Chapter 11
1374 Words
หลังจากที่เลือกของอยู่พักใหญ่ วาวาที่ไม่ค่อยนอนดึกก็เผลอหลับอยู่ตรงโซฟา ดาวินหันไปเจออีกทีหญิงสาวก็เคลิ้มหลับไปซะแล้ว เขายิ้มออกมาอย่างเอ็นดูก่อนจะลูบผมหญิงสาวแผ่วเบา
"ทำไมวาน่ารักจัง"
เขามองใบหน้าสวยที่นอนหลับเฉยๆยังน่ามองมากขนาดนี้ หรือว่าเขากำลังหลงเสน่ห์เธอจนโงหัวไม่ขึ้น นิสัยของเด็กคนนี้น่าสนใจมากจนเขาไม่อาจจะละจากการมองไปได้ คนแบบนี้เท่านั้นถึงจะเอาเขาอยู่
"ห้องนอนนิ่มเตรียมไว้ให้แล้วนะคะคุณวิน"
"อ่อ ขอบคุณมากไปพักผ่อนเถอะ"
"ได้ค่ะ ถ้ามีอะไรเรียกใช้ได้เลยค่ะ"
ดาว์นพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเก็บอุปกรณ์ใส่กระเป๋าแล้วอุ้มวาวาขึ้นไปข้างบน เขาให้หญิงสาวนอนในห้องนอนใหญ่เพราะสะดวกที่สุดเตียงนอนนุ่มสบายรับรองว่าฝันดีทั้งคืน
เขาวางหญิงสาวลงก่อนจะห่มผ้าให้ ตอนแรกเขาว่าจะไปนอนอีกห้องแต่คิดไปคิดมานอนตรงโซฟาดีกว่า ยังไงวาวาก็ไม่ตื่นมาโวยวายเขาหรอกค่อยตื่นเช้าก็ได้
คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็เดินไปหยิบหมอนมาใบหนึ่งก่อนจะปิดไฟแล้วนอนลงตรงโซฟาไม่ไกลจากเธอมากนัก
"ฝันดีนะคะเด็กซุ่มซ่าม พรุ่งนี้คุยกันนะ"
เขาเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะนอนหลับตาลงอย่างมีความสุข วันนี้วันแรกที่เขารู้สึกว่าอบอุ่นอย่างแปลกประหลาด เหมือนมีคนอยู่ด้วยถึงจะยังไม่ได้นอนกอดก็เถอะ แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว
เช้าวันต่อมา....
หญิงสาวค่อยๆล่มตาขึ้นช้าๆมองไปรอบๆก่อนจะตาโตเมื่อได้สติ ก่อนหน้านั้นเธอยังนอนอยู่ที่โซฟาอยู่เลยไหงรู้สึกตัวอีกทีมานอนบนเตียงแล้ว วาวาหันมองไปรอบๆก่อนจะเห็นดาวินนอนอยู่ตรงโซฟาและดูเหมือนจะเย็นนอนตัวงอเลย
"คุณวิน!"
เธอรีบลุกขึ้นก่อนจะหอบผ้าห่มผืนหนาติดมาด้วย หญิงสาวคลุมโปงให้ชายหนุ่มก่อนจะหันไปมองนาฬิกาที่ตอนนี้เป็นเวลาเช้าแล้ว
"นอนหนาวทั้งคืนซะแล้วล่ะมั่งเนี้ย เห้อ!"
วาวากอดอกมองชายหนุ่มก่อนจะยิ้มออกมาทันที คุณวินคือสุภาพบุรุษมากจริงๆถึงแม้ว่าเขาจะไม่ออกไปแต่อย่างน้อยก็ไม่ถือโอกาสตอนเธอไม่มีสติมาล่วงเกิน ยิ่งทำให้วาวามองชายหนุ่มในทางที่ดีขึ้นแถมยังไว้ใจที่จะอยู่ที่นี่โดยไม่กังวลใดๆ
"อื้อออ"
เขาร้องครางออกมาก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ เจอหญิงสาวยืนมองอยู่ก็ยิ้มออกมาทันที
"อ่าว วา... ตื่นแล้วเหรอ"
"ตื่นแล้วค่ะ ทำไมนอนไม่ห่มผ้าคะเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก"
หญิงสาวเอ่ยออกมาเสียงหวาน ดาวินที่ยินดังนั้นก็ยิ้มออกมาทันที นึกว่าจะถูกดุเรื่องที่เขาถือวิสาสะมานอนห้องเดียวกับเธอแต่กลับมาบ่นเรื่องเขานอนไม่ห่มผ้าแทน
"ไม่หนาวเลยปกติมาก"
"แต่ตัวงอเลยนะคะ"
วาวาหลุดขำออกมาก่อนจะมองชายหนุ่มอย่างตลก มีการแก้ต่างให้ตัวเองทั้งๆที่เธอเห็นว่ามันไม่ใช่
"ตาฝาดรึเปล่าเพิ่งตื่นนี่ ใช่แน่นอน"
เขาลุกขึ้นก่อนจะดันตัวหญิงสาวเข้าไปในห้องน้ำ วาวาตกใจแต่ก็ไม่ทันแล้วรู้อีกทีก็มายืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำแล้ว
"แปรงฟันก่อนเดี๋ยวจะพาไปซื้อต้นไม้สวยๆไม่ปลูกกัน"
วาวาถอนหายใจออกมาเล็กน้อย เล่นดันเธอเข้ามาแบบนี้ใครไม่ตกใจบ้างล่ะ เขาส่งแปรงฟันที่ยังไม่ได้ใช้มาให้ตรงหน้าก่อนจะใส่ยาสีฟันให้พร้อม
"อ่ะ มองไมแบบนั้นคิดว่าฉันจะทำอะไร"
"ไม่ค่ะ เปล๊าาาา"
วาวาร้องออกมาเสียงหลงก่อนจะยืนแปรงฟันหน้ากระจกโดยที่ดาวินก็ทำแบบนั้นเช่นกัน สองคนหันมามองสบตากันก่อนจะอมยิ้มเล็กน้อย เกิดมาทั้งชีวิตเพิ่งเคยตื่นนอนพร้อมผู้ชายแล้วมาแปรงฟันในห้องน้ำด้วยกันเนี้ยแหละ
ทั้งสองคนใช้เวลาในนั้นเกือบสิบนาทีก่อนจะออกมาแต่งตัวในตอนเช้าตรู่ วาวาเปิดกระเป๋าหยิบชุดสำรองของตัวเองออกมา ในกระเป๋าทำงานของเธอจะมีชุดสำรองสองถึงสามชุดเผื่อสถานการณ์ฉุกเฉินจะได้ไม่ต้องไปหาเอาข้างหน้า
จากนั้นทั้งสองคนก็ออกบ้านไปพร้อมกัน วาวาวิ่งเล่นอยู่ในร้านขายดอกไม้อย่างเพลิดเพลิน ไม่ลืมค้นหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ตไปด้วย
"วาจะเอาดอกกุหลาบด้วย ดอกนี้ด้วย"
หญิงสาวนั่งนับดอกไม้ไปพรางๆส่วนดาวินก็เดินตามเท่านั้น รอแค่จ่ายเงินส่วนเรื่องตกแต่งให้เธอจัดการเองแล้วกัน
"เอาก้อนหินใหญ่ๆด้วยค่ะ"
"ทีนี้มีขายนะลองถามพนักงานดูสิ"
"พี่คะวาถามหน่อย..."
วาวาวิ่งไปหาพี่พนักงานที่ตอนนี้กำลังเตรียมดอกกุหลาบให้เธออยู่ สั่งเยอะขนาดนี้น่าจะไปส่งรอบสายโน่นแหละ ร้านนี้เขาสั่งประจำตั้งแต่ปลูกบ้านแรกๆแล้วมีทุกอย่างให้เลือกมากมาย จบครบที่นี่
"ฮ้า! เหนื่อย"
วาวานั่งลงอยู่ตรงม้านั่ง ดาวินหยิบน้ำดื่มเย็นๆมาเปิดฝาก่อนจะส่งมันไปให้หญิงสาว เธอรับมาก่อนจะยกดื่มให้ชื่นใจ เขาใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อให้เธอไปพรางๆระหว่างรอเคลียร์ค่าใช้จ่าย
"ร้อนล่ะสิ"
"ร้อนค่ะ นี่ขนาดเช้าอยู่เลยนะคะ"
"ไปรอในรถมั้ย เดี๋ยวจ่ายเงินเสร็จจะได้ไปหาอะไรกินต่อ"
วาวาส่ายหน้าก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงหวาน
"รอไปพร้อมกันก็ได้ค่ะ นั้นไงพี่พนักงานมาแล้วค่ะ"
ดาวินเดินไปหาพนักงานก่อนจะส่งบัตรไปให้อย่างรวดเร็ว เขาจะพาหญิงสาวไปตากแอร์เย็นๆในรถแล้วจะพาไปหาอะไรทานก่อนเข้าบ้าน
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดาวินก็พาวาวามาหาอะไรทานที่ร้านอาหาร แต่หญิงสาวบอกว่าเช้าแบบนี้ต้องกินก๋วยเตี๋ยวเรือถึงจะอร่อย
"ตกลงว่าไม่กินร้านอาหาร"
วาวาพยักหน้าก่อนจะกุมมือชายหนุ่มแล้วลากเข้าไปในร้านก๋วยเตี๋ยวเรือเจ้าประจำที่เธอชอบมากินกับเพื่อนบ่อยๆ ทั้งสองคนสั่งมาคนละชามเพียงไม่นานเมนูก็มาเสิร์ฟตรงหน้า
"เผ็ดนะนั้นกินได้เหรอเรา"
"วาชอบกินเผ็ดค่ะสบายมาก"
หญิงสาวยิ้มสดใสก่อนจะคีบลูกชิ้นกินอย่างอร่อย ดาวินเห็นดังนั้นก็อดขำไม่ได้ ชอบกินที่แปลว่ากินไม่ได้สำหรับเธอ...
"ผมขอสั่งเพิ่มหน่อยครับ"
ดาวินสั่งมาเพิ่มอีกสองชามในขณะที่คนตรงหน้าเพิ่งกินไปได้ไม่กี่คำ
"คุณวินกินเยอะจัง แต่ทำไมไม่อ้วนนะ"
วาวามองเขาอย่างครุ่นคิด เธอเคยลองมากินครั้งละสองชามไม่เกินสองสัปดาห์น้ำหนักขึ้นไปตั้งสองกิโล พักหลังจึงกินชามเดียวร่วมกับผักพอ อาชีพอย่างเธอน้ำหนักเป็นสิ่งสำคัญมากๆถ้าอ้วนมากไปจะไม่สมส่วนและจะเป็นปัญหาในการทำงานด้วย
"ฉันเดินทางบ่อยไม่ค่อยได้นั่งนิ่งๆในออฟฟิศ อีกอย่างไม่ได้ชอบกินขนมเหมือนเรานี่จอมยุ่ง"
"เนี่ยแล้วก็มาพาดพิงวาอีกแล้ว ชิ!"
ทั้งสองคนชวนกันคุยไปเรื่อยเปื่อยก่อนจะพากันกลับไปที่บ้าน เพราะของที่วาวาสั่งไว้จะมาส่งต้องให้หญิงสาวไปเช็คของเองด้วย
- Writer
