“ขึ้นเตียง เป็นเมียลับ ๆ”
‘อะไรกัน?’ เธออึ้งจนพูดไม่ออกเป็นคำรบที่สอง เตชิตกำลังดูถูกเธอ และหยามเกียรติของเธอ
เผียะ... ฝ่ามือน้อย ๆ ตบเข้าไปที่หน้าของชายหนุ่มแบบเต็มแรง เตชิตถึงกับหน้าหัน และรู้สึกชาขึ้นมาทันที
“อย่ามาดูถูกกัน ถึงแม้เต้ยจะจนแทบไม่มีจะกิน แต่เต้ยก็ไม่เคยขายตัว คนอุตส่าห์คิดถึง ไม่คิดว่าพี่จะเป็นคนแบบนี้”
“แล้วเธอดีกว่าพี่ตรงไหน จากกันโดยไม่บอกลาสักคำ ทำไมชอบเห็นคนอื่นช้ำใจหรือทรมาน”
สองดวงตาจ้องสบกันด้วยแววตาตัดพ้อต่อว่าอีกฝ่าย
“ก็แค่อยากจะทำอะไร ๆ ให้หายคิดถึง” เตชิตพูดเอาแต่ใจสุด ๆ เขาช้อนร่างบางที่กำลังมึนงงขึ้นสู่วงแขน
ตีรณาอ้าปากค้าง ขายาว ๆ ของเตชิตพาเธอไปที่อีกห้องหนึ่ง ที่มีเพียงประตูหมุน แค่ใช้ตัวดันเบา ๆ บานประตูก็หมุนออก ถ้าใครไม่รู้คงคิดว่าตรงนั้นเป็นแค่ฝาผนัง ตีรณาได้แต่จ้องหน้าเขา
“พี่เต้นบ้าไปแล้ว”
“บ้าเพราะใครบางคน บ้ามาตั้งนานล่ะ”
เตชิตเหมือ
