“คิดจะทำอะไรหรือสาวน้อย” ชายหนุ่มจ้องมองไปทั่วตัวสาวน้อยตรงหน้า อย่างไม่ปกปิดความรู้สึกตนเอง
สายตาโลมเลียแบบนั้นทำให้สิตาพรหัวเราะ ในเมื่อตอนนี้หนีไปไม่ได้ ยังไงเขาก็ไม่มีทางปล่อยเธอหลุดมือไปง่าย ลูกตาลก็อยู่ในมือเขา ฉะนั้นเธอจะต้องแกล้งทำว่าหลงใหลในตัวเขา ทำให้คนตรงหน้าตายใจให้ได้
“อันที่จริงน้ำหวานกำลังเบื่อ คุณจะขังน้ำหวานเอาไว้แบบนี้ จะไม่ให้ออกไปเปิดหูเปิดตาข้างนอกเลยเหรอคะ น้ำหวานเบื่อมันอุดอู้”
หญิงสาวบอกพลางยิ้มหวาน ขยับเข้าไปใกล้เขา มือสั่นๆ ยกขึ้นแตะอกเขา ชายหนุ่มหน้าเข้มเลิกคิ้วยั่วยวน ตาคมกริบกวาดไปทั่วใบหน้างดงามเหมือนจะหาอะไรสักอย่าง อะไรที่ทำให้ลูกแกะขี้ตกใจ ขยับเข้าใกล้จิ้งจอกร้ายแบบเขา
“น้ำหวานแค่คิดว่า ไหนๆ คุณก็ไม่ปล่อยน้ำหวานไปอยู่แล้ว ก็เลยพยายามปรับตัวให้เข้ากับชีวิตใหม่ที่นี่” สาวน้อยรีบบอกก่อน กลัวว่าเขาจะไม่เชื่อ
ดวงตาคู่หวานหลบวูบแก้มแดงน่าจูบ วินเซนโซคิดว่า
