“ขอบพระทัยเพคะ”
ธิดาของวั่งซูหย่อนกายลงนั่งเบื้องล่างแท่นบรรทม นางปรายตาไปทางหลินเจินก่อนเอ่ยว่า
“ต้องขออภัยด้วยที่หม่อมฉันเข้ามารบกวนเวลาพักผ่อนของท่าน ที่มาวันนี้ก็ด้วยเหตุผลหลายอย่าง”
ฮุยอินปรายตาไปทางหลินเจินอีกครั้งทำให้นางกำนัลคนสนิทรู้ในทันทีว่านางจำต้องออกจากห้องนั้นแม้ว่าอยากอยู่ฟังการสนทนาของทั้งสองก็ตาม ฮุยอินซ่อนยิ้มในหน้าเมื่อเห็นว่าหลินเจินถอยออกไป นางจึงหันกลับมายังจางลี่อีกครั้ง
“พระธิดา...ดูท่าทางเหมือนท่านไม่ค่อยสบาย”
“ข้าสบายดี เจ้ามีอะไรอย่างนั้นหรือถึงมาหาข้าวันนี้”
สิ้นคำถามของจางลี่ฮุยอินจึงขยับเข้ามาใกล้ นางลดน้ำเสียงต่ำลงให้เบาจนเกือบเป็นกระซิบ
“พระธิดา...หม่อมฉันผิดเองที่มิอาจเก็บงำเรื่องนี้เอาไว้ได้ แต่หม่อมฉันเห็นว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องและรู้สึกเป็นห่วงพระธิดาทั้งที่ก็หนักใจอย่างเหลือเกินที่ต้องบอกให้ท่านรู้ และเมื่อท่านรู้แล้วก็ขอได้โปรดอภัยให้แก่ห
