บทที่ 2
434 Words
"หมาบ้าตัวนั้นไง"
"ผู้หญิงคนนั้นเหรอ"
"อืม" ตอนนี้ไลยาไม่ได้สนใจผู้หญิงคนนั้นแล้ว แต่เธอสนใจผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่กับผู้หญิงคนนั้นมากกว่า
"ทำไมแกทำหน้าแบบนั้นวะ"
"คอยดูนะฉันจะเอาคืน" ไลยาโกรธมากที่ถูกวิกาตบหน้า และยังดูถูกว่าเป็นผู้หญิงกลางคืนอีก
"แกจะเอาคืนยังไง"
"ฉันมีวิธี" แล้วทั้งสองก็ได้สั่งเครื่องดื่มมานั่งดื่ม
สองชั่วโมงผ่านไป
"คุณภาคินทร์จะไปไหนคะ" วิกาเห็นภาคินทร์ลุกขึ้นจากโต๊ะ ก็รีบลุกขึ้นตาม
"ผมขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บหนึ่ง" เขาแกะมือของวิกาออกจากการเหนี่ยวรั้ง ตั้งแต่เข้ามาวิกายังไม่ปล่อยให้ภาคินทร์เป็นอิสระเลย
"พอดีเลย วิกาอยากจะเข้าห้องน้ำเหมือนกัน"
"เธอจะบ้าเหรอวิกา คุณคินทร์เขาจะไปเข้าห้องน้ำผู้ชาย" แนนรีบทักท้วงเพื่อนไว้
"ก็เราจะไปเข้าห้องน้ำผู้หญิงไง"
"ผมขอตัวก่อนนะครับ" ตอนนี้ภาคินทร์ไม่รอแล้วเพราะว่าเขาไม่ได้ปวดเบา ข้าศึกกำลังประชิดป้อมปราการ
ชายหนุ่มเดินตรงไปที่ห้องน้ำของผับนั้น แต่ทันใดนั้น...
ตุ๊บ!!
"อุ๊ย!! ขอโทษค่ะ" คนตัวเล็กแกล้งล้มลงไปทันทีที่ชนเข้ากับอีกฝ่าย
"มะ.. ไม่เป็นไรครับ คุณเป็นอะไรไหม" เขากำลังจะเดินตรงไปที่ห้องน้ำ(ด้วยท่าทางที่กระวนกระวาย) แต่จำใจต้องหันกลับมาดูผู้หญิงที่เดินชนก่อน เพราะตอนนี้เธอยังไม่ลุกขึ้น
ภาคินทร์จำเป็นต้องกลับมาเพื่อที่จะพยุงเธอให้ลุกขึ้น
"ขอบคุณค่ะ" ลุกขึ้นได้สายตางามเหลือบมองไปอีกมุมหนึ่งของผับนั้น พอเห็นว่าผู้หญิงที่มีเรื่องกำลังรีบเดินตรงเข้ามา หญิงสาวก็คิดจะรั้งตัวเขาไว้ก่อน
"ถ้าไม่เป็นอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ" พอพยุงเธอลุกขึ้นแล้วก็ปล่อย เพราะต้องรีบเข้าห้องน้ำให้ไว
แต่ไลยาไม่ยอม มือเรียวเอื้อมไปคล้องคอคนตัวสูงกว่าให้โน้มให้ลงมาใกล้
คิ้วหนาขมวดเข้าหากันแบบสงสัยว่าเธอกำลังจะทำอะไร ..แต่ทันใดนั้นริมฝีปากบางก็ได้ยื่นขึ้นมาแนบจูบโดยการเอียงใบหน้างามเล็กน้อย เพื่อให้องศามันได้
"หือ?!" ดวงตาคมเปิดกว้างขึ้นแบบตกใจในความกล้าของเธอคนนี้ ที่อยู่ดีๆ ก็กระชากตัวเขาลงมาจูบ แต่ภาคินทร์ก็ไม่ได้ปฏิเสธ..
- Writer
