Chapter 39 บังอาจแตะของกู

1182 Words

“เอาสิ อยากฆ่าก็ฆ่าเลย ไอ้คนเลว” ไม่รู้ว่าอะไรดลจิตดลใจให้สิตาพรสวนตอบออกไป ภายในใจเธอร่ำร้องว่าทนให้คนพวกนี้แตะต้องไม่ได้แม้สักนาที สาวน้อยดิ้นรนเพื่อสะบัดให้หลุดจากมือหนา “ใช่ พวกแกมันเลว รังแกได้แม้แต่ผู้หญิง” ไตรตรึงษ์แหวเสียงลั่น แล้วใช้เท้าถีบใช้มือทำร้ายคนที่ควบคุมเธอเช่นกัน ยิ่งมีการขัดขืนยิ่งทำให้การหนีล่าช้าลงไปอีก ซาลามจึงหันมาตบเปรี้ยงที่ใบหน้าสวยจนหน้าหัน “ว้าย” เลือดสดๆไหลปรี่ออกมาจากมุมปากของสาวน้อยสิตาพรทันที เธอผวาเป็นนกปีกหักลงไปกองอยู่กับพื้น “น้ำหวาน!!” “ฤทธิ์มากนักนะ อย่าคิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วกูจะไม่กล้าฆ่าทิ้งนะโว้ย” ซาลามตะคอกเสียงกร้าว ขณะนั้นฝ่ายผู้ไล่ล่าก็ตามมาถึงพร้อมๆ กับชีวิตของลูกน้องของมาเฟียหนุ่มที่ยิงสวนแต่ก็มีกลายคนที่ทยอยร่วงราวกับใบไม้ในหน้าแล้ง เมื่อวิญญาณได้ปลิดปลิวออกจากกายร่าง พวกซาลามจึงได้แยกย้ายกันไปคนละทาง ไตรตรึงษ์ถูกลากไปเป็นโล่ แม้ว่าเธ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD