“เอาจริงเหรอน้ำหวาน” เพื่อนรักกระซิบกระซาบถามเมื่อชำเลืองมองการ์ดร่างยักษ์ที่ธนัชย์ส่งมาคอยดูแล แฟรงค์กับรุสโซนั่นเอง
“จริง นี่เป็นโอกาสเดียวของเราแล้วนะลูกตาล ถ้าเราไม่หนีก็ไม่รู้ว่าพวกนั้นจะทำอะไรกับเราบ้าง” สิตาพรกระซิบตอบ เธออดรู้สึกโหวงเหวงในอกอย่างบอกไม่ถูกเมื่อคิดว่าจะหนีไปแบบนี้
ไตรตรึงษ์ทำเป็นมองหน้ามองหลัง ดูเผินๆ อาจจะเหมือนว่าเธอกำลังมองร้านรวงข้าวของที่เจ้าของร้านค้าต่างๆ เอาออกมาวางโชว์หน้าร้าน
“พี่นัชบอกว่าเขาจะไปส่งเราหลังจากถอนสมอออกจากมาเลเซีย”
“แล้วแกแน่ใจได้เหรอลูกตาลว่าคนพวกนี้จะทำตามคำพูด นี่เป็นโอกาสเพียงครั้งเดียวของเราแล้วนะ ถ้าไปถึงสถานทูตไทยได้เราก็รอด” สิตาพรหน้าเผือดไปเล็กน้อย สาวน้อยสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ใจเธอกำลังนึกถึงใครบางคน นายบ่อนหนุ่มหน้าดุช่างเอาแต่ใจ เธอไม่อยากจะคิดเลยว่าหากหนีไม่พ้น เขาจะทำยังไงกับเธอบ้าง เมื่อเช้าพอรู้ว่าเขาจะออกมาข้างนอก เธอก็ร
