หนิงฮวาเมื่อพี่ชายตัวโตพูดว่าจะปกป้อง เธอก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจอย่างประหลาด นานแค่ไหนแล้วที่มีคนพูดแบบนี้กับเธอนอกจากคนเป็นพ่อที่ล่วงลับไปแล้ว หนิงฮวารู้สึกว่าขอบตาเธอร้อนผ่าว หยาดน้ำตาคลอ จนทำให้หลินต้าจินตกใจ
“ตัวเล็ก เราเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม” หลินต้าจินถามอย่างร้อนรน
“เปล่าค่ะ หนูแค่รู้สึกอบอุ่น นานมากแล้วที่มีคนบอกว่าจะปกป้องและดูแลหนู ทั้งชีวิตหนูมีแค่พ่อกับแม่เท่านั้น” หนิงฮวาตอบด้วยรอยยิ้ม
“ต่อไปนี้พี่สัญญาว่าจะดูแลและปกป้องเราเอง ตอนนี้รีบกินก่อนเดี๋ยวจะเย็นหมด” ก่อนจะใช้ปลายนิ้วค่อยๆ กรีดน้ำตาของคนตรงหน้าออกอย่างแผ่วเบา
“อืม ขอบคุณมากนะคะพี่ชายตัวโต” หนิงฮวาเมื่อปรับอารมณ์ของตัวเองได้ก็ยิ้มตาหยีให้หลินต้าจิน
ตอนนี้คนที่แอบมองอยู่หน้าประตูตกใจยิ่งกว่าเห็นผีก่อนจะค่อยๆ แอบย่องออกมา แม้แต่หลินตงหนิงและชุนเผิงที่กลับมาก็ตกใจไม่ต่างกัน
“เจียวเจียวช่วยตบพี่หน่อยว่าพี่ไม่ได้ฝันไป” เข
