Iziah's POV
Maaga pa lang ay gumising na ako. Hanggang ngayon kasi ay naaalala ko parin yung nangyari kahapon. Mabuti na nga lang din hindi nakita ni Izack yung sugat ko dahil nauna ako sa kanyang umuwi at nung pagkauwi ko pa ay nagmukmok lang ako sa kwarto.
Hindi ko rin maintindihan ang sarili ko. Bakit kailangan kong maramdaman ang bagay na to e wala naman talaga dapat akong ikaapekto.
Lupet... Simula nung nakita ko yung sunget na yun, lagi nalang akong nakakaramdaman ng kakaibang pakiramdam. Nakulam yata ako ng impaktong sunget yun! ◟(눈_눈)◞
*gruuuuu~*
Σ( ° △ °|||)︴
Bigla akong natigilan ng biglang kumulo ang tyan ko. Tsaka ko Lang naalala na di pa pala ako nakakain buhat kagabi sa sama ng timpla ko. Dali-Dali akong bumangon sa kama at dumiretsong bumababa ng hagdan papunta sa kusi
