Duruş ve pozisyon çok sakattı. Zümra gözleri irileşmiş şekilde Devran’a bakarken hala alnındaki namlunun serinliği tenine değiyor ama aynı zaman da suratına vuran ılık nefes bedenini ateşe veriyordu. Normal şartlarda bu tür bir durumda anında tekmeyi üstündeki adama geçirir sonrasında bir güzel pataklar ve ‘Sen bana dokunamazsın’ nutku atardı lakin kaslarının durumu onu ayağa kaldıracak kadar iyi değildi.
Sertliğinden anlık ödün verip yarım yamalak “İlaç, Mümtaz amca, gece” diyebildi ama ne kadar anlaşılırdı orası beyin hücreleri tarafından daha düşünülmemişti. Devran, duyduklarıyla durumu çoktan fark etse de pozisyonunu korudu ve sadece biraz daha üzerine eğildi.
“Babamın odası iki kapı geride.”
“Karanlıkta fark etmedim.”
Devran kaşlarını çatarken bir an onun Kartal’ın odasına
