Chapter 31 เรียกฉันว่าวินเซนซ์

1156 Words

เสียงอ่อนหวานสั่นระริกทำให้ใจกล้าแกร่งอ่อนยวบ ตาคมดุทอประกายอ่อนแสง เขารวบร่างบางเกยขึ้นไปนั่งบนตัก กระชับร่างสั่นๆ เอาไว้แน่น สิตาพรกัดริมฝีปากแน่น เธอไม่กล้าสบตาเขา เพียงแค่ถูกเขากอดเธอก็แทบระทวย จากที่ตั้งใจว่าจะทำให้เขาตายใจ ไฟแห่งเพลิงปรารถนานั้นกำลังเล่นงานเธอเข้าแล้ว “น่ารักแบบนี้ ฉันจะส่งเธอไปบริการแขกได้ยังไงน้ำหวาน” วินเซนโซกระซิบ ไล้ใบหูเล็กด้วยลิ้นร้อนพร้อมขบเม้มสลับกัน จนสาวน้อยขนลุกซู่ “เมตตาน้ำหวานด้วยนะคะ” เธออ้อนออด ข่มความอาย หลับตาพริ้มเมื่อลิ้นร้อนๆ โรมรันไปตามต้นคอ ลงสู่หน้าอกอวบอิ่มเกินตัวของเธอ หญิงสาวแทรกนิ้วไปในเรือนผมดำสนิทนั้นกดให้ใบหน้าคมเข้มแนบกับทรวงอกตนยิ่งขึ้น ชายหนุ่มก็ไม่ขัดข้องอยู่แล้ว ส่วนตัวเขาชอบกิจกรรมคลายเครียดที่ว่านี้ยิ่งกว่าสิ่งใด เจ้าพ่อคาสิโนอย่างเขามีทั้งลูกล่อลูกชนเต็มเปี่ยม ไม่นานเสื้อตัวสวยก็ถูกรั้งจนมันเปิดเปลือยความนุ่มหยุ่นให้เขาได้ส

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD