เมื่อผู้กองหนุ่มหยิบผ้าเช็ดหน้าซึ่งใส่ยาสลบเรียบร้อยแล้วออกมาจากกระเป๋ากางเกงที่ตกอยู่ข้างๆ เตียง มาประกบปิดปากปิดจมูกของเธอ
“คุณต้องอยู่กับผม อชิรญา! ผู้ชายหน้าไหนก็แตะต้องเมียของผู้กองเมฆไม่ได้”
ผู้กองนภพีท์เค้นเสียงกระซิบ พร้อมกับจดจุมพิตหนักหน่วงลงไปบนใบหูเล็ก ขณะจ้องมองอชิรญาที่เบิกตากว้างด้วยความตกใจตอนถูกโปะยาสลบ
อีกไม่กี่นาทีต่อมา ร่างอรชรเปล่าเปลือยก็ตัวอ่อนระทวยหมดสติอยู่ในอ้อมแขนของผู้กองนภพีท์ ที่กำลังจะลักพาตัวเจ้าสาวป้ายแดงไปลงทัณฑ์ให้สาสมกับความทรยศของเธอ
เสียงคลื่นลมทะเลที่ซาซัดกระทบชายฝั่ง ปลุกให้คนที่กำลังนอนหลับใหลอยู่บนเตียงขนาดเล็ก ต้องลุกพรวดจากที่นอนอย่างรวดเร็ว
อชิรญากวาดสายตามองออกไปนอกหน้าต่างห้องนอน เมื่อเห็นท้องทะเลสีคราม มีคลื่นลูกน้อยใหญ่ซาซัดกระทบโขดหินและชายฝั่งเป็นระยะ ก็ขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่งว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร
“ทะเล? ทำไมเราถึงมาอยู่ที่
