ตอนที่ 5
1197 Words
ดอกแก้วหน้าแดงระเรื่อ เบิกตากว้างด้วยความอับอาย เมื่อผู้หญิงสามคนนั้นเต้นระบำแหกแข้งแหกขา จงใจโชว์ทุกสัดส่วนของผู้หญิงแก่สายตาของแขกทุกคนในร้าน
พอเต้นไปสักพักก็เดินนวยนาดกันเข้ามาลูบไล้ใบหน้า แขน และลำตัวของภูวดล ซึ่งชายหนุ่มไม่ปัดป้องเลย
“หล่อจังเลยค่ะ”
เขายังคงนั่งเฉยๆ เหมือนไม่ทุกข์ร้อนอะไร เมื่อผู้หญิงแก้ผ้าคนหนึ่งก้มลงมาจูบที่ปากของเขา ก่อนจะปีนขึ้นมานั่งบนตัก
ดอกแก้วถึงกับจะลุกหนี แต่ภูวดลที่เพิ่งจูบกับผู้หญิงคนนั้นอย่างดุเดือดเสร็จรีบสั่งห้าม
“ห้ามลุกเด็ดขาดดอกแก้ว!”
พอเขาออกคำสั่งกับหล่อนเสร็จแล้วก็ก้มหน้าลงซุกซบกับเต้านมใหญ่ๆ ของสาวคนเดิม เสียงครางของผู้หญิงคนนั้นดังแข่งกับเสียงดนตรี เมื่อภูวดลรวบหัวนมเข้าไปในอุ้งปาก
หล่อนเห็นเขาออกแรงดูดหัวนมของผู้หญิงคนนั้นจนแก้มตอบ พร้อมกับขยำเต้านมอวบใหญ่อย่างเมามัน
ดอกแก้วทนดูไม่ไหวแล้ว หล่อนยกมือขึ้นปิดหน้า ท่ามกลางเสียงหัวเราะชอบใจของภูวดลที่ทำให้ดอกแก้วอับอายได้
“เป็นไงบ้าง มีอารมณ์ขึ้นมาหรือยังล่ะดอกแก้ว”
หญิงสาวไม่ตอบ ภาวนาให้เหตุการณ์น่าผะอืดผะอมนี้จบสิ้นลงเสียที
“มีเด็กผู้ชายไหมครับ เรียกมาให้น้องสาวของผมสักสองคนสิ”
“มีค่ะ เอาสองคนใช่ไหมคะ”
“ครับ”
ภูวดลหัวเราะชอบใจ ขณะหันมามองหล่อนที่นั่งหน้าซีดเผือด
“ไม่... แก้วไม่เอา... พี่ภู... กลับกันเถอะค่ะ”
“ฉันยังไม่อยากกลับ”
เขาตอบเสียงดังฟังชัด พร้อมกับเอามือขยำเต้านมของสาวที่นั่งบนตักอย่างต่อเนื่อง
“มาแล้วค่ะ หนุ่มน้อยๆ เอวดีดาวเด่นของร้านมาแล้วค่ะ”
ผู้ชายผิวขาวตัวสูงหน้าตาดี และที่สำคัญทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียงกางเกงชั้นในขาเว้าเพียงตัวเดียวเท่านั้นเดินตรงมาหาหล่อน
ดอกแก้วจะลุกหนี แต่สองคนนั้นก็นั่งลงขนาบข้างของหล่อนเสียก่อน
“บริการน้องสาวของผมให้เต็มที่เลยนะครับ เธอทิปหนัก ถ้าทำถูกใจ”
“พี่ภู... แก้วไม่...”
หล่อนมองภูวดลด้วยสายตาวิงวอนให้เมตตา แต่เขากลับหัวเราะชอบใจ
น้ำตาของหล่อนไหลรินออกมา และก็ผลักสองหนุ่มที่พยายามจะลูบเนื้อตัวของหล่อนออกไปแรงๆ
“ออกไปนะ ฉันไม่ต้องการพวกคุณ”
หนุ่มสองคนทำหน้าตาแปลกใจ ก่อนจะลุกขึ้นเดินกลับไปหลังร้าน
ภูวดลมองคนที่นั่งร้องไห้ด้วยความสะใจ ก่อนจะให้ทางเลือก
“อยากกลับไหมล่ะ”
“อยาก... แก้วอยากกลับค่ะพี่ภู” หล่อนมองเขาอย่างมีความหวัง
“ถ้าอยากกลับ งั้นก็แก้ผ้าออกทุกชิ้น แก้หมดแล้วฉันจะพาเธอกลับบ้านทันที”
ดอกแก้วหน้าซีดเผือด หล่อนมองภูวดลด้วยสายเจ็บปวด
เขาใจร้ายกับหล่อนมาตลอด และก็ใจร้ายมากขึ้นเรื่อยๆ จนหล่อนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว
“ว่าไงล่ะ จะถอดไหม ถอดเสร็จแล้วก็ไปเต้นโชว์ให้แขกดู”
“แก้ว... ไม่ทำ... แก้วทำไม่ได้หรอกค่ะ”
ดอกแก้วปฏิเสธเสียงสั่นเทา น้ำตาไหลพรากอาบนสองแก้ม
“แต่ฉันบอกให้เธอทำ ดอกแก้ว!”
เขาผลักผู้หญิงที่นั่งบนตักออกไปอย่างไม่ไยดี ก่อนจะจ้องหน้าหล่อนเขม็ง
“แก้วไม่ทำค่ะ แก้วจะไม่มีวันทำแบบนั้นหรอก”
หล่อนลุกขึ้นจากโซฟา และจะเดินหนีออกไปจากบาร์ต่ำช้านี้ แต่แขนถูกอุ้งมือหนาที่แข็งแรงดุจคีมเหล็กของภูวดลจับเอาไว้เสียก่อน
“จะไปไหน”
“แก้วจะกลับบ้านค่ะ”
ภูวดลลุกขึ้นยืนตระหง่าน ในมือข้างหนึ่งของเขาถือแก้วเหล้าเอาไว้ เขาจ้องมองใบหน้าที่มีแต่หยาดน้ำตาของดอกแก้วเขม็ง
“กล้าขัดคำสั่งฉันอย่างนั้นหรือ”
“แก้ว... ไม่ได้อยากขัดคำสั่งของพี่ภูหรอกค่ะ แต่แก้ว... แก้วทำเรื่องต่ำช้าแบบที่พี่ภูสั่งไม่ได้ แก้วทำไม่ได้หรอกค่ะ อ๊ะ...”
เหล้าในแก้วถูกภูวดลสาดใส่หน้าหวานจนเปียกชุ่ม
เขากระทำกับหล่อนหยาบคายเหลือเกิน
“พี่ภู...”
ภูวดลทำสำเร็จแล้ว ตอนนี้หล่อนกำลังอับอายจนแทบอยากจะฆ่าตัวตายอยู่แล้ว
“กลับบ้าน”
น้ำเสียงเลือดเย็นของเขาดังขึ้น ก่อนที่เขาจะลากหล่อนออกจากบาร์ราคาถูก และจับร่างสาวยัดเข้าใส่รถอย่างไม่ปรานีปราศรัย
หญิงสาวนั่งร้องไห้เงียบๆ มาตลอดทาง แทบไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ
ดอกแก้วคิดว่าค่ำคืนที่โหดร้ายในวันนี้จะจบลงแล้วหลังจากที่ภูวดลพาหล่อนออกมาจากบาร์ราคาถูก และกลับมาถึงบ้าน แต่กลับไม่ใช่อย่างที่คิดเอาไว้เลย
ทุกอย่างมันยังไม่จบ...
ใช่...
มันยังไม่จบเลย
ความใจร้ายของภูวดลยังคงดำเนินต่อไปอย่างเหี้ยมโหด
“ไปเอาเหล้ามาให้ฉัน เร็วเข้า!”
“ค่ะ พี่ภู”
หญิงสาวรีบวิ่งไปหยิบเหล้าและถังใส่น้ำแข็งรวมถึงแก้วมาให้ตามคำสั่ง
“แก้ว... ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ”
พอหล่อนวางเหล้ากับถังน้ำแข็งลงกับโต๊ะ ก็เอ่ยปากขอปลีกตัว
“อยู่รับใช้ฉันก่อน”
แต่สายตาเหี้ยมเกรียมของภูวดลที่มองมานั้น ทำให้หล่อนสั่นเทาไปทั้งตัว
“ค่ะ”
ดอกแก้วรับคำสั่งเบา ถอยหลังออกไปห่างที่สุดเท่าที่จะทำได้ ยืนเงียบๆ หายใจอย่างระมัดระวังเพราะเกรงว่าเขาจะโมโห แต่หล่อนก็ยังไม่รอดพ้นจากความเลือดเย็นของภูวดล
เพล๊งงงงง!!!
“ว๊ายยย”
ดอกแก้วสะดุ้งโหยง กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจสุดขีด เมื่อเห็นขวดเหล้ากระแทกลงกับพื้นจนเศษแก้วเล็กกระจัดกระจายไปทั่วทั้งห้องนั่งเล่นหรูหรา
แทนที่คนกระทำจะรู้สึกผิดอะไรขึ้นมาบ้าง แต่เขากลับหันมามองหล่อน และแสยะยิ้มร้ายกาจน่ากลัว
“เก็บเศษแก้วให้หมด เสร็จแล้วเธอถึงจะไปนอนได้ ดอกแก้ว”
ดอกแก้วทำได้แค่เพียงก้มหน้ายอมรับเวรกรรมเท่านั้น
“ค่ะ”
สิ้นเสียงตอบของหล่อน คนตัวโตที่ภายในทรวงอกมีหัวใจซาตานฝังเอาไว้ก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินผิวปากขึ้นห้องนอนไปอย่างใจดำ
ดอกแก้วน้ำตาไหลพราก เดินไปหยิบไม้กวาดและเศษผ้ามาวางไว้ใกล้ตัว และก็รีบเก็บกวาดเศษแก้วที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้นห้องทั้งน้ำตา
แต่เพราะหล่อนรีบทำความสะอาด ทำให้ไม่ได้ระวัง นิ้วของหล่อนจึงถูกเศษขวดแก้วบาดหลายแห่ง
หล่อนเอากระดาษทิชชูที่อยู่ใกล้ๆ พันนิ้วเอาไว้ และก็แข็งใจเก็บกวาดเศษแก้วต่อไปด้วยความเจ็บร้าวทรมาน
หล่อนจะชดใช้ให้ภูวดล...
จะชดใช้ให้เขาแทนสิ่งที่บิดาก่อเอาไว้ จนกว่าเขาจะพอใจ และจากนั้นหล่อนก็จะหายตัวไปจากที่นี่
- Writer
