ตอนบ่ายแองเจล่าก็โทรเข้ามารายงานว่าตามหากล้องของวัสยาเจอแล้ว
“ฉันจะออกไปจัดการอะไรหน่อย..ห้ามเธอออกไปไหนเด็ดขาด เข้าใจมั้ย” มาร์คัสกำชับก่อนจะออกมา
“ฮื่อ..”
มาร์คัสออกมารับกล้องถ่ายรูปและจัดการสั่งสอนให้บทเรียนเด็กแว้นด้วยตัวเอง
“วันนั้นที่มึงฉกกระเป๋าใบนี้ไปแล้วลากเมียกูไปกับถนน..มึงขี่เร็วเท่าไหร่!”
“ส่ะ..สี่สิบมั้งพี่”
“แน่ใจเหรอว่าสี่สิบ..ให้โอกาสตอบอีกครั้ง!”
“ห่ะ..หกสิบครับ”
“หกสิบใช่มั้ย..จัดการมัดมือไว้กับท้ายรถแล้วเร่งเครื่องให้ได้ 60 ลากมันไปบนถนนสัก 100เมตรก็พอ”
“พี่! ผมขอโทษ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว..”
“ลากมันไป! เด็กพวกนี้ต้องลงโทษให้เข็ดหลาบ ต้องให้มันรู้ซึ้งกับสิ่งที่ทำกับคนอื่นเอาไว้! จะได้ไม่ทำอีก”
มาร์คัสสั่งสอนเด็กแว้นแล้วนำกล้องถ่ายรูปกลับมาคืนให้วัสยา..
“น้องมาร์ค! คุณได้มันมายังไง..” เธอโผมาดึงกล้องไปจากมือเขาทันทีด้วยความดีใจ
“อย่าให้ฉันเล่าเลย..”
ช่างภาพสาวไ
