เตชิตถามเธอว่าแต่งงานหรือยัง เขาน่าจะต้องถามใหม่ว่าเธอมีใครสักคนที่วิ่งอยู่ในใจของเธอหรือยัง ตีรณาจะตอบว่าไม่มี เธออนุญาตให้เพียงแค่คนเดียวเท่านั้นก็คือเขา
‘รักแรกที่ไม่เคยลืม และไม่เคยหาคนอื่นมาแทนที่’
อีกอย่างเธอไม่พร้อมที่จะพาใครมาลำบากด้วย ไม่พร้อมที่จะให้ใครมาดูและเห็นสภาพครอบครัวของเธอ มันสุดแสนจะลำเค็ญ
“อย่านะคะพี่เต้นอย่าทำแบบนี้เลย”
ปากขยับเปล่งเสียงแต่ก็แผ่วเบาจนเตชิตไม่ได้ยิน หูของเขาดับไปแล้ว ใจที่มีอำนาจเหนือกว่า ความโกรธและขุ่นเคืองที่ฝั่งแน่นอยู่ในใจปะทุขึ้นมา อีกหนึ่งคือทิฐิที่เขาเองไม่อยากเสียหน้า แม้จะร้องไห้เพราะความคิดถึงตีรณาก็ตาม เตชิตคิดถึงและเป็นห่วงตีรณา เขาอยากไปตามหา แต่ไม่รู้จะไปที่ไหน
ตีรณาหลับตาแน่นขบเม้มริมฝีปากสนิท เกร็งขาหนีบเอาไว้ แต่ท้ายสุดเตชิตก็สอดนิ้วมือเข้าไปได้ ช่องทางน้อย ๆ คับแคบจริง ๆ แม้กระทั่งนิ้วมือของเขาก็ยังเข้าไปอย่างลำบาก แค่เสียบ
