Im All About You

Chapter 5

Cahapter 5

(Maesy Chean Abad, point if view)

---

Ang saya ko! masya ako kasi, magkakaroon na ako ng kaibigan. Bukod kay Ren, magkakaroon na rin ako ng kaibigan. Talaga bang magkakaroon na ako ng kaibigan?! Sana nga! sana nga maging kaibigan ko sila.

"Ako si Marei, Marie Darwin." pakilala ni Marei at inilahad nia ang kanyang kamay sakin. At tinangap ko iyon, naki pag kamay ako sakanya, at nagpakilala rin ako,.

"Maesy Chean, Maesy Chean Abad." sabi ko.

"ako naman si Abegail!"

"Emily!"

"Ilaycka!"

"at ako naman si Mellisa." isa isa nilang pakilala sakin. At inilahad din nila ang mga kamay nila at kinamayan ko din sila.

Simula nun, lagi ko silang kasa kasama. Hindi ko man sila nakakatabi sa uouan minsan dahil nga simula pa sa una may kanya kanya na silang upuan. By two set kng kasi ang upuan bawat row.

Si Emily katabi niya si Abegail, si Ilaycka naman ay katabi si Mellisa, at c Marei ay may ibang katabi na kaklase namin, pero minsan magkatabi kami ni Marie dahil lumilipat ito sa kinaroroonan ko. Dahil wala pa nga si Ren,.

Hindi parin siya, pumapasok. Ano krya nangyari dun. Bat wala man lang nag excouse sakanya. Hay! gusto kung puntahan kung saan siya nakatira para malaman kung ano ang nangyati sakanya, pero hindi ko alam kung san siya nakatira. Nahihiya din ako na magtanong sa kaklase ko. Alam ko na may kapit bahay siya na kaklase namin. Pero wala naman siyang sinasabi.

Lumipas pa ang isang linggo, wala paring Ren Derik Orienza ang pumapasok.

Heto kami ngayon sa loob ng classroom namin, katabi ko si Marei.

"namimis mo siya noh!" tanong sakin ni Marie. Hmm- pano niya nalaman, halata ba sa mukha ko? o halata sa mga kinikilos ko?! kasi naman, kanina pa ako tingen ng tingen sa pwestong inuupuan ni Ren, dahil sa subject namin nato girls to girls ang rule na dapat mg katabi at boys to boys. kahit di kami mag katabi dito na subject ni Ren pareho kaming walang katabi at nasa likod kami naka pwesto.

"hindi naman." pagsisinungaling ko. Pero mis na mis ko na talaga siya.

"ay! sus! bruha! wag ka nga?! masyado kang obvious!" sagot ni Marie. Talagang babaeng to, hindi ako makapag sinungaling sakanya. Sa kanilang lima kasi kay Marie ako mas close. Keya alam niya kung ano nagsasabi ako ng totoo o hindi.

"oo na! konte lang. Nagtataka lang kasi ako bakit hanggang ngayon hindi parin siya pumapasok." malungkot na sabi ko.

Hinawakan ni Marie ang likod ko at hinimas himas eto.

"papasok din yun." sagot ni Marie at ningitian niya sko.

Buti nalang talaga at nagkaroon ako ng kaibigang tulad ni Marie, may nagpapagaan ng loob ko.

Salamat sa Ren, salamat sa pinamulat mo sakin. Tama ka! ang ganda magkaroon ng kaibigan. Magkakaiba man kayo, pero nag kakaisa sa ganiyong sitwasyon.

Lumipas ang tatlong araw, at dumating yung araw na pumasok na si Ren, at hindi ko inaasahan ang mangyayari.

Andito kami ngayon sa loob ng classroom namin, Afternoon class na namin, nagulat ako ng makita ko si Ren na katayo sa may pintuan, kaya natuwa ako. Ngumiti ako nang pagka lapad lapad. Tinangal ko yung bag ko sa kabila ng upuan na katabi ko kasi pumasok si Ren sa at palapit na eto, keya tinangal ko eto at inilagay sa lap ko. Pero nalungkot ako ng nilagpasan niya ang kinaroroonan ko at ni hindi man lang niya ako pinansin. Medyo nakaramdam ako ng sakit sa my puso ko. Nalungkot ako! Bakit? bakit? anong nangyari? bakit ganun siya? bakit ganon nalang siya umasta na parang hindi niya ako kilala. Bakit? anong nangyari?!.

Paulit ulit na tanong ng aking isipan. Hindi ko na din nagawang lingunin siya sa likuran ko, hindi ko na din nagawang titigan man lang siya, kasi ang pagdating ni Ren ay siya ring pag dating ng aming guro.

Wala akong naintindihan sa tinuro samin ng aming guro. Kasi si Ren ang laman ng utak ko. Kahit anong konsintrasyon na gawin ko ay hindi talaga mawala sa isip ko ang nangyari kanina na nilagpasan lang ako ni Ren.

Patuloy parin ang aking isipan na nagtatanong ng Bakit?? pati isinusulat ko sa aking nootebook ay BAKIT..

Ayy! ewan. Bakit ganito ang epekto sakin ang hindi pag pansin ni Ren. Totoo kaya, totoo kaya ang sinasabi sakin ni Marei na nagkakagusto na ako kay Ren,. Hindi maari! masakit pala. Hindi! wala akong gusto kay Ren!. Wala! Wala! Wala! pero, bat ganito nararamdaman ko?! bat gusto kung umiyak. Pano kung may gusto nga ako tulad ng sabi ni Marie sakin ng minsan kaming nag usap tungkol sa kung ano kami ni Ren, paano kung meron nga?! tapos si Ren wala siyang gusto sakin. Hindi! hindi maari. Bakit ganito?!

Natapos lahat ng aming klase sa hapon at uwian na pero, hindi talaga ako pinansin ni Ren. Hindi rin ako sumama o sumabay kila Marei, sininyasan ko nalang si Marei na gusto kung mapag isa, at naintindihan naman niya yun. Keya sa tuwing lalapit si Ilaycka o magtatangkang lumapit si Abegail o si Mellisa sa akin ay nag dadahilan agad sila Emily at Marei. Kahit sa pag uwi, hindi ako sumabay sakanila maglakad palabas sa campus. At sa mag hapon naming klase ay wala din akong naintindihan. Lumilipad ang aking isipan.

haaayyy!!

Kinabukas..

Kala ko absent uli si Ren, kasi isang minuto nalang mg uumpisa na ang aming klase, pero natuwa ako ng bigla siyang pumasok, late lang pala eto. Pero agad din akong sumimangot ng maalalako ang nangyari kahapon na hindi niya pag pansin sakin.

Papansinin keya niya ako ngayon. Ang First subject namin sa umaga ay walang bakanteng upuan. Sakto lamamg sa aming lahat at magkaka bakante lang kung sakaling may mag aabsent. So?! ibig sabihin nun, no choice si Ren, kundi sa tabi ko lang siya uupo.

Tumingin ako sa paligid, tinignan ko kung my absent ngayon, nang makita ko na walang bakante maliban sa tabi ko ay medyo nag bunyi ang puso ko.

Keya no choice, tumabi nga sakin si Ren. Pero ang lakas ng kabog ng puso ko. Parang first meet namin ulit lang auh.! Umupo siya sa tabi ko. Pero hindi ko siya pinansin. May bahagi ng aking utak na nagsasabi na batiin ko eto o kumustahin pero tikom ang aking bibig, may nag uudyok din saking isipan na wag nalang. Na dapat hindi ko din siya pansinin tulad ng hindi niya pag pansin kahapon, Na sinsabi din ng utak ko na kahit pansinin niya ako ngayon, wag na wag ko pa din siya pansinin.

Bahala na!..

Huminga ako ng malalim, at napansin iyon ni Ren, keya lumingon eto sakin. Keya, napalingon din ako. Nang tumingin ako sakanya, ningitian ko eto at nag peace sign sakanya. Ewan ko ba bat ako nag peace sign, eh! wala naman akong kasalanan sakanya.

Ibinaba ko na yung kamay ko na ng peace sign at unti unti nading napalitan ng pag lungkot ng aking mukha ang kaninang pag ngiti.

Haayy! Maesy! bakit ba kasi nag peace sign ka.. ni wala man siyang nireak sa peace sign mo. Hay.. sa inis ko sa ginawa ko, pinokpok ko ang ulo ko, na daoat diko ginawa.. aouchh! auh! angsakit pala. napa "aray!" pa ako dahil masakit pala, tapos hinimas ko yung ulo ko na pinokpok ko. Ay! Maesy! ano ba namang katangahang ginawa mo. Bat ko pa kasi pinokpok ang ulo ko!.

Hindi nalang ako lumingon sa katabi ko nahihiya kasi ako. Ang ewan!.

---------------

(Ren Derik/Drigs, point of view)

---

Napangiti ako sa nakita ko, pero palihim lang. Nakita ko kasi na pinokpok ni Maesy ang ulo nito, hahaha.. bakit kaya? mas lalo ko tuloy namimis yung Maesy dati, ganyan na ganyan siya. Unti unti na keya siya bumabalik sa dati. Nakatulong ba yung hindi ko pag pasok?! mas lalo akong napangiti nung napalingon ako sakanya kasi grabi ah! grabi yung pag hinga niya ng malalim, tapos bigla etong ngumiti sakin at nag peace signe pa! bumabalik na nga siya.

Sino naman kaya ang kasama neto habang wala ako. Pero napaisip ako? hindi dapat sino, dapat meron ba.. May nangyari ba sakanya habang wala ako?

Mahigit isang buwan din kasi akung hindi pumasok, dahil biglaan na isinugod ang aking lolo sa hospital at napag usapan na dadalhin siya sa america para mapa gamot, kaya kay Daddy napunta ang trabaho neto, ang posisyon ni lolo sa kompanya ay napunta kay daddy at si daddy ang nag asikaso sa lahat. Panganay na anak kasi ang Daddy ko kaya sakaling mawala si lolo si daddy ang mag mamana sa kompanyang iiwanan ng aking lolo. Naging abala din kami lahat para pag suporta narin para kay daddy at kay lolo kaya hindi ako naka pasok ng mahigit isang buwan.

Kahapo lang din ako nakapasok. Sinamahan din ako nang akint nakakatandang kapatid, ang aking ate. Tatlo kaming magkakapatid, si ate Viviane ang panganay, nasa collage na eto, malaki kasi ang gap namin sa edad mga nasa 7 yrs. ang agwat namin. At si Reneil Anthony naman ang aming bunso, 2 daton ang agwat naming dalawa, pero matangkad eto kaya napagkakamalan kaming kambal, pero hindi magka mukha.

Madali lang din ako ulit nakapasok kahit isang buwan akung hindi naka pasok, si ate ang nag asikaso at nakipag usap, dahil narin na may malaking donation din ang aming pamilya sa eskwelahang eto.

Hindi ko pinansin si Maesy kasi gusto ko siyang subukan. Nag babaka sakali na baka maalala niya ang dati. Pero mukhang hindi pa. Napansin ko din na ang grupo nila Abegail ay laging tinitignan si Maesy, napansin ko din na ilang beses sinubukan nung Ilaycka na lapitan at kausalin si Maesy pero iniiwas nung Emily at yung Marie.

Hmpt! anong meron dun? hindi keya nakikipag kaibigan din ang mga eto sakanya? kung sakaling ganun nga e di mas maagi pala kung ganon. Masubukan nga!

Tumingin ako kay Maesy, at napangiti. Itutuloy ko parin ang hindi pag pansin sakanya. Susubukan ko kung may pag babago na na sa sarili niya.

Sana nga, sana nga, tama ang hinala ko. Kasi magiging masaya ako pag nagkataon.

---------------

(Maesy Chean/Chen, point of view)

---

Mag tatanghali na at palapit narin ang oras ng last subject namin at breaktime na. Pero hindi parin ako pinapansin ni Ren, keya napilitan akung sumond kila Marie, hinayaan ko na si Ren, nakisama ako kila Marei, tulad ngayon, katabi ko si Marie at hindi si Ren, sa harapan naman namin ay cla Emily at Abegail, tapos sa may gilid namin ay sila Ilaycka at Mellisa naman. Nag uusap kami kung saan kami tatambay pagkatapos ng klase kasi 2 hours na naman ang magihing bakante naming oras para sa next subject namin, minsan pag ganitong wala kaming klase pagkatapos ng kunch break ay dun kami namamalagi sa bahay nika Marei, malapit lang kasi yung bahay nila sa eskwelahan namin, actually medyo mag katabi lang.

"sa bahay nyo nalang kasi Marei!" Suggest ni Ilaycka.

"oo nga, dun nalang. Para makapag pahinga naman ako. Napuyat kasi ako kagabi." sabi naman ni Emily.

"si tita na naman dahilan niyan nuh!" sagit ni Abegail. "majority win Marie! sa bahay nyo nalang no choice ka, sa bahay nyo lang malapit ang eskwelahan natin." dagdag pa na sabi nito.

"ok lang ba sayo yun Maesy?" tanong sakin ni Marei.

Hala siya?! bakit sakin? bahay niya yun ako pa pag tatanungan niya kung ok lang.

"ok lang. Malapit kasu yung bahay nyo eh! saka 2 hours yan, nakaka bakot din. hehe." sagot ko.

Nag apiran pa sila Ilaycka at Mellisa at ngumiti si Abegail, Tumango tango pa si Marie bilang pang sang ayon na ok na din sakanya na dun kami sa bahay niya.

Pero biglang may sumingit sa usapan namin.

"baka naman, pwede kaming maki joine diyan?! total, mag kaklase naman tayo hindi ba? at saka mag kaibigan naman tayo diba?!" sabi nung kaklase naming lalaki, sabay siko sa likod ni Mellisa.

"aray naman insan! grabi auh!" reklamong sagot ni Mellisa.

So, pinsan pala ni Mellisa ang lalaking eto. "hindi pwede insan. Babae kami lahat dun saka, bahay nila Marie yun! hindi samin, na para maging fell at home ka! felling close lang ganun?!" dagdag na sabi pa ni Mellisa.

"ey! di mag sasama ako ng kapwa kung lalaki. Kunwari group project!" sagot ulit nito.

"seryoso ka! Albert?! ha! timang ka na ba?! kaylan ka nag ka interesado sa group project ha?!" sigaw ni Mellisa.

Albert pala pangalan niya. Sory auh! apleyedo lang kasi kabisado ko. hehe.

"grabi to! kunwari nga lang diba.!" reklamong sabi ni Albert. "diba boys?! sasama din kayo diba?". dagdag pa neto at yaya niya pa sa iba. Iba din! parang bahay niya, nagsasama, nag yayaya.

"sege na! ngayon lang naman, saka lima lang kami! promise hindi kami bastos tulad ng iba. Saka hindi kami gagawa ng masama na ipapahamak neyo!" pang sang ayon na sabi nung lalaki na inaaya ni Albert. Hmm- ano nga ba pangalan neto?! ay! oo, siya pala si Calvin.

"pare! anim tayo, hindi lima. andito ngayon si pareng Ren." sagot pa nung isa.

Wait! si Ren? as in si Ren Derik ang isasama nila?. malamang Maesy,.iisa lang nag ngangalang Ren na kaklase neyo!

"aiy! oo nga pala! nakalimutan ko! anim pala kami. So?! paano yan?! Maesy! sasama si Ren, baka naman pwede kaming sumama!" sabi ulit nung Albert.

Wait?! bakit sakin sila nag papaalam. Hindi ko naman bahay yun. Ano bang nagyayari.

Pero parang ang ganda tignan nuh!, kung nagkataong magsasama sama kaming lahat.. para kaming mag babarkada na nun diba?!. ang saya seguro.

-------