อ๋องทมิฬ

ตอนที่6 ห้องอาบน้ำ

สายลมราตรีพัดผ่านหน้าต่างที่ปิดสนิท แสงเทียนแม้มีน้อยนิดกลับนิ่งสนิทมิอาจไหวเอนเพราะแรงลม

เรือนพำนักส่วนพระองค์แห่งรุ่ยอ๋องมิได้หรูหรา เพียงเน้นความสะดวกเรียบง่าย

ภายในห้องรโหฐานขนาดใหญ่ มีเพียงเครื่องเรือนจำเป็น มีห้องโถงรับรอง ห้องหนังสือ ห้องนอนและห้องอาบน้ำ

ทว่าที่มีมากนับไม่ถ้วนกลับเป็นศาสตราวุธชนิดต่าง ๆ หน้าตาแปลกประหลาด ประสิทธิภาพเหนือคาด ทั้งแขวนบนผนังและตั้งตระหง่านเรียงรายบนแท่นไม้สลักพยัคฆ์อันน่าเกรงขาม

บรรยากาศทั่วห้องเงียบสงบ คละเคล้าแสงเทียนบางเบา กรุ่นกลิ่นอายสูงศักดิ์เจือจาง ปราศจากข้ารับใช้ ไม่มีกระทั่งนางกำนัลติดตามหรือสาวใช้คนสนิทแต่อย่างใด

ร่างสูงใหญ่เปลือยเปล่ายืนอยู่หน้าอ่างน้ำ เผยเรือนกายกร้าวแกร่งทรงพลัง กล้ามเนื้อตึงแน่น ไหล่กว้าง แผ่นหลังตั้งตรง แลดูงามสง่าได้รูปสมบูรณ์แบบ

ทุกส่วนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าไม่มีส่วนใดไม่สง่างาม ทั่วกายที่กระทบแสงสีนวลของเพลิงเทียนอาบไล้ไปทั่วร่างหนา ยิ่งส่งให้เห็นถึงความหยิ่งทะนงตน เปี่ยมราศีเหนือหมู่มวล

บนเรือนร่างคล้ายรูปสลักนี้ มีริ้วรอยแผลเป็นมากมาย บ่งบอกได้ถึงภาระหน้าที่และความรับผิดชอบซึ่งมีมาแต่ไหนแต่ไร

นิ้วเรียวยาวปลดหน้ากากออกวางที่โต๊ะติดผนังด้านข้าง เผยใบหน้าหล่อเหลาเป็นเอกราวประติมากรรมชั้นยอด

ถังไห่เฉิงเป็นบุรุษที่รูปงามมาก โครงหน้าคิ้วตายิ่งไร้ที่ติ จนสตรีที่เคยเห็นเขายังต้องสะเทิ้นเขินอาย พวกนางต่างลุ่มหลงอย่างไม่อาจยั้งใจ ดึงสติที่หลุดลอยไปไกลให้กลับมาแทบไม่ทัน

หากเอ่ยถึงเหล่าสตรีที่ต้องการมีชีวิตที่ดี ยืนหยัดมั่นคงครอบครองฐานะมั่งคั่งพร้อมศักดิ์ฐานะสูงส่ง มีเกียรติยศสืบไป พวกนางมักจะใช้เครื่องมือเพื่อสิ่งเหล่านั้นด้วยรูปโฉมสะคราญ เสน่หานวลนาง ใช้สารพัดมารยา เพื่อยึดเหนี่ยวหัวใจบุรุษ

กระทั่งใช้วิธีเดียวกันนี้เป็นอาวุธสังหาร คร่าชีวิตชายชาญเพื่อเป้าหมายบางอย่าง หรือที่เรียกว่าวิชานารีพิฆาต

เช่นนั้นฝ่ายบุรุษก็มิใช่ว่าจักทำมิได้

เขาจึงตกลงกับพี่ชายแบ่งภาระหน้าที่อย่างชัดเจนเพื่อจัดสรรอำนาจนอกในอย่างสมดุล ให้อีกฝ่ายเป็นฮ่องเต้ผู้สง่างาม ดูแลควบคุมขุนนางในราชวัง บริหารอำนาจด้วยวิสัยสุภาพชน ใช้ความเป็นบุรุษรูปงามสูงส่งผู้อบอุ่นอ่อนโยนหรือเสน่ห์มนต์มารยึดตรึงสตรีให้ตกบ่วงลุ่มหลงเชื่อฟัง

ส่วนตัวเขา รุ่ยอ๋องถังไห่เฉิง ย่อมไม่มีความจำเป็นอันใดต่อการเชื่อมสัมพันธ์กับอิสตรีเพื่อบริหารอำนาจลักษณะเช่นนั้น

พวกนางควรมีใจปฏิพัทธ์เพียงพี่ชายผู้เป็นโอรสสวรรค์ ให้พระองค์ได้สรรสร้างอำนาจค้ำยันเต็มวังหลังอย่างเต็มที่ผู้เดียว

เขามีหน้าที่แค่บริหารจัดการงานนอกราชวัง แผ่บารมีเกริกไกรด้านการศึก เป็นพยัคฆ์ติดปีกปกปักษ์พิทักษ์มังกรทอง ระรานต่างแคว้นมิให้พวกมันริบังอาจชูคอเผยอเหิมเกริม

ถังไห่เฉิงเป็นบุตรชายคนรองของอดีตนางมารนามว่าซานซานและมหาจักรพรรดิผู้เป็นวีรบุรุษนามถังจ้าวเหว่ย ไม่แปลกหากจะมีวิสัยถอดแบบออกมาจากบิดาและมารดา

ด้วยเหตุนี้ทั้งเสด็จพ่อและเสด็จแม่จึงทำหน้ากากเงินลวดลายอักขระโบราณสีดำให้เขาอำพรางใบหน้ารูปงาม

มีเหตุผลว่าจะได้ไม่มีสตรีที่ใดมายื้อแย่งกันให้ปวดหัว

น้องสาวทั้งหลายยังพากันปล่อยข่าวลืออย่างสนุกสนานว่าเขาอัปลักษณ์ราวปีศาจ เพื่อปกป้องพี่ชายอย่างเขาจากสตรีเจ้ามารยาร้ายกาจ

ด้วยรู้ดีว่าใต้หล้าแห่งนี้ย่อมมีสตรีชั่วช้ายากรับมือไม่ต่างจากพวกนาง

ส่วนนิสัยโหดเหี้ยมอำมหิต ปลิดชีวิตผู้คนได้ง่ายดายนั้น ล้วนแล้วแต่เป็นไปตามสายเลือดอันเข้มข้น

ถังไห่เฉิงยิ่งคิดยิ่งนึกขันอยู่ในใจ มุมปากยกยิ้มบางเบา เนตรมังกรเรียวคมแฝงความดุดันค่อยๆ อ่อนแสง ลดทอนกระแสเหี้ยมเกรียมลงไม่น้อยเมื่อนึกถึงบุคคลในครอบครัว

ระหว่างคิดเรื่อยเปื่อย ชายหนุ่มพลางอาบน้ำด้วยตนเองอย่างใจเย็น เขาไม่นิยมแช่น้ำในอ่างเฉกเช่นองค์ชายเจ้าสำราญที่ต้องมีสาวงามคอยปรนนิบัติขัดแผ่นหลัง

ร่างสูงเด่นสง่างามยืนอยู่หน้าถังไม้ใส่น้ำสูงสี่ฉื่อ[1] ฝ่ามือหนาใช้ผ้าหมาดซับใบหน้าตนเองด้วยกิริยาเนิบช้า ก่อนจะใช้กระบวยตักน้ำขึ้นมาชำระล้างเนื้อตัวจนสะอาด ไม่สะทกสะท้านต่อความเย็นของมัน ปล่อยหยาดน้ำพราวพร่างกลิ้งไปตามสัดส่วนกำยำได้รูปตั้งแต่ลาดไหล่ แผงอก แผ่นหลัง เรื่อยลงมาถึงเอวสอบ สะโพกเพรียวและบั้นท้ายแกร่ง

ผิวเนียนละเอียด แม้คร้ามแดดไปบ้างหากแต่ยังคงความขาวกระจ่างดั่งผู้สูงศักดิ์เอาไว้ ช่วงไหล่ผึ่งผาย ช่วงแขนล่ำสัน เครื่องหน้าคมคาย ทุกอณูผิวกายไม่มีส่วนใดไม่เย้ายวนใจ

ชั่วจังหวะเผลอไผล จมูกโด่งสันพลันได้กลิ่นหอมรวยริน หูยังได้ยินเสียงลมหายใจสะดุดเฮือกของคนผู้หนึ่ง

ชายหนุ่มขมวดคิ้วทันใด จับกระแสผู้บุกรุกได้ทันที

ใบหน้าหล่อเหลาเบนไปยังทิศทางตามสัญชาตญาณ สายตาคมปลาบพลันประสบกับสตรีผู้หนึ่ง

นางมาพร้อมกลิ่นกายหอมกรุ่น มีดวงหน้าพิลาสล้ำ เรือนร่างอรชรอยู่ในอาภรณ์ยั่วยวนเต็มที่

นางยืนตะลึงจ้องถลึงมาที่เรือนร่างเปลือยเปล่าของเขา

นางมองบั้นท้ายแล้วกวาดตาเพ่งตรึงตรงเส้นขนดำขลับใต้หน้าท้องหนั่นแน่นของเขาอย่างเปิดเผย

ด้วยสายตาแน่วนิ่งจริงจังเป็นพิเศษ

“...”

ด้วยพลังเร้นลับดีเยี่ยม ลมปราณเหนือชั้น พลังวัตรเต็มเปี่ยม ลี่เซียนจึงเคลื่อนกายได้เงียบเชียบ กระทั่งเปลวเทียนยังไม่ขยับแม้แต่น้อย

เรือนพักกว้างใหญ่ รอบด้านสลัวราง แสงเทียนอ่อนจางนิ่งสนิท ไร้กระแสลมวูบไหว แม่นางน้อยเดินเข้ามาในเรือนแห่งนี้อย่างไร้ทิศทาง

ลี่เซียนเพียรสังเกตอย่างใคร่ศึกษา เห็นด้านข้างฝั่งซ้ายคือห้องหนังสือ ถัดจากลานโล่งกลางห้องมองตรงไปคือห้องนอนขนาดใหญ่ ส่วนทางด้านขวานางสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมรวยรินของธาตุน้ำและกลิ่นอายอันทรงพลังน่าเกรงขาม

หญิงสาวจรดปลายเท้ามาเรื่อย ๆ จนเจอห้องหนึ่ง จึงเดินสำรวจด้วยความเพลิดเพลินอยากรู้อยากเห็นตามวิสัย

กิริยาท่าทางของนางคล้ายเดินเล่นอย่างสำราญใจ

มิใช่ผู้บุกรุกแต่อย่างใด

เรือนร่างบอบบางเคลื่อนกายเนิบนาบด้วยลมปราณที่มีเหนือกว่ามนุษย์อยู่หลายขั้น นางจึงเยื้องย่างไร้สุ้มเสียงเหนือเมฆ

กระทั่งบังเอิญเจอกับเจ้าของทวนเหล็กที่กำลังตามหา

ทว่าเขากำลังอาบน้ำ...

[1] สูงประมาณ 4 ฟุต หรือราวๆ 1.22 เมตร