“พี่มิรีบร้อน...รอให้ถึงวันรับเจ้าเป็นหวางเฟย”
“และหม่อมฉันต้องเจ็บตัวมากกว่านี้หรือไม่เพคะ”
“พี่เตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้ว”
“เครื่องทรมานหม่อมฉันหรือเพคะ?”
“หึ...”
หลี่เจี๋ยแค่ส่งเสียงในลำคอ เขาพยุงร่างน้อยในอ้อมแขนไปยังบันไดทอดลงสระก่อนหันหลังให้และดำน้ำหายไปชั่วครู่ และโผล่ขึ้นมาพร้อมกับส่งชุดผ้าไหมบางเปียกชุ่มให้จางลี่ นางรับชุดนั้นไปและทำได้แค่ปกปิดเรือนร่างด้านหน้า น้ำในสระนั้นใสมากเกินไปจนทำให้มองเห็นทุกอย่างชัดเจนยิ่งนัก พวงแก้มของนางแดงปลั่งและแทบไม่กล้าสบนัยน์ตาคมราวปลายกระบี่ที่จับจ้องเรือนกายงามราวหยกของนางตลอดเวลา ใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรของหลู่อ๋องยังคงเยียบเย็นราวศิลาหุบผา เขาขยับเข้ามาใกล้และยืดลำตัวสูงใหญ่ขึ้นต่อหน้าร่างอรชร เรือนกายภายใต้ชุดเปียกโชกแนบเนื้อจนเห็นมัดกล้ามทุกมัดแข็งแกร่งกำยำ เขายื่นมือข้างหนึ่งออกมา
“มานี่สิ...พี่จะสอนเจ้าว่ายน้ำ”
จางลี่ส่ายหน้า
“หม่อ
