"Sorry if I cause you trauma," tanging tugon niya.
"Ginawa mo 'yun, as if you own his life," sagot ko naman.
"You only own this company, all things in this company. Lahat ng empleyado mo pagmamay-ari mo pero hindi mo pagmamay-ari ang mga buhay nila. Boss, tingnan mo, maraming na-traumatized dahil sa nangyari, ano na kaya ang mangyayari sa kanila? Paano kung hindi sila makatulog? Paano mo masusulosyunan 'yun?" Dugtong ko pa. Tahimik lang siya.
Umupo ako sa harap ng pinto at sumandal. Napaluha na lang ako habang iniisip 'yun.
"Maraming taong takot na takot sa 'yo. Gan'yan ka na ba talaga? Kailangan mo bang pumatay?" Patuloy ko.
"Mababa lang ang pasensya ko sa mga taong ayaw sumagot. Marami siyang atraso sa kompanya at lalo na sa akin. Kung ako, ang kompanya, ang mga taong importante na
