Günler geçti. Zaman su misali akarken Zümra yaşadıklarının etkisiyle kabuslar görüyor bazı geceler yatak yüzü hiç görmüyordu. Yine gün içinde uyku ilaçlarına rağmen uyuyamadığı bir anda bahçede dolandı. Yetmedi. Ruhu daralıyor gözlerini kapadığı an annesini Cemal’i Arsu’yu ve onun götürülmesini görüyor elinden gelse göz kapaklarını sökmeyi yeğliyordu.
Sahil kenarına gitmek istediğini anladığında korumalardan Tarık “Ben seninle gelirim. Hoş market olayından beri kuşkuluyum hep ama” dediğinde burukça gülümsedi.
“O gün seni gafil avladılar. Biliyorum ben seni bir uçan bir kaçan.”
Yürümeye başladıklarında sessizleştiler. Zümra, zihnini susturamıyor kafasının içinde savaş devam ediyordu. Dünyadaki varlığı resmen yok olmak üzereymiş gibiydi. Banklardan birine oturduklarında gözleri deni
