หญิงสาวเดินออกไปทอดมองที่แปลงกุหลาบ ส่งมือเรียวเล็กไปแตะกลีบบางๆ ของมันอย่างเบามือ “คนที่ยอมเสียสละแม้กระทั่งความสุขของตัวเอง เธออาจจะมีคนรัก มีคนคอยเป็นห่วงอยู่ทางโน้น แต่เธอก็ยอมอยู่ที่นี่ต่อตามคำขอร้อง เพราะรักพี่ชายมากกว่า พี่ธามส์คิดว่าคนอย่างนี้สมควรจะได้รับคำต่อว่าร้ายๆ หรือคะ”
‘มีคนที่รักงั้นหรือ’ พ่อเลี้ยงหนุ่มคิดในใจ ความรู้สึกแปลกๆ เกิดขึ้นกับชายหนุ่มหลังคำคำนี้ ทำไมเขาถึงไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นด้วยนะ
“ถ้าพี่ธามส์ยังทำแบบที่ผ่านมาอยู่ ไม่ได้เห็นค่าในความสามารถของเธอ รษาก็จะไม่ขอร้องให้เธออยู่ต่อ”
“ไม่ได้นะรษา” พ่อเลี้ยงธามส์ลืมตัวตอบกลับน้องสาวเสียงดังไปทันที
“ทำไมต้องร้องเสียงดังขนาดนั้นด้วยคะ.. ต่อไปนี้รษาสัญญา...ว่าจะตั้งใจทำงานให้มากกว่าเดิม ช่วยพี่ธามส์ทำงานดูแลไร่แบ่งเบาภาระของพี่ธามส์ สิ่งที่พี่รวีสอนมา...รษาคงต่อยอดไปได้เยอะ ต่อไปนี้...พี่จะได้มีเวลาว่างหาพี่สะใ
