Afra
Annem sevgisiz biriydi. Yani öyle sıcak biri değildi. Hep dadımla birlikteydim. Dadımla birlikte büyümüştüm. Bana hep o bakardı. Eğitimimle o ilgilenirdi. Katı biriydi ama en azından saçlarımı okşardı. Bana ninni söylerdi. Düştüğüm zaman bana sarılırdı. Sadece katı biriydi, eğitim verirken özellikle çok katıydı. Söylediklerini anlamamı ve uygulamamı isterdi. Bana her şeyi o öğretmişti. Yemek yapmayı, oturmayı, müzik aletleriyle uğraşmayı, dikiş nakışı yapmayı.
Ben bunlardan ibarettim. Kimseye hayır diyemeyen, nazik, sürekli olarak dikiş nakış yapıp, insanlarla yüz yüze gelip kadınlarla sohbet eden, çay saatleri yapan biriydim. Her daim dadım yanımdaydı, asla erkeklerle tek başıma görüşmezdim. Biri benimle görüşmek istediği zaman, ya da mahrem biri geldiği zaman dadım her zaman başım
