Kerim'in babası bir hafta içinde bebeğin yerini bulmuştu. Düğünün yapıldığı köşktü. Zaten Jale hep orayı tahmin etmişti. Uzaktan çekilmiş oğlunun bakıcı kucağında bir iki fotoğrafını da göstermişlerdi. Jale ayağa kalkıp,
“Rıfkı amcacım, çok teşekkür ederim. Bana dünyaları verdiniz,” deyip sarılmıştı.Sonra bebeğinin fotoğraflarına bakıp bakıp ağlamıştı. Kerim yanına gelip, “Güçlü ol, oğluna kavuşacaksın."
Yalnız Rıfkı Bey ve eşi Kerim'in yaptığı plana karşı çıkmış, razı olmamışlardı.
“Jale'cim seni üzmek istemeyiz ama muratla da karşı karşıya gelmek istemeyiz. Çok eskiye dayanan bir dostluğumuz var. Kötü şeyler olsun istemiyoruz."
Hande ve Kerim'e bakıp, "Siz de nedenini bildiğiniz halde böyle bir oyuna giriyorsunuz," dediler.
Jale araya girdi, "Tabii, ben size hak veriyorum. Kaldı k
