“เข้าใจแล้ว” เธอย่นจมูกใส่แผ่นหลังของเขา คนอะไรคิดแต่เรื่องร้ายๆ หลงตัวเองก็ที่หนึ่ง แม้เงินที่เขาให้จะมากโขอยู่ แต่น้องต้องเรียนอีกสี่ปี แม่ที่ป่วยไม่รู้ว่าจะรักษาอีกนานแค่ไหน เธอคิดว่าเงินจำนวนนั้นควรเก็บเอาไว้ และต้องขยันทำงานต่อไปตามที่รัชนีกรฝากฝังเอาไว้ ยังไงก็ได้เงินเดือนทุกเดือน จะทิ้งงานทิ้งเงิน มันอาจจะทำให้อนาคตยิ่งลำบากเมื่อเงินหมด เธอต้องคิดถึงอีกสองชีวิตที่รักมากที่สุดให้มากๆ เข้าไว้ แม้จะไม่ชอบหน้าเจ้านายจอมเผด็จการเช่น รัชภาคย์แค่ไหนก็ตามที
“เร็วสิ ยืนแช่งฉันอยู่แบบนั้น เจริญล่ะนะ คุณเลขาฯ” เขาหันมาเร่งเร้า ในขณะที่เธอรีบมาบอกลามารดาที่นอนหลับไปแล้ว และเดินตามเขาออกไปอีกรอบ
เธอไม่ได้ไปพักไกลอะไรที่ไหน แต่พักอยู่ที่เรือนรับรองในบ้านหลังใหญ่ของเขานี่เอง พอรถจอดหน้าบ้าน เธอก็รีบจ้ำอ้าวทำท่าจะเดินหนีทันที
“นี่แม่คุณ จะรีบไปไล่แมวที่ไหน”
“คุณมีอะไรอีกคะ” เธอถอยหนีเมื่
