บทที่ 14

1209 Words

“ออกไปจากห้องนี้ให้ได้ก่อน แล้วค่อยทำตามที่พูด ว่าแต่ไม่ตะโกนเรียกไอ้สุรพลผัวใหม่หรอกหรือ ถ้าไม่มีแรง ผมจะช่วยเรียกให้เอาไหม มันจะได้รู้ว่าเวลาคุณกระโจนขึ้นบนเตียงแล้ว คุณร้อนแรงมากเพียงใด” “ไอ้คนชั่ว เลว กักขฬะ คุณมันสมควรตาย” “ใช่ ผมสมควรตาย สมควรตายตั้งแต่เกิดความผิดพลาดขณะฝึกหน่อยซีล แต่ไอ้ผู้กองหน้าโง่คนนี้ดันยื้อความตายไว้สุดกำลัง ยื้อไว้เพียงเพื่อกลับมารับรู้ว่าผู้หญิงที่เขารักหมดใจ ไม่ได้เคยคิดรอเขาแม้นาทีเดียว เขาเดินทางยังไม่ทันพ้นแผ่นดินบ้านเกิด คนรักของเขาก็ปั่นใจ เร่ไปหาผัวใหม่แทบจะทันที” “หยุดพูด หยุดพล่ามได้แล้ว ฉันไม่ต้องการฟังเรื่องไร้สาระ” “ถ้าคิดว่าเรื่องความตายของผู้กองคนนี้เป็นเรื่องไร้สาระ ถ้างั้นทำแบบนี้ก็คงไม่ไร้สาระใช่ไหม อชิรญา!” มือใหญ่กระชากบราเซียร์สีหวานออกจากร่างบางระหงจนอยู่ในสภาพเปล่าเปลือย ผลักร่างบางให้ล้มลงไปบนที่นอนใหญ่ ก่อนจะตามเข้าไปกดทาบทับไ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD