Nahabag ako kung paano niya ipakitang naiintindihan niya ako, kung gaano niya ako kagustong tulungan dahil kita niya ang hirap at pagdurusang nararanasan ko.
Umiling ako. "But you can't prevent him from hurting me... makakasama at makakasama ko pa rin siya sa iisang lugar tulad na lang ng silid na ito dahil mag-asawa kami at hindi mo siya mapipigilan sa kung anong gusto niyang gawin sa akin."
Batid ko lang naman na hindi sa lahat ng oras ay kaya niya ako tulungan hangga't nandito ako, kasama si Rossini.
Nagbaba ako ng tingin sa dibdib niya para iwasan ang nanguusig niyang mga mata...
Kapanteng-kampante siya na hindi siya maaabutan ni Rossini dito. Hindi ko naman siya magawang mapaalis dahil ang tigas ng ulo niya at makulit din.
"May tiwala ka ba sa 'kin?" bigla niyang tanong na ikin
