ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมง ประตูห้องทำงานบานใหญ่ก็ถูกเปิดเข้ามาด้วยน้ำมือของบอดี้การ์ดร่างยักษ์ ดวงตาเคร่งขรึมจับจ้องไปยังผู้เป็นนาย ซึ่งตอนนี้กำลังลงนามในเอกสารสำคัญหลายฉบับ ตั้งแต่รับคำสั่งให้จัดหาเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้ผู้หญิง กาสันก็เอาแต่ขมวดคิ้วเข้มเข้าหากัน ไม่เข้าใจเลยสักนิด ว่าทำไมท่านถึงปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่นี่ ทั้งๆ ที่น่าจะจับเธอโยนออกไปจากสเตอร์ลัมล์เสียมากกว่า ก็ในเมื่อเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ผ่านการประเมินและไม่ได้ลงนามในหนังสือตกลงการเป็นนางบำเรอชั่วครั้งชั่วคราว ทว่าถึงแม้จะสงสัยเช่นไร หน้าที่ของกาสันก็คือรับคำสั่งและปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดเท่านั้น
“ทุกอย่างที่ท่านสั่งครบถ้วนแล้วครับ”
หนุ่มมาดเข้มวัยสามสิบหกปีรายงาน พร้อมกับวางถุงกระดาษแปะชื่อร้านหรูๆ ไว้บนโซฟากว้าง “ส่วนมื้อกลางวันพนักงานจะมาเสิร์ฟในอีกสิบนาทีครับ” รายงานแล้วก็ถอยออกไปอย่างรู้หน้าที่ โดยไม่ลืมจับสังเก
