อย่าเผลอใจ

EP 2/4 ว่าที่เมีย NC++ เบาๆ

ช่วงบ่ายมินตราแวะไปที่มหาวิทยาลัย ไปจ่ายค่าเทอมเรียบร้อย แต่พอมีเวลาเหลือ ยังไม่ถึงเวลาเข้างาน เธอเลยแวะที่คลินิกที่เตชิณให้นามบัตรมา ยอมรับว่าการรักษาหน้าที่คลินิกเสริมความงาม เป็นอะไรที่ห่างตัวเอามากๆ แต่ในเมื่อเตชิณต้องการ เธอก็จะพยายามเพื่อเขา อย่างน้อยในฐานะแฟนปลอมๆ เธอก็ควรทำหน้าที่ให้เต็มที่ ซึ่งอย่างแรกก็คือ การเป็นแฟนที่คู่ควร มันอาจจะต้องใช้เวลานานสักหน่อย กว่าจะเห็นผล กว่าหน้าเยินๆ ของเธอจะดีขึ้น แต่เธอจะไม่ยอมแพ้ เอาวงเงินในบัตรเป็นประกันได้เลย

ในเดือนสุดท้ายของการเป็นนักศึกษา ช่างเป็นเดือนที่แสนวุ่นวายสำหรับมินตรา ไหนจะอ่านหนังสือสอบ ไหนจะต้องทำงานพาร์ตไทม์ แล้วยังต้องแบ่งเวลาไปเข้าคลินิกอีก ทุกสิ่งทุกอย่างเธอยังพอบริหารเวลาได้ มันไม่เหนือบ่ากว่าแรง แต่ตัวแปลที่สำคัญที่สุดคือครอบครัวที่แสนวุ่นวาย

ทั้งแม่ทั้งพี่สาวพี่ชาย คอยส่งปัญหามาให้เธอแก้เสมอ เธอช่วยเท่าที่ช่วยได้ เธอภาวนาทุกวัน ขอให้ชีวิตหลุดพ้นจากคนพวกนี้ ถึงจะเป็นแม่ ถึงจะเป็นพี่น้องแท้ๆ ที่คลานตามกันมา แต่พวกเขาไม่เคยทำให้เธอรู้สึกว่าเป็นคนในครอบครัวเลย ถ้ามีของอร่อยที่ต้องกินด้วยกัน เธอจะได้กินคนสุดท้าย ตอนที่ทุกคนกินอิ่มแล้ว ซึ่งบางครั้งมันก็แทบไม่เหลือติดจาน แต่พอมีเรื่องเดือดร้อนทีไร เธอจะเป็นคนแรกที่พวกเขานึกถึง

มันเป็นแบบนี้มานาน นานจนเธอชินชา และได้แต่บอกตัวเองว่า สักวันมันคงจบลง

ช่วงกลางเดือน มินตรานอนดึกทุกวัน นอกจากต้องขยันอ่านหนังสือ ยังต้องขยันทำสวยด้วย สิวหลายเม็ดบนหน้าเธอ ยุบไปด้วยยาราคาแพง มันเริ่มหายบ้างแล้ว สิวอักเสบเม็ดโตๆ น่าบีบเล่น หายไปจากสายตาหลายเม็ด เตชิณก็เช่นกัน เขากลับไปใช้ชีวิตหนุ่มโสดของเขาอีกครั้ง เขาหายตัวไปจากห้องตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ และกลับเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับสาวที่หิ้วมาจากผับ แต่ละคนสวยๆ ทั้งนั้น บางวันก็มีแบบไม่ต้องจ่ายตังค์ด้วยนะ ประมาณว่า ลีลาเด็ดให้เน็ดฟรี ถุงยางอนามัยที่เธอสั่งซื้อมาให้ มันเลยหมดไปอย่างรวดเร็ว

ชีวิตของพวกเธอช่างแตกต่างกัน แตกต่างขนาดไหนน่ะเหรอ ก็แบบที่บางครั้งเขาเพิ่งล้มตัวลงนอน ในขณะที่เธอกำลังจะลุกไปใส่บาตร นั่นแหละ มันเป็นแบบนั้น

คืนนี้ก็เช่นกัน เตชิณไม่อยู่ เขาออกไปท่องราตรีตามประสาชายโสดผู้ร่ำรวย เขายังถือคติใช้ชีวิตให้คุ้ม จะได้ไม่มานั่งเสียใจทีหลัง เธอเผลอหลับตั้งแต่หัวค่ำ หลับตอนอ่านหนังสือนั่นแหละ และพอตื่นขึ้นมาท้องไส้มันก็ครวญคราง

เธองัวเงียลุกมาจากโต๊ะอ่านหนังสือ ไม่ลืมถือซองแผ่นมาส์กหน้ามาด้วย เธอหาโยเกิร์ตกิน ตามด้วยแกะซองแผ่นมาส์กหน้า กำลังแปะเจ้าแผ่นบางๆ ที่อุดมด้วยวิตามินลงบนแก้ม เสียงสัญญาณเปิดประตูก็ดังขึ้น ไฟในห้องเปิดไว้เพียงดวงเดียวที่ข้างผนังด้านหนึ่ง แต่ก็ทำให้เธอเห็นว่า คนที่กำลังก้าวเข้ามา เข้ามาด้วยอารมณ์ใด และมากับใคร

“โอ้ว...คุณจูบเก่งมากเลย อื้อออ...”

เสียงแม่สาวที่เขาควงมา ชื่นชมเรียวปากคมๆ ของเตชิณ ทั้งสองถอดเสื้อผ้ากันคนละชิ้น ถอดตั้งแต่ก้าวเข้ามาข้างใน มินตราตัวแข็งทื่อ รีบหาที่หลบ แต่มันหลบไม่ทัน ท้ายสุดเลยต้องนั่งลงที่หน้าตู้เย็น

ปึก!

เสียงบั้นท้ายของเตชิณกระแทกโต๊ะเตรียมอาหาร ซึ่งกั้นส่วนของครัวไว้ มันห่างจากจุดที่มินตรานั่งอยู่ไม่กี่ก้าว เขากำลังจูบดูดดื่มกับแม่สาวหุ่นเซ็กซี่ขยี้ใจ ทั้งพากันถอดเสื้อผ้าจนเหลือเพียงชุดชั้นใน และแน่นอนว่ามันไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่ถูกที่ควรนัก เขาขยับถอยหลังจนบั้นท้ายแน่นๆ ไปเกยอยู่บนขอบของโซฟาตัวใหญ่ ในขณะที่แม่สาวแซ่บเริ่มซุกไซ้ซอกคอเขา

เตชิณก็อยากจะดื่มด่ำกับรสสวาทให้เต็มที่ แต่พอมองออกไป มองไปยังจุดที่แสงส่องเพียงสลัว ภาพที่เห็นกลับทำเอาหัวใจแทบวาย ไม่ใช่เพราะมินตรานั่งอยู่ตรงนั้น แต่เพราะหล่อนแปะเจ้าแผ่นขาวๆ นั่นบนหน้า เขาเลยนึกว่าหล่อนเป็นผี

“ที่รักขา... คุณมองอะไร สนใจฉันหน่อยสิ”

ลีน่า (เท่าที่เตชิณนึกชื่อเจ้าหล่อนได้) กำลังจะหันไปมองตามสายตาเขา เขารีบดึงใบหน้าหล่อนคืนมา ก่อนจะส่งสัญญาณให้มินตรารีบไปซะ แต่มินตราตัวแข็งทื่อไปแล้ว สาวเจ้าไม่อยากมอง แต่หนังสดตรงหน้ากำลังทำให้แม่สาวน้อยตื่นตาตื่นใจ หลับตาสิมินตรา ทำไมเบิกตาโพลงอยู่ได้ มันน่าเกลียด จะดูไปทำไม โอ้ว...แล้วนั่น!? ทำไมของพี่เตมันถึงได้...ยาว แล้วก็ใหญ่! โดนเสียบเข้าไปคงทะลุไส้ทะลุพุง!

“โอ้ว...มันสุดยอด!” ลีน่าครางอย่างตื่นตะลึง ย่อกายลงไปแล้วอ้าปากงับเอาส่วนนั้นของเขา เตชิณจะห้ามก็ไม่ทันแล้ว เขาจำต้องนั่งเกยบนขอบด้านบนของโซฟา มือหนึ่งค้ำโซฟาไว้ อีกมือกดหัวลีน่าลงไป ให้หล่อนพาปากดูดชิมลิ้มรสเขา มันดี...ดีมาก มันวิเศษที่สุด โดยเฉพาะเมื่อรู้ว่ามินตรากำลังจ้องอยู่ จู่ๆ มันก็เสียวจนตัวสั่น มันได้อารมณ์จนเขาอยากจะลากหล่อนมาเปลี่ยนตัวกับลีน่า แต่ก็ได้แค่คิด

“ดูดแรงๆ ลีน่า...แรงอีก...อย่างนั้น วนลิ้นตรงปลายหน่อย ดูดเจ้าพวงอุ่นๆ นั่นด้วย โอ้ว...ลีน่า...”

“อืม...ที่รักขา...มันอร่อยมากเลย”

มินตรายกมือปิดปาก เธอเห็นทุกการกระทำของคนทั้งสอง โต๊ะเตรียมอาหารมันไม่ได้ยาวมาก มันเปิดช่องว่างเอาไว้ตรงกับตำแหน่งของตู้เย็นพอดี และใช่ ไม่ว่าแม่สาวลีน่าจะดูดจะเลียให้เขาท่าไหน เธอก็จดจำเอาไว้ จำแม่นยิ่งกว่าตำราที่จะใช้สอบวันพรุ่งนี้เสียอีก