EP 1/4 ผู้หญิงของเตชิณ
889 Words
“มันสั้นไปนะ” เขาท้วงกระโปรงของหล่อน ถ้าก้มเก็บของหรือทำท่าโก้งโค้งละก็ รับรองเห็นกางเกงในแน่ๆ
“ใครๆ ก็ใส่แบบนี้น่า”
“แล้วกระโปรงพลีท?”
“มันยาวถึงครึ่งน่อง เกะกะ” มินตราเงี่ยหูฟังเสียงเขา เขาถอนหายใจเบาๆ คงไม่พอใจคำตอบของเธอ “ช่างมินเถอะน่า มันไม่ได้สั้นอะไรขนาดนั้น ผู้หญิงคนเมื่อคืนน่ะใส่สั้นกว่ามินอีก”
“ไม่เหมือนกัน” เขาเถียง แรงที่ใช้มีดหั่นไส้กรอกในจานเริ่มรุนแรง
“เหมือนน่า อะไรของพี่เนี่ย”
พอถูกท้วงอย่างนั้น เตชิณก็เงียบปาก เขากินมื้อเช้าราวกับกินกระดาษทราย มันไม่ค่อยรู้รสนัก ห้านาทีผ่านไปจึงค่อยเอ่ยขึ้นมา ในเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องก่อนหน้า
“จะไปซื้อของอีกทีวันไหน”
“วันเสาร์ค่ะ”
“ซื้อถุงยางมาให้ด้วย”
“ฮะ!?”
“มันหมด”
“พี่เต! มินเพิ่งสั่งซื้อมาเมื่อสองอาทิตย์ก่อน กล่องเบ้อเร่อด้วย”
เขาไม่เถียง แต่ช้อนตามองเธอ ราวกับจะพูดอีกรอบว่า ก็มันหมดแล้ว
“ไปซื้อมา” เขาย้ำ
“รู้แล้วน่า หื่นกามอะไรนักหนา” เธอบ่นเบาๆ แต่คิดว่าเขาน่าจะได้ยิน เขาไม่เข้าใจความรู้สึกเธอหรอก เธอเป็นผู้หญิงนะ เข้าห้างไปซื้อถุงยางทีกล่องเบ้อเร่อ เธอก็อาย
“รอก่อน งดหิ้วหญิงกลับห้องหนึ่งอาทิตย์ มินจะรอให้ร้านในแอปส้มมีของมาเพิ่มก่อน แล้วจะสั่งออนไลน์เอา ถ้าพี่ทนไม่ไหว พี่ก็ไปซื้อเอง มินไม่ซื้อที่ห้างให้หรอก มินอายชาวบ้าน”
เขายิ้มเมื่อรู้ถึงปัญหาของหล่อน แก้มหล่อนแดงขึ้นมา ไม่รู้แดงเพราะเขิน หรือเพราะสิวอักเสบเม็ดใหญ่ๆ ที่อยู่บนหน้ากันแน่
“โอเค งดหิ้วหญิงหนึ่งอาทิตย์ แล้วถ้าพี่อยากขึ้นมาทำไงล่ะ”
มินตราทำตาโตจ้องเขา พูดเหมือนจะหาอะไรแก้ขัดนะพี่
“อดทนสิคะ พี่ก็โตแล้วนะ”
“อ้อ...นึกว่าจะมีคนใจดีมาช่วยทำให้”
“พี่!? นะ...นั่นพูดอะไรเนี่ย”
เขายิ้มขบขันเมื่อเห็นท่าทีตื่นๆ ของมินตรา อีกไม่กี่เดือนก็จะเรียนจบแล้ว แต่มินตรายังดูเหมือนเด็กน้อยใสซื่ออยู่เลย
“ลองดูไหม ทำไม่เป็นเดี๋ยวพี่สอน ให้ทิปพิเศษด้วย จะได้เอาไปหาหมอรักษาสิว”
“ปล่อยให้มินเป็นสิวอักเสบตายไปเลยค่ะ ให้หน้าเยินเป็นผีไปเลยก็ได้ พี่ไม่ต้องหวังดีหรอก”
“โอเค...” เขายังยิ้มแม้ถูกแม่ตัวแสบตอกหน้ากลับมา อยู่กับมินตราก็สนุกดี ดีกว่าอยู่คนเดียวเงียบๆ เราต่างพึ่งพากันและกันในบางเรื่อง และที่สำคัญ เราเข้ากันได้ดี
“มีแฟนแล้วเหรอ”
“คะ?” เธองงนะที่เขาถามเรื่องนี้
“แฟนไง”
“มีที่ไหนล่ะ หน้าปลวกขนาดนี้ ใครจะมาชอบ”
“ดีแล้ว”
“พี่หมายความว่าไง”
“ฮะ? อ้อ...ไข่ดาวไง อะ...ยกให้ พี่อิ่มแล้ว”
แล้วไข่ดาวที่ยังไม่ถูกเจาะไข่แดง ก็ถูกตักใส่จานของมินตรา แม่ตัวแสบไม่ขัดศรัทธาหรอก ไข่ดาวหนึ่งฟองแบ่งกินสองคำก็หมดแล้ว ยัยตะกละ
“ปลายเดือนนี้งานวันเกิดแม่นะ จำวันได้ใช่ไหม”
“ได้ค่ะ”
“ถ้าว่างก็ไปซื้อของขวัญ ซื้อชุดสวยสักชุดก็ได้ บัตรที่มีน่ะ รูดได้เลยไม่ต้องเกรงใจ”
คราวนี้มินตราถึงกับอิ่มขึ้นมาดื้อๆ
“พี่...เราต้องโกหกแบบนี้ไปอีกนานไหม”
“ทำไมล่ะ ไม่สนุกแล้วเหรอ”
ดวงตากลมโตจ้องมองคนตรงข้าม ราวกับจะถามว่าเขาคิดว่าเธอสนุกได้ยังไง
“มินไม่เคยสนุกเลย ยิ่งโตขึ้น มินยิ่งรู้สึกว่าสิ่งที่เราทำอยู่มันผิด อีกอย่าง คุณป้าก็ไม่ค่อยปลื้มมินด้วย”
เขาพยักหน้า รับรู้สิ่งที่หล่อนเป็นอยู่
“เอาไว้...มินเรียนจบจริงๆ เมื่อไหร่ ค่อยคุยกันอีกทีว่าจะไปต่อ หรือพอแค่นั้น”
“ก็ได้ค่ะ”
“โอเค งั้น...เจอกันตอนค่ำ”
“ค่ะ”
“ไปมหา’ลัยด้วยกันไหม”
“ไม่ค่ะ พี่ไปเถอะ มินไปเองได้”
ถามทุกวัน และเธอก็ตอบแบบนี้ทุกวัน เขาเป็นอาจารย์ เธอเป็นนักศึกษา ถ้าต้องไปมหา’ลัยด้วยกันทุกวัน มันคงดูแปลกๆ ไม่อยากให้เขามีปัญหาเรื่องหน้าที่การงาน ยิ่งทุกวันนี้ สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือข่าวซุบซิบนินทาบนสื่อโซเชียล เธอยิ่งต้องระวัง อยู่มหา’ลัย เธอจึงทำทุกทางเพื่อให้ห่างจากเขา วิชาที่เขาสอน เธอเลือกเรียนกับอาจารย์ท่านอื่น ไม่เคยเรียนกับเขาเลย
หญิงสาวร่างอวบอิ่มในชุดฟอร์มของร้านไอศกรีมแบรนด์หนึ่งในห้างสรรพสินค้า ต้องวิ่งกระหืดกระหอบขึ้นบันไดโรงพักเมื่อได้รับโทรศัพท์จากมารดา พี่คนโตของเธอทำเรื่องอีกแล้ว พี่ชายที่ชอบทำตัวเหมือนเด็กวัยรุ่นไม่รู้ความ
เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายดังมาตั้งแต่เธอยังก้าวขึ้นไปไม่ถึงตัวพี่ ทั้งพ่อเลี้ยงและแม่มากันครบ มีเรื่องวิวาทกันตามเคย แน่นอนว่าพี่เธอเมาตั้งแต่เช้ายันเย็น คู่กรณีก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เพื่อนที่นั่งกินเหล้าด้วยกันนั่นแหละ
- Writer
