ค่ำคืนเดือนแรม หมู่ดาวทอแสงส่องประกายอยู่เต็มท้องฟ้า อากาศร้อนเมื่อตอนกลางวันถูกแทนที่ด้วยไอหนาวและความเย็นยะเยือกในเวลาดึกเช่นนี้ เสียงหริ่งหรีดเรไรขับขานระงมเหมือนต้อนรับเขากลับบ้าน เจ้าของไร่มองไปยังอีกห้องที่ปิดไปสนิท ป่านนี้เธอคงนอนหลับไปแล้วเพราะเวลาตอนนี้ก็ล่วงเลยวันใหม่เป็นชั่วโมง
“พี่ธามส์ค่ะ” ก้าวแรกที่พ่อเลี้ยงหนุ่มเดินเข้ามาในบ้านขาที่ก้าวก็ชะงักหยุด เมื่อได้ยินเสียงเมธาวีร้องรียกเขา
“ดึกแล้วทำไมยังไม่นอนอีกล่ะเมธาวี เอ๊ะ! นี่เราดื่มเหล้าหรือ เมาแล้วนี่นา...พี่ว่าหยุดดื่มเถอะ” พ่อเลี้ยงหนุ่มบอกพลางดึงแก้วออกจากมือหญิงสาว แต่ทว่าอีกคนกลับเบียดกายเข้าหา
“พี่ธามส์มาดื่มเป็นเพื่อนเมนี่หน่อยสิคะ เมนี่รอพี่ธามส์อยู่ มีเรื่องที่จะปรึกษา เรื่องที่รษาเข้าใจผิด ผ่านไปนานแต่ตอนนี้รษากลับมารื้อเรื่องเก่ามาพูด เมนี่พยายามอธิบายให้รษาฟังหลายต่อหลายครั้ง แต่รษาก็ไม่เชื่อสักที เมนี่จนปัญญ
