ชายหนุ่มหงุดหงิดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาไม่ชอบอะไรที่ไม่อยู่ในแบบแผนหรือตารางงานของเขาแต่กระนั้นก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากขับรถมาที่บ้านที่ผู้หญิงคนข้างๆ อยู่กับแฟนของเธอ ครั้นจะให้เปาโลมาดูให้ก็เกรงว่าจะเสียเวลา ตอนนี้เขายังหาพี่เลี้ยงให้อลองโซไม่ได้ก็ได้เปาโลคอยอยู่เป็นเพื่อนเล่นและพี่เลี้ยงชั่วคราวไปก่อน
“หลังนั้นใช่ไหม” อันโตนิโอถามเมื่อจอดรถหน้าบ้านเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ สะดุ้งเล็กน้อยแล้วพยักหน้าหงึกหงัก “โอเค...รออยู่นี่ เดี๋ยวผมลงไปดูเอง”
“จะดีเหรอคะ” เธอถามทันทีแววตาหลังแว่นตากรอบหนามีรอยกังวลเด่นชัด “พวกนั้นน่ากลัวมากเลยค่ะ”
อันโตนิโอขมวดคิ้วจะมีใครหน้าไหนมาทำให้เขากลัวได้ละ เขาถอนหายใจกับความคิดของเธอปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วก้าวลงจากรถ ชีวิตริมถนนทำให้ประสาทสัมผัสของเขารับรู้เรื่องเลวร้ายได้เร็วเสมอ และที่สำคัญเมื่ออยู่นอกบ้านเขามี 11 มม.คู่ใจติดกายเสมอถึงแม้ว่าจะมี
