มือของรดาวางแหมะบนบ่าของเตชิณอย่างสนิทสนม ณิชาลอบมองทางหางตา ดูเหมือนว่าหล่อนจะเป็นผู้หญิงของเตชิณละนะ
“นั่งด้วยคนสิคะสามี”
เตชิณส่งสายตาดุๆ ไปปรามคนที่โน้มหน้าลงมาถาม เขาส่ายหัวให้คนขี้แกล้ง
“ไสหัวไปไกลๆ เลย”
“โอ๊ย...ไม่เจอกันสามเดือนนี่ยังปากเสียเหมือนเดิมนะผัวขา...”
“ใครผัวแกวะไอ้ดา!” ถามดังๆ สายตาเหลือบมองคนที่นั่งข้างกัน ณิชาไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร หล่อนดูนิ่งจนน่าโมโห
รดายักไหล่ สนุกที่ได้แกล้งให้เตชิณของขึ้น
“แหม...ต้องให้ย้ำไหมละว่าครั้งหนึ่งเราก็เคย...”
“เคยอะไร พูดดีๆ ฉันเสียหายนะเนี่ย”
เตชิณปฏิเสธจริงจังจนรดาผิดสังเกต ทั้งตอนที่เขาเหลือบมองคนที่นั่งข้างๆ ด้วย ไม่เจอกันไม่เท่าไหร่ มีสาวควงแล้วแฮะ ชักสนุกแล้วสิงานนี้
“เชอะ...ทีเมื่อก่อนอ่านะ”
“เมื่อก่อนอะไร? ไอ้นี่ชอบทำให้ชาวบ้านเข้าใจผิดอยู่เรื่อย อย่างนี้ไง ถึงไม่มีแฟนกับเขาซะที”
“เอ้า! ผัวเต ทำไมผัวพูดกับเมียอย่างนี
