หวานใจบอดี้การ์ด (นวนนท์-ณรรรดา)

4.ฟูมฟาย

ความเดิม- "ค่ะลูก" วรรณดาได้แต่รับคำลูกสาวแล้วหันไปยิ้มให้พี่ ๆ ของเธอเบา ๆ

…………………………………………

หลังจากที่กินข้าวเสร็จ นายตู้หรือบำรุงได้ขอตัวกลับก่อนเพราะเห็นว่าเป็นเวลาของครอบครัวของผู้เป็นนาย

"นายผมกลับก่อนนะครับ"

"ครับเฮียตู้ ขอบคุณมาก เดี๋ยวพรุ่งนี้ถ้ามีธุระจะเรียกหา ขับรถดี ๆ นะเฮีย เดินทางปลอดภัย" เขมรัฐเอ่ยกับคนสนิทยิ้ม ๆ และให้สติก่อนขับรถ เขามักจะพูดแบบนี้ทุกครั้งกับคนในครอบครัวและคนที่เขารักและแคร์

ด้านวรรณดาเมื่อเห็นว่าคนสนิทของสามีออกไปไกลและได้ยินเสียงเครื่องยนต์สตาร์ทและเคลื่อนออกไปแล้วจึงหันมาถามลูกสาวตัวดีบ้าง

"ไหนเล่าให้แม่ฟังได้หรือยังว่าเกิดอะไรขึ้น น้องใบตอง"

"นั่นซิ" เขมชาติลูกชายคนโตของบ้านเอ่ยสำทับความคิดเห็นของมารดา ส่วนคนที่เหลือก็หันมาโฟกัสที่น้องน้อยเป็นจุดเดียวกัน

"คือ..น้อง..ฮึ่ก…น้องอกหัก…ฮือ…….พี่เค้าทิ้งน้องใบตองแล้ว เค้าจะไปทำงานที่เมืองนอก เค้าชวนน้องไปด้วย แต่น้องอยากอยู่ที่บ้านเรามากกว่า แล้วเค้าก็บอกว่าถ้างั้นเราเลิกกันคะแม่ เตี่ย เฮียชาติ เฮียณัฐ เฮียยุทธ ฮือ..ฮึ่ก..ฮือ.." ณรรรดาเล่าไปสะอึกสะอื้นไปเช็ดน้ำตาไปอย่างน่าสงสาร เพราะเป็นรักแรกของเธอ ทำไมล่ะเธอออกจะสวยและเป็นผู้หญิงที่ดีไม่ดื่มเหล้าไม่สูบบุหรี่ ฐานะทางครอบครัวก็ดี ทำไมผู้ชายคนนั้นถึงทิ้งเธอไป เธอคิดวกวนอยู่ในหัวจนปวดหัวไปหมด

"ดีแล้วละลูก แสดงว่าเค้าไม่ได้รักเราจริง ไม่ใช่คู่กันแล้วก็แคล้วกันนะลูก ลูกสาวแม่ทั้งสวย ทั้งสาว เรียนก็จบแล้ว ฐานะหรือก็ไม่ได้ขี้เหร่น้อยหน้าใคร หาใหม่ให้ดีกว่านี้ซิลูก" วรรณดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลอย่างปลอบประโลมลูกสาว

"นั่นซิลูกสาวเตี่ย"

"แต่หนูรักเค้าน่ะเตี่ย ตั้งแต่ปีหนึ่งเลยนะ เค้าเป็นรุ่นพี่หนูสองปี เค้าคอยดูแลหนูอย่างสม่ำเสมอมาตลอด..ฮือ.."

"แล้วทำไมเค้าพึ่งมาบอกเลิกแกเอาตอนนี้ล่ะ ทั้งที่แกก็บอกว่าเค้าดีกับแกตลอด แกไม่สงสัยบ้างเหรอ" เขมชาติเอ่ยขึ้นอย่างใช้เหตุและผล

"นอกเสียจากว่ามันมีคนใหม่น่ะซิ" เขมณัฐพี่ชายคนรองของบ้านออกความเห็นบ้าง

"ลุยมันเลยมั๊ยเฮีย" เขมยุทธเอ่ยอย่างคนอารมณ์ขึ้น

"ไม่ต้องไปทำอะไรมันหรอกลูก ปล่อยมันให้มันไปเจอคนที่มันคู่ควรเถอะ" เขมรัฐเอ่ยยิ้ม ๆ

"เตี่ยพูดยังกะรู้ความเป็นไปของมันงั้นแหละ" เขมยุทธเอ่ยขึ้น

"มันก็ต้องมีกันบ้างแหละลูก นี่เตี่ยนะ"

อีกด้านของคนที่พึ่งร้องไห้ฟูมฟายเพราะถูกคนรักบอกเลิก

"หนูจะไปนอนแล้ว พรุ่งนี้จะไปเริ่มงาน ต้องออกจากบ้านตั้งแต่เช้า เดี๋ยวไม่สวย" ว่าแล้วคนกลัวไม่สวยก็หน้าเริ่ดขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของบ้านอย่างไม่สนใจใครที่กำลังเป็นเดือดเป็นร้อนแทนเธอเลย

เอ๊อ……….ให้มันได้อย่างนี้ซิ..ลูกสาวกู ตะกี้มันยังนั่งร้องไห้น้ำตาแตกอยู่เลย หนึ่งวันพันอารมณ์กุตามไม่ทันเลยเว้ยเห้ย.. เขมรัฐได้แต่บ่นลูกสาวคนสวยอย่างนึกปลง ๆ

"ฮือ..แม่ว่าแม่ไปนอนบ้างดีกว่านะ นอนดึกเดี๋ยวไม่สวย แล้วตามมานะเตี่ย ดูแลฟืนไฟให้ด้วยปิดบ้านปิดไฟให้เรียบร้อยน๊า." วรรณดาสั่งเสียสามีพร้อม ๆ กับเดินขึ้นไปชั้นสองของบ้านอีกคน

เออ..สาว ๆ ไปกันหมดเลย เขมรัฐพึมพำเบา ๆ กับลูกชาย

"เตี่ยมีแผนอะไรหรือเปล่าครับ ไอ้นี่มันปลิงชัด ๆ ทำไมหลุดง่าย ๆ แบบนี้ล่ะครับ" เขมยุทธเอ่ยขึ้นอย่างสงสัยเพราะเขาเคยใช้กลอุบายตั้งนายคนนี้ตั้งหลายครั้งแต่ไม่เคยสำเร็จสักครั้ง กลับโดนน้องสาวต่อว่าเสียอีกว่ารังแกคนของตน

"เออน่า เตี่ย มีของเตี่ยแล้วกัน ว่าแต่จุ๊จุ๊ นะ ห้ามปริปากบอกใครเลย เตี่ยมีตัวช่วย" เขมรัฐเล่ายิ้ม ๆ

"ตัวช่วย!!!" ทั้งสามหนุ่มทวนคำขึ้นพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย

"ตกใจอะไรกัน เจ้าพวกนี้นิ่" เขมรัฐเริ่มหัวเสียกับบรรดาลูกชายของเขา เริ่มลังเลขึ้นมานิด ๆ เริ่มนอยหขึ้นมาหน่อย ๆ แล้ว

"มันจะไม่ซ้ำรอยเดิมหรือครับเตี่ย เผื่อมันเป็นแบบไอ้หน้าหล่อนั่นล่ะ" เขมณัฐออกความเห็นอีกครั้ง

"นั่นซิครับเตี่ย" เขมชาติเอ่ยสำทับความคิดเห็นของน้องชายอีกที

"เฮ่ย..เชื่อสายตาคนแก่คนนี้เถอะ เตี่ยดูคนไม่ผิดหรอก ไป ๆ แยกย้าย ห้องใครห้องมันเว้ย" เขมรัฐยังยืนยันความคิดเห็นของตน

ด้านเขมรัฐหลังจากไล่ลูก ๆ ขึ้นห้องกันหมดแล้วชายวัยกลางคนจึงนั่งทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ อย่างมีสมาธิ ใช่เขาต้องใช้สมาธิอย่างหนักในการพิจารณาหรือตัดสินใจ เพราะนั่นมันหมายถึงชีวิตที่มีความสุขในอนาคตของลูกสาวคนเดียวของเขา

เขมรัฐนั่งนิ่ง ๆ ปล่อยใจให้ว่างไปสักพักจึงคิดถึงใครบางคนขึ้นมาจึงหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมากดสายโทรออกหาใครบางคนทันที

นวนนท์: คร้าบป๋าเข่ง มีอะไรให้ผมรับใช้ตอนเกือบสามทุ่มหรือคร้าบ

เขมรัฐ: เออรู้แล้วน่าว่าโทรมารบกวน ปิดร้านเรียบร้อยดีแล้วใช่มั๊ย

นวนนท์: ปิดดีแล้วคร้าบ

เขมรัฐ: ดำเนินการตามแผนได้เลยนะ ข้อมูลอยู่ในแช็ทแล้ว

นวนนท์: แล้วผมจะปฏิเสธอะไรป๋าเข่งได้บ้างล่ะ เอาก็เอาซิครับ

เขมรัฐ: พรุ่งนี้ยัยใบตองจะไปทำงานวันแรกฝากดูแลด้วยล่ะ ดำเนินการตามแผนได้เลย

นวนนท์: คร้าบ แต่บอกไว้ก่อนว่าที่ผมช่วยไม่ได้หวังสินจ้างรางวัลหรือเช่าร้านฟรี ๆ หลอกนะเพราะผมรู้ว่าไอ้นั่นมันปลิงต่างหากสงสาร น้องสงสารนุ่งมันยิ่งรู้ว่าเป็นลูกสาวคนเดียวของป๋าด้วยผมยิ่งปล่อยผ่านไม่ได้

เขมรัฐ: ขอบใจมากไอ้ลูกชาย บาย

นวนนท์: ครับ สวัสดีครับ