Hindi ko na hinintay pang sumagot siya sa aking mga sinabi. Pilit ang ngiting mabilis ko na siyang tinalikuran matapos na damputin ang aking bag na dala sa katabing inuupuan. Walang lingon-likod akong nagmamadali nang lumabas ng pintuan ng naturang VIP room. Hindi ko na rin mapigilan doong hindi higitin ang aking hininga sa agarang pagsikdo ng matinding kaba sa loob ng aking dibdib sa hindi ko malamang dahilan. Hindi ko na rin maintindihan kung bakit biglang nawala ang tapang na buhay na buhay at nangingibabaw sa aking buong pagkatao kanina. Bigla akong naduwag. Umurong ang nagbabagang katapangan kanina sa madla. Marahil ay dahil alam ko sa aking sarili ang tunay kong trabaho, at kahit na hindi ko iyon tahasang aminin ay talunan pa rin ako.
What are you doing, Senda?
Ano bang problema
