Önce yaşayacağım konusunda bana garanti ve
