คนบ้า

1124 Words

“ยัยแว่นจะไปกี่วันก็ช่างสิ ว่าแต่วันนี้ผมมีงานแค่นี้ใช่ไหมครับ” เอ่ยอย่างหงุดหงิด ไม่อาจยอมรับว่าตัวเองคิดถึงเลขาแว่นหนานั้น “ค่ะเสร็จแล้ว แล้ววันนี้คุณท่านก็ให้ดิฉันพาคุณเหรียญชัยกลับไปทานข้าวที่บ้านให้ได้ค่ะ พี่ชายทั้งสองของคุณก็กลับด้วยนะคะวันนี้” มันเป็นงานอีกงานที่ได้รับมอบหมายมา “เออ! เดี๋ยวผมกลับ งั้นวันนี้คุณก็กลับเถอะ ผมก็จะกลับบ้านไปหาคุณพ่อคุณแม่เหมือนกันครับ” ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมกับหยิบกระเป๋าทำงานที่เก็บไว้รอก่อนแล้วเดินออกจากห้องทำงานไป พอเดินออกจากลิฟต์ได้ไม่นานก็เจอกับวิภาดีเข้าพอดี “คุณห่าขา...ทำไมไม่ไปหาอิงกี้เลยคะตั้งแต่กลับมาจากฝรั่งเศส” หล่อนเอ่ยอย่างมีจริตพร้อมแทรกตัวเอาทรวงงามเบียดอกแกร่ง “ฉันยุ่งช่วงนี้ เธอกลับไปก่อนเถอะ วันนี้ฉันมีนัดกับที่บ้านแล้ว ขอตัวนะ” ว่าแล้วก็ผลักร่างอวบอิ่มของหล่อนออกไปให้พ้นทางแล้วเดินไปต่อ จะให้บอกได้ยังไงว่าตั้งแต่กลับมาเขารู้สึกเบื่อๆ ตั้งแต่เลขาสาวขอลาแบบไม่แจ้งล่วงหน้ากับเขาเลย พอไม่มีหล่อนเขาก็ไม่อยากไปไหนไปทำอะไรกับผู้หญิงคนไหน มันเบื่อหงุดหงิดไปหมด แถมอากาศก็ร้อนจนไม่อยากไปเสียเหงื่อที่ไหน “คนบ้า....” หล่อนว่าเขาแผ่วเบา แล้วรีบเดินตามเขาไป แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อตอนนี้เขาขึ้นรถไปเสียแล้ว ***************************** บ้านหลังใหญ่ตั้งอยู่บนเนื้อที่เกือบสิบไร่ตอนนี้ดูท่าจะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ลูกชายคนโตก็กลับบ้าน ลูกชายคนรองก็กลับมา และลูกชายคนเล็กทั้งๆ ที่อยู่ในจังหวัดเดียวกันก็กลับบ้านเช่นกันวันนี้ ศรีพรรณกับอาวุธยิ้มแย้มแก้มบาน นานๆ ทีครอบครัวของพวกเขาจะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา แต่ก็อย่างว่าแหละถ้าไม่บังคับลูกชายสามคนก็ไม่ยอมกลับมาให้ชื่นใจหรอก “เป็นไงบ้างหอกงานที่ฟาร์ม” หลังจากทานอาหารมื้อค่ำเสร็จครอบครัวสิงห์การค้าก็มานั่งพูดคุยกันตามประสาครอบครัวที่ไม่ค่อยได้พร้อมหน้าพร้อมตากัน “ดีครับพ่อ” ตอบเพียงสั้นๆ พร้อมกับหยิบผลไม้ตรงหน้าเข้าปาก “ดีเนี่ยดีแบบไหนลูก” อาวุธถามอีกครั้ง “ดีทุกอย่างแหละพ่อ มีอะไรที่หอกทำแล้วไม่ดีบ้าง” เหรียญทองเอ่ยตอบ “ฮึฮึ พ่อก็รู้ว่าพี่หอกจะตอบแบบนี้ยังจะถามอีก ถามผมดีกว่าครับพ่อ” เหรียญเงินเอ่ยบ้าง ด้วยรู้จักนิสัยของพี่ชายคนโตดี “ไปเอาความกวนตี_มาจากใครเนี่ยลูกฉัน” อาวุธเอ่ยหน้ายิ้มๆ ก่อนจะถามลูกชายคนรองตามคำเรียกร้อง “แล้วเราล่ะเหว เป็นไงบ้างงานที่กรุงเทพฯ ได้ยินว่าหลงนารีใช่เล่น” เอ่ยตามที่เลขาของลูกชายโทรรายงานมา “แหม! พ่อวุธก็พูดไป ระดับเหวแล้วก็ต้องมีบ้างแหละครับ หล่อพ่อรวย แถมทำงานเก่งแบบนี้เป็นต้องบริหารเสน่ห์ตัวเองบ้างครับ” ชายหนุ่มตอบด้วยความภาคภูมิ “แน่แหละพี่เหวอยู่เมืองกรุงฯ มีแต่ของสวยๆ งามๆ ดูห่าสิครับไม่มีอะไรเจริญหูเจริญตาเลย วันๆ อยู่แต่ท่าเรือ ออกจากออฟฟิศก็ไปท่าเรือ มีแต่พวกคนงานมีแต่จับกัง ของขาวๆ สวยๆ เนียนๆ มีก็น้อยนิด” เหรียญชัยเอ่ยบ้าง “เหรอห่า?...” ผู้เป็นพ่อเลิกคิ้วขึ้นถามอย่างไม่เชื่อคำพูดของลูกชายคนเล็ก “เธอยังไม่เคย? ทำไมโง่แบบนี้ ทำไมไม่บอกฉันเนตร!” ตวาดเสียงกร้าวกัดฟันแน่นด้วยความโกรธตัวเอง แต่ถ้าหล่อนบอกทำอย่างกับเขาจะหยุดอย่างนั้นแหละ ไม่มีทางเสียหรอก ของดีแบบนี้ปล่อยไปก็หม_แล้ว ตอนนี้เขาเองก็เจ็บไม่แพ้เธอหรอก ก็ในเมื่อภายในหล่อนกำลังตอดรัดเขาจนต้องกระตุกเกร็งร่างด้วยความอดทนอดกลั้น “เหรอห่า?...” ผู้เป็นพ่อเลิกคิ้วขึ้นถามอย่างไม่เชื่อคำพูดของลูกชายคนเล็ก “ก็อย่างที่พูดนั่นแหละครับพ่อ” เหรียญชัยเอ่ยพลางหลบตา “พ่อจะพยายามเชื่อพวกเราก็แล้วกันนะ” อาวุธเอ่ยยิ้มๆ ทำไมจะไม่รู้ว่าลูกชายทั้งสามคนของตนนั้นเป็นนักล่าแค่ไหน ไม่มีสาวไหนจะหลงรอดไปถ้าได้เฉียดใกล้รัศมีของทั้งสามหนุ่มแล้วล่ะก็เป็นต้องระทวย “หนุ่มๆ อย่าคุยแต่เรื่องงานกันสิ นานๆ จะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา แม่ว่าเราไปร้องคาราโอเกะกันดีกว่า แม่กับเด็กๆ จัดห้องเสร็จแล้ว” ศรีพรรณเดินมาเรียกหนุ่มๆ อันเป็นที่รักของตนไปยังห้องคาราโอเกะของบ้าน “ครับคุณแม่” เหรียญทองลุกเดินตามผู้เป็นแม่ แล้วก็มาด้วยผู้เป็นพ่อกับน้องชายอีกสองคน ครอบครัวนี้มักจะสานสัมพันธ์กันด้วยเสียงเพลง แม้ว่าหน้าเถื่อนๆ ของลูกชายทั้งสามจะดูไม่เหมาะกับกิจกรรมนี้ แต่ทั้งสามก็ชอบที่ได้ทำให้พ่อกับแม่ยิ้มและมีความสุข *********************** วลาผ่านไปจนดึกเหรียญทองออกมายืนรับลมที่ระเบียงห้องคาราโอเกะ เมื่อตอนนี้พ่อกับแม่ขอตัวไปนอนพักผ่อนแล้ว จะเหลือก็แต่พวกเขาสามคนพี่น้องที่ยังอยู่ในห้องคาราโอเกะตอนนี้ “เป็นอะไรพี่หอก ดูหน้าเครียดๆ จัง” เหรียญเงินเดินมาหยุดยืนข้างพี่ เขาสังเกตเห็นความกังวลของพี่ชายตั้งแต่หัวค่ำแล้ว “คิดถึงอนาคตว่ะ!” ตอบน้องชายเพียงสั้นๆ “จะคิดทำไมให้มากความพี่หอก เรื่องของอนาคตมันยังมาไม่ถึง เอาตอนนี้ดีกว่าครับ” เหรียญชัยเดินมาสมทบทันได้ยินคำพูดของพี่พอดี “นั่นสิพี่หอก ห่ามันก็พูดถูกนะพี่” เหรียญเงินเอ่ย “เหวกับห่าไม่เข้าใจพี่หรอก ตอนนี้พี่สับสน ไม่รู้ทำไมพี่ต้องเป็นแบบนี้” เหรียญทองเอ่ยเสียงเครียด “แล้วมันเรื่องอะไรที่ทำให้พี่หอกของพวกเราเครียดขนาดนี้ครับ” เหรียญเงินเอ่ยด้วยความเป็นห่วง “ไม่ใช่เรื่องงานหรอก เรื่องส่วนตัวพี่เอง พี่ขอตัวก่อนนะ พรุ่งนี้ต้องกลับกระบี่แต่เช้าด้วย นายจะกลับกรุงเทพฯ วันไหนเหว” เอ่ยเปลี่ยนเรื่องทันที เมื่อเห็นว่าพี่ชายยังไม่พร้อมเล่าทั้งสองก็ไม่อยากเซ้าซี้ ยอมเปลี่ยนเรื่องตามทันที

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more