“Huh?”
Nagtataka naman ako kung nabingi lang ba ako at mali ang pagkakarinig ko, o talagang iba talaga ang pangalan na nabanggit niya? Nang ma-realized niya siguro na ibang pangalan ang nasabi niya, mabilis siyang lumayo sa akin. Inayos niya ang kaniyang sarili at umayos din ng upo. Muli niyang isinuot muli ang kaniyang seatbelt. “Who’s Shaicy? Vivian ang pangalan ko, baka nakalimutan mo lang,” sagot ko.
“I said Vivian.”
“Hindi, e. I’m sure na ibang pangalan—”
“Can you continue driving now? Alam mo naman na siguro kung alin ang preno d’yan?” pagpuputol niya sa dapat ay sasabihin ko.
“A-Ah, yes! Sure ka ba na itutuloy pa natin? Baka mas malala na ang mangyari mamaya.”
Kinakabahan din ako baka mamaya ay matuluyan na kaming mabangga. Lalo na ngayon na occupied na ang utak ko sa kaka
