“อัง รถฉันจะเสร็จวันไหนเหรอ”
แพรวาอาศัยช่วงพักกลางวันโทรหาเพื่อนรักเพื่อสอบถามว่ารถที่ฝากคนของอังมายกไปซ่อมจะเสร็จเมื่อไร แม้จะเพิ่งผ่านไปเพียงแค่สองวัน แต่เธอก็ไม่อยากจะใกล้ชิดกับน่านน้ำมากไปกว่านี้ ไม่ใช่อะไรหรอก กลัวใจตัวเองนี่แหละ
(คงไม่เกินสองสามวันนี้แหละ เสร็จแล้วเดี๋ยวฉันโทรบอก)
“ขอบคุณมากนะแก”
(น้ำเสียงแกดูเหมือนอยากได้รถใช้เร็วๆ นะ มีเรื่องอะไรปิดบังฉันรึเปล่า)
อังเอ่ยถามราวกับมีความสามารถในการจับผิด แต่เธอก็มีเรื่องจริงๆ และไม่ได้คิดจะปิดบังอะไรหรอก
“แกนี่เป็นแม่หมอหรือไงยัยอัง”
(มีเรื่องอะไรเล่ามา อย่าบอกนะว่าเรื่องเด็กของแกอีก)
“อืม ก็ช่วงนี้น่านน้ำอาสารับส่งฉันอยู่นะสิ ตอนนี้ก็หลอกขอไลน์ไปแล้วด้วย”
อย่าพูดว่าหลอกเลย ขู่จะจูบเธอมากกว่าถึงได้ยอมให้
(แล้วแกให้ไหม)
“ให้ไปแล้วน่ะสิ เมื่อคืนก็เพิ่งคุยกัน”
(แล้วรู้สึกยังไง)
“บอกไม่ถูกว่ะแก”
(ฉันว่าฉันพอจะรู้
