พรบุหลันยืนจังก้าต่อปากต่อคำพร้อมปล่อยหยาดน้ำตาให้ไหลลงเป็นสาย ทำให้อารัญยิ่งเดือด ใช่ว่าเขาไม่อยากฆ่าเธอ แต่เขาอยากให้เธอตายทั้งเป็น อยากให้เธอเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ชนิดที่ว่าแม้อยากจะตายแค่ไหนก็ไม่ได้ตาย เจ็บให้สาสมกับที่รัชนีกรทำไว้กับเขา เมื่อรัชนีกรไม่อยู่ชดใช้ ก็มีเพียงพรบุหลันคนเดียวเท่านั้นที่จะชดใช้หนี้สินให้เขาได้
“เธอนี่มันเหมือนแม่ของเธอไม่มีผิด มารยา เจ้าน้ำตา”
“จะด่าก็ด่าที่ฉัน ฉันยอมรับทั้งหมด ไม่ต้องมาด่าแม่ฉัน แม่ฉันไม่รับรู้อะไรแล้ว จะด่าก็ด่าที่ฉันคนเดียว”
“อ้อเหรอ...มันจะต่างอะไรกันเล่า ในเมื่อเธอเป็นเลือดเนื้อของผู้หญิงคนนั้น และฉันจะบอกให้นะ อย่าบอกว่าแม่เธอไม่รับรู้ เพราะความทรมานที่เธอได้รับจะทำให้รัชนีกรต้องดิ้นเร่าด้วยความร้อน มากเสียยิ่งกว่าอยู่ในกระทะทองแดง ต้องเจ็บแสบยิ่งกว่าถูกหอกทิ่มให้ปีนต้นงิ้วเพราะบาปกรรมที่แม่เธอก่อไว้กั
