Masked Bachelors 2 - Driven

CHAPTER 6

Chapter 6

Glancing at the girl from time to time, he can’t believe that she’s really right in front of him. Kailan lang ay hindi mawaglit sa isip niya ang inosente nitong mukha at ngayon ay nasa mismong harap na niya ito. She’s standing right before his very eye but the worse thing is, his daughter-in-law.

Nicolette is like no doubt a forbidden fruit. She’s an apple, sweet but not for his lips.

Too bad that she caught his attention. She’s just a twenty or twenty-one year old lass. Hanggang tingin lang siya.

Wala namang masama na humanga siya sa kagandahan nito. She’s the cutest nose he had ever seen so far, and he couldn’t believe he’d adore such nose. He was never a fan before but now he is. Bumabagay pala talaga ang lahat ng parte ng katawan ng isang tao sa mukha nito.

Hindi siya makapaniwala na ang babae sa naked show ay mismong ang naiwan na asawa ng anak niya. Pero bakit ito naroon sa ganoong lugar? Alam ng lahat na bukod sa benepisyo na gustong maibigay ay gusto ng mga babae na makakita ng mga pinagpalang ari ng kalalakihan ang isa pang dahilan kaya pumupunta roon ang mga kababaihan.

Isa ba si Nicolette sa mga babaeng gusto ng mga malalaking kargada?

Jesus. She’s in trouble then. Baka naman napapariwara na ito dahil sa pagkamatay ni Ziggy. She’s too young to waste her damn life and give it all away just like that.

“I have a request.” He strongly said which had caught Nicolette’s attention.

Kanina pa ito tingin nang tingin sa litrato ni Ziggy na nasa refrigerator.

“Stay here until it’s time for me to leave.” Lorenzo never left her eyes as he waited for her answer and he got a nod in an instant.

“Nagbabakasyon po ba kayo rito? Nagkita po kayo ni Mommy Valentines?” parang naging kumportable na ang dalaga at naupo na sa isang silya, inumpisahan na kunin ang mga pinamili.

“I’m here for business and no, I’ve never met her since had her trip. I don’t even know where she is.” Kaswal na sagot niya at hangga’t maari ay gusto niyang magpakapormal.

Hindi pala tama ang tinakbo ng isip niya noong una niya itong makita.

The first thing that came into his mind is about tainting her innocent aura but he guesses that she’s already tainted. Hindi niya pwedeng tikman ang tinikman na ng anak niya. Para na silang mag-ama ni Nicolette.

Kanina pa rin ito tingin nang tingin sa kanya at parang inaaral ang hitsura niya. Para bang sa kislap ng mga mata nito ay nakikita nito si Ziggy sa kanya—matandang bersyon nga lang. May mga pagkakataon na nagsusupil ito ng ngiti pero kita sa magagandang mga mata ang saya kaya lalo itong gumaganda.

His son chose well.

Like father, like son.

Parehas sila ng gusto at tipo sa babae, iyong mga mukhang inosente. Noong bata-bata pa siya ay ganoon ang hilig niya hanggang sa nahumaling siya sa pakikipag-s*x sa mga babaeng wild at maraming karanasan sa kama. They could give him extent pleasure in bed but as he turned older, s**t! Bumabalik ang gusto niya sa mga babaeng mala-anghel ang ganda at walang kasing inosente ang mga mata at hitsura.

“Magtatagal po ba kayo? Bumisita na po kayo sa puntod ng asawa ko?” usisa na naman nito at saka umalis sa kinauupuan, dala ang mga pagkain na dapat ilagay sa ref.

“Yes I already did. I saw your notes.” He looked at her intently and she blushed right away, smiling.

“Ah, maiintindihan niyo naman po siguro ang pusong sawi. Nami-miss ko po kasi si Ziggy kaya lahat ng gusto kong sabihin ay idinadaan ko sa notes saka sa pagkausap sa kanya kahit na wala na siya.”

Tumango si Lorenzo sa sarili niya. He doesn’t find it funny anyway. Kitang-kita naman ang pagmamahal nito sa anak niya. Totoong kinakausap nito ang litrato at hinahalikan pa. It’s not craziness—it is love.

“How old are you again, Nicolette?” he managed asking just to ease up his mind.

“Twenty po, five days ago.” Anito saka binalikan ang mga groceries.

“No parties?”

“No po.” Agad itong parang natilihan. “Ahm, ipinag-donate ko na lang po sa charity event ang pera para at least useful pa.” she smiled awkwardly.

Parang may hindi ito sinasabi sa kanya. Ang charity ba na iyon ay ang naked show ng MBS? Naroon ito limang araw na ang nakalilipas at baka nga iyon lang ang dahilan kung bakit ito napunta sa ganoong palabas. Bigla na rin nga itong nawala ng hanapin niya at mukhang hindi na tinapos ang show matapos niyang ibandera sa mukha nito ang kanyang p*********i.

Holy f**k.

Manugang niya ang pinagbanderahan niya ng kanyang walong pulgadang yaman. May kasalanan na naman ba siya sa anak niya? Ano bang malay niya? Wala naman siyang alam dahil hindi naman niya kilala si Nicolette. All that was in his mind was to give those girls the best time of their lives as women, to give them a full show.

“Do you have coffee, sweetie?” pinahaba niya ang leeg at nakisilip sa dala-dalahan ng dalaga.

Kanina pa siya napapainom ng kape at may lalakarin pa siya ngayong araw para sa grand opening kinabukasan ng kanyang negosyo.

“Ah meron po. Upo na kayo at ako na ho ang magtitimpla.” A sweet smile brightens up her face as she walks past him to make him coffee.

Siya naman ang umikot sa kabilang side ng island counter at naupo sa upuan, masid ang batang manugang na parang hindi niya mawari kung gusto ba niyang tawagin na ‘manugang’.

She’s graceful as she makes him a cup of coffee. Mukhang may alam ito kahit paano sa gawaing bahay dahil wala naman siyang inabutan na katulong.

“How long have you been here? Valentines said you never wanted to live here.” Naisip niyang itanong dahil iisa ang nakikita niyang dahilan kung bakit sangkatutak ang pinamili nito at may mga bigas pa.

Bigla ang paglingon ni Nicolette at parang nakasimangot kahit na pilit itinatago. “Ayaw niyo po ba na tumira ako rito kasi patay na si Ziggy?”

Holy cow!

He doesn’t have anything like than in his mind.

Isinulong nito ang tasa ng kape sa kanya na sangkatutak na creamer ang nasa ibabaw.

Laglag ang panga niya pero hindi siya nagpahalata. He’ll offend her if he’ll tell her that he’s not into creamers. Ibang cream ang gusto niya at hindi iyon sa kape. Mukha pa naman na matampuhin ang manugang niya at baka umiyak kapag napahiya.

“I don’t have that in mind. Besides, this house belongs to you now. You’re Ziggy’s wife and if there’s a settler here, it’s me, baby girl.” He just answered.

Wala itong sagot pero nangiti habang bahagyang nakayuko.

She always blushes and she looks cute.

“I’ll stay here but not for long. Perhaps we could have time to know each other. I never had the chance to meet my own son, I guess that wouldn’t happen to my daughter-in-law.” Katukin kaya niya ang sarili.

Alam niya na hindi manugang ang una niyang tingin dito pero iyon ang dapat niyang itanim sa utak niya. Off limits siya rito.

“Okay lang sa akin, Daddy Lorenzo. Pangarap din naman po ni Ziggy na makilala kayo pero hindi na siya nagkaroon ng pagkakataon. If I have the chance, I’ll never waste it.” She smiled beautifully.

Then good.

Tingin niya ay wala na namang sama ng loob ang anak niya sa kanya dahil maganda ang pakikitungo ni Nicolette sa kanya. Valentines raised their kid nicely. Kung may mga sinasabi ang anak niya na hindi maganda tungkol sa kanya, hindi magiging magaan ang unang araw ng pagkikita nila ng manugang niya at hindi ito magpapaiwan malamang kasama siya.

But why does he have this evil thought at the back of his head that he wants her inside the mansion to sate his eyes and so as to feed his desire?

Muli niyang pinagmasdan ang maliit na bulto nito habang umiinom siya ng kape at ito naman ay nag-aayos ng mga pagkain. Sinamantala niya ang pagkakataon na nakatalikod ito at hindi siya nakikita.

Their relationship couldn’t change the way how his body screams when he looks at her but he’ll manage to quell whatever devilish thought that he has for her—if he could.

Siya pa naman ang tipo ng lalaki na kapag nagkaroon ng interes sa babae ay talagang hindi niya tinatantanan hangga’t hindi niya nakukuha. And a day never passes by without something. Will Nicolette be the very first exemption?

Christ. He hopes so.

It’s so wrong to look at his son’s widow with lecherousness.

He doesn’t know. She’s not even on a sexy outfit that night he saw her and not on her sexy outfit today but she has that strong pull over him. She’s in a checkered pink and purple spaghetti strapped top and a white denim short. Nakaflat shoes ito na purplish din ang kulay at ang medyas ay nagpi-pink. How the f**k in the world does he even find her sexy with that kind of outfit?

His eyes might’ve been terribly gone so wrong. Pero 20/20 naman ang vision niya kahit na may edad na siya. Hindi naman palyado ang mga mata niya sa pagkakaalam niya.

Baka isip niya ang palyado na.

“Are you working, Nicolette?” naisip niyang itanong habang parang wala na itong pakialam sa mundo at busy sa ginagawa.

“Opo but for now naghihintay sa blessing ng building ng bago naming employer.”

Blessing?

“Assistant po ako ng manager sa isang small Hyundai branch pero pinagbili na ng may-ari ang building as annex of Riemann Luxury Cars. Bagong distributor daw po ‘yon ng mga branded and hot cars dito. Ang laki ng building, as in. Kaya pala isang hilera ng mga establishments ang giniba para gawing isang building lang. Luckily, hindi naman po kami tinanggal as employees. Naretain naman po namin ang mga posisyon namin, even the sales agents.” Daldal nito pero hindi naman siya tinitingnan dahil nasa ginagawa nito ang atensyon.

It’s clearer now. Empleyado niya ito at ito nga rin yata ang babaeng nakita niya sa annex noong nakaraang mga araw.

“You’re talking to your new boss, sweetheart.” Lorenzo pulled the corner of his lips for a smirk under the rim of his cup.

Napatigil si Nicolette sa ginagawa at nakaawang ang mga labi na tumingin sa kanya.

Good because he was really planning to find her and ask her to work in his company. Maswerte siya na lumapit ang tadhana ng walang kahirap-hirap at nasa ilalim na pala talaga ito ng kapangyarihan niya.

“I-Ikaw po ang Riemann?” she asked cluelessly.

Mabilis nitong ibinalik ang atensyon sa ginagawa at naglagay ng kawali sa lutuan.

Oh, shell cook now.

“Riemann is my mother’s family name and it happened that my father’s middle name is Riemann as well but said they’re not in blood relation. I don’t know how did it happen but okay, I believed it. God blessed me decently. I will not waste my time finding my daughter-in-law to ask her work for me. You’re already mine.” Kumibot ang labi niya sa huling salitang sinabi niya dahil napatanga ulit ang dalaga sa kanya, inosenteng nakatanga sa kanya.

“D-Di nando’n po kayo sa opening? M-Magkikita po tayo do’n?” she’s still looking at him with a wondering face and damn she looks like a kid.

“Yes.”

“Boss ko p-pala po kayo.” Nakagat nito ang pang-ibabang labi at parang kita sa mukha nito na parang ayaw siyang maging boss.

“What’s wrong with that?” he furrowed.

Umiling ang dalaga sa kanya. “Nakakatakot lang po na maging boss ang Daddy ng asawa ko. Who knows that I might d-displease you and you…you’ll get disappointed…”

He chuckled right away. “If you’re an assistant at your very young age, it means that you’re capable enough handling that position.”

Agad din naman itong umiling kaya siya naman ang napaawang ang labi.

“Hindi rin po. Nasa posisyon ako kasi crush po ako ni Mister Powell.”

What?!

“What the f*****g crush?” nagbungguan ang mga kilay niya.

Nahihiya itong umiwas ng tingin pero agad din na ibinalik ang mga mata sa mukha niya.

“Nasa sales agent department po ako dati then inilipat niya ako ng posisyon, doon sa nakikita niya ako kapag pumapasok siya p-pero magaling naman po ako.” Ngumisi ito at tila ba proud sa sarili.

Magaling saan?

“Banking and Finance po ang major ko at hindi naman lugi sa akin si Mister Powell. Kahit po crush niya lang ako ay magtatrabaho naman ako nang maayos. Hindi ko naman po siya crush, si Ziggy lang.” nasundan na iyon ng magandang ngiti kaya tumango siya dahil nag-umpisa na itong maglagay ng bacon sa kawali.

“How old is this Mister Powell?”

For heaven’s sake. Mas matanda pa yata sa ama niya ang lalaki na ‘yon. Kung hindi lang nagkaroon ng heart attack ang Daddy niya, buhay pa iyon malamang at sixty pa lang.

“Parang sixty-five na po.”

“And you’re twenty.” He added immediately, bringing her into giggling.

“Opo. Isang taon pa lang ako do’n sa kanya. Maaga kasi akong pumasok at nakapasa ako sa Kindergarten kahit below five pa lang ako. Hindi ko ho inabot ang Kto12 program ng gobyerno kaya naka-graduate ako kaagad. Balo na po ‘yon si Mister Powell kagaya ko pero amoy na po ‘yon simenteryo.” Simangot nito at siya ay natawa nang husto sa pagiging kwela nitong kausap.

Parang ang tagal na nilang magkakilala sa paraan ng pakikitungo nito sa kanya at bihira ang taong nakilala niya na ganoon.

Nicolette has no inhibitions in life. That’s what he sees in her personality. She’s bubbly and friendly but what does rely underneath those good qualities? Her eyes are sometimes blank and sad.

Maybe because Nicolette misses his son.