อ๋องทมิฬ

ตอนที่1 หนึ่งหลุดพ้น หนึ่งถือกำเนิด

ย้อนกลับไปเมื่อหลายร้อยปีก่อนเกิดราชวงศ์ต้าถัง

คู่รักคู่หนึ่งสาบานยึดมั่นรักกันจนแก่เฒ่า แม้ตายจากก็จะมิพรากดวงใจไปให้ใคร

ฝ่ายสตรีเป็นถึงองค์หญิงสูงศักดิ์สะคราญโฉม นามซีซิน

ฝ่ายบุรุษเป็นสามัญชนรั้งตำแหน่งพลทหารม้า ทว่าฝีมือกลับเก่งกล้ากว่าผู้ใด ทั้งเชี่ยวชาญม้าศึก องอาจผึ่งผาย แม้มิได้รูปงามสะกดสายตาแต่ก็น่าคบหาไม่น้อย

เขามีนามว่าเฟิงซือหง

แต่ด้วยสองใจมีรักผูกพัน ไม่หวั่นแม้ต่างยศศักดิ์ชาติตระกูล ฐานันดรกางกั้น

ฝ่ายชายจึงบากบั่นกรำศึกหนักกระทั่งได้เป็นแม่ทัพพิทักษ์ดินแดน รักษาความกร้าวแกร่งดุจหินผา ฝ่ายหญิงยิ่งเฝ้าบ่มเพาะถนอมตัวเพียรรอบุรุษหนึ่งเดียวจนวัยล่วงเลยย่างยี่สิบปี

ในที่สุดเมื่อบุรุษสร้างผลงานมีความดีความชอบกลับมา จึงได้สมรสพระราชทานสมใจกับองค์หญิงสูงศักดิ์อันที่รัก

แม้งานมงคลจักล่าช้า ทว่าสามีภรรยาเคียงคู่หวานล้ำเคียงข้างหวานซึ้ง ผ่านคืนวันหวานชื่นด้วยกันดุจห้วงฝัน

กาลเวลาเคลื่อนผ่านอย่างราบรื่น สามีเดินทางนำทัพสร้างผลงาน พลทหารในอาณัติสมัครสมานสามัคคี ภรรยาดูแลหลังเรือน บ่าวไพร่ภักดี จวนพยัคฆ์สุขสงบ

กระทั่งฝ่ายชายเดินทางกรำศึกปราบโจรทะเลทราย บังเอิญช่วยเหลือสาวน้อยนางหนึ่งเอาไว้ได้

ทั้งสองเกิดถูกชะตาโดยมิได้นัดหมาย สนิทสนมชิดเชื้ออย่างไม่อาจห้ามใจ

สุดท้ายฝ่ายบุรุษจึงตัดสินใจพานางกลับจวนเพื่อขออนุญาตภรรยารับสตรีอีกคนเป็นอนุอย่างถูกต้อง

แม้ซีซินจักรักสามีมากเพียงใด แต่ด้วยนางเป็นองค์หญิงซึ่งเติบโตในวังหลังทั้งยังเคร่งครัดบัญญัติสตรีครองเรือน จึงเข้าใจและยอมรับได้ถึงการมีสามภรรยาสี่อนุของบุรุษ

หญิงสาวเลือกมองข้ามสัญญาใจที่เคยมีให้กัน แย้มยิ้มด้วยใจบริสุทธิ์ จำยอมรับอนุของสามีอย่างใจดี แบ่งปันค่ำคืนหวานชื่นตามธรรมเนียมปฏิบัติอย่างใจกว้าง

ทนมองเขามีความสุขยามโอบกอดสตรีอื่น

ทุกวันซีซินทั้งอดทนและยอมรับได้ ทว่ากลับเป็นฝ่ายสตรีผู้มาทีหลังที่ไม่พึงพอใจอย่างยิ่ง

ดรุณีน้อยยังอ่อนต่อโลกหล้าทั้งยังไม่ประสาต่อความรัก

นางอดรนทนมิได้ยามที่ฝ่ายสามีไปเยือนเรือนของสตรีอีกคน แม้ว่าสตรีผู้นั้นจะเป็นถึงภรรยาเอกผู้มาก่อนก็ตาม นางแสดงออกชัดเจนไม่มีเก็บข่ม ทั้งแง่งอนร่ำไห้ น้อยอกน้อยใจ เร่งเอาใจสารพัดเพื่อขอความเมตตาจากบุรุษ

หลังเรือนเริ่มวุ่นวายวันละน้อย

กระนั้นซือหงเพียงยิ้มรับ บอกกับซีซินเสียงนุ่มว่าอย่าได้ถือสาหาความเพราะนางยังเด็กเหลือเกิน จะอย่างไรสตรีนางน้อยย่อมไม่อาจเทียบเท่าฮูหยินผู้สง่างามรู้ความของเขาได้ แค่สตรีที่มีไว้ปรนนิบัติเรื่องบนเตียง ไม่นับเป็นอะไร

ซีซินนิ่งฟังไม่เอ่ยวาจา แต่ในใจกลับกังขาไม่หลงเชื่อ

แค่กามกิจหรือ?

เช่นนั้นยามจุมพิตแนบชิดสัมผัส

ยามลูบไล้เคล้นคลึงทั่วเรือนร่าง

ยามสอดใส่พากันไต่บันไดสวรรค์จนถึงฝั่งฝันบนฟากฟ้า

ท่านบอกข้าได้หรือไม่ว่าไม่รู้สึกอะไรเลย

ไม่เคยรู้สึกลึกซึ้ง ไม่เคยรู้สึกผูกพัน

หากไม่นับเป็นอะไร เหตุใดยามนี้เราสอง...

แม้ใจร้อนรุ่มดุจไฟสุม ทว่ายังคงรักษาความสง่างามตามวิสัย พลางเพ่งพิศดวงตาคู่คมของคนคุ้นเคยซึ่งมักจะมองนางด้วยรักใคร่เสน่หาเพียงหนึ่งเดียวเสมอมา ไม่เคยมองใคร

ทว่าบัดนี้กลับมิเป็นเช่นนั้นอีกแล้ว

ดวงตาซึ่งทอประกายลึกล้ำคู่นี้มิได้มีเพียงนางอยู่ในนั้น

นัยน์ตาบุรุษเป็นสิ่งที่ยึดมั่นไม่ได้อีกต่อไป

สตรีไร้เดียงสาคือพิษร้าย วาจาบุรุษเชื่อมิได้

ท้ายที่สุดด้วยต้องการเป็นหนึ่ง แม่นางน้อยจึงใช้ความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของตนชนะใจบุรุษจนเกิดผล กระทั่งสามารถยึดครองเรือนร่างกร้าวแกร่งได้ถึงเจ็ดราตรีติดต่อกัน แม้มิต้องใช้ยากำหนัดผิดศีลธรรมก็ตาม

นับว่ายาวนานพอที่จะทำให้ห่างเหินจากอีกคนได้ไม่ยาก เพราะการกระทำนี้ ไม่เกี่ยวข้องกับการบริหารขั้วอำนาจนางสนม หรือรักษาสมดุลสกุลใดเฉกเช่นเชื้อพระวงศ์

ปัญหาหลังเรือนที่เกิดขึ้นมิใช่จากสตรีเพียงฝ่ายเดียว หากแต่เป็นเพราะจิตใจหวั่นไหวของบุรุษอย่างไม่ต้องสงสัย

ในเมื่อเขาไม่หนักแน่นมั่นคงอีกต่อไป สุดท้ายปลายทางเป็นเช่นใด เพียงหลับตาย่อมรู้แจ้งเห็นสัจธรรม

ภรรยาเอกอย่างซีซินทั้งใจกว้างและมองการณ์ไกล

ที่สำคัญ สตรีผู้หนึ่งซึ่งถือกำเนิดจนเติบใหญ่จากวังหลัง ล้วนหล่อหลอมให้นางเป็นสตรีที่เด็ดขาดเฉียบคมเหนือใคร

ซีซินเลือกวิธีเฉกเช่นสตรีชั้นสูงทั่วไป นั่นคือการสงบนิ่งอย่างสุขุมเยือกเย็นเพื่อสยบทุกความวุ่นวายหลังเรือนมิให้เป็นที่ครหาจนเสื่อมเสียมาถึงสามี ต้องอดทนมองคู่ยวนยางด้วยดวงใจที่ปวดร้าว ผ่านม่านตาร้อนผ่าวทุกวัน

กระนั้นท่าทางยังคงเปรียบประดุจนางพญาผู้เข้มแข็ง นางไม่จำเป็นต้องอ่อนแอให้ใครเห็น

ต่อมาสตรีนางน้อยก็ตั้งครรภ์ สามีหนึ่งเดียวยิ่งรักใคร่หลงใหลไม่ลืมหูลืมตา ทะนุถนอมอีกฝ่ายราวหยกล้ำค่า

กระทั่งซีซินยังรู้สึกตัวได้ว่า ตนเองถูกสามีลืมเสียสิ้น

มีเพียงซือหงเท่านั้นที่ยังคงไม่รู้ตัว เขาไม่รู้ว่าตัวเองได้เปลี่ยนไป ไม่มีใจให้สตรีผู้มาก่อนอย่างซีซินอีกแล้ว

การทักท้วง กล่าวเตือน มีหรือที่ซีซินจะไม่ทำ

นางย่อมดึงสติสามีของตนให้คืนกลับมา

ด้วยภาระหน้าที่และสิ่งที่เรียกว่าผิดชอบชั่วดี ใช่ว่าซีซินจะไม่หวังดีต่อสามีที่กำลังหลงทาง นางเอ่ยเตือนเขาอย่างจริงใจอยู่หลายประโยค

ทว่าต่อหน้านางเขาเพียงรับคำแค่ลมปาก ยังโอบกอดคลอเคลียทำทีร่วมรักอย่างทะนุถนอมเพียงให้พ้นผ่านราตรีนั้นไป

แต่ลับหลัง...ซือหงกลับแสดงกิริยาไม่พอใจ

โดยมีอนุคนงามพะเน้าพะนอปลอบประโลมไม่ห่างกาย

พวกเขาให้กำลังใจกันอย่างแนบชิดสนิทเนื้อแม้ฝ่ายหญิงจะกำลังตั้งครรภ์อยู่ก็ตาม

ซีซินรับฟังเรื่องราวจากบ่าวผู้ภักดีที่คอยเป็นหูเป็นตาให้ด้วยความรู้สึกยากจะบรรยาย

ความเข้มแข็งคล้ายถูกทะลวงด้วยปลายกริชแหลมคมนับหมื่นจ้วงแทง

ความเจ็บปวดซึมลึกกำลังล้นทะลักออกมาจากดวงใจที่รวดร้าวเพิ่มขึ้นทุกที มันฉายชัดออกมาจากดวงตาทีละน้อย ความรู้สึกเจ็บแค้นและปวดแปลบกำลังกระจายไปทั่วร่าง

บ่าวคนสนิทที่มองอยู่แทบจะทนไม่ไหว นางเปรยเสียงเย็นว่าขอแค่เจ้านายสั่งคำเดียวจักทำให้อนุแพศยาผู้นั้นหายไป

ซีซินไหนเลยจะโง่เขลาถึงขั้นใช้วิธีต่ำช้าเช่นนั้น

นางเพียงปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปเหมือนเช่นทุกวัน อยู่กับความทุกข์ระทมเช่นนั้น

ด้วยหวังว่าคงชาชิน...

กระทั่งวันหนึ่ง เรื่องไม่คาดฝันพลันบังเกิด เมื่ออนุคนงามของสามีเกิดเจ็บท้องขึ้นมาแล้วแท้งบุตรกะทันหัน

เรื่องราวเกินคาดเกิดขึ้นอีกคำรบ เมื่อซือหงกลับจากงานแล้วรับทราบ เขาถึงขั้นเดือดดาลเข้ามาบันดาลโทสะกับซีซิน

“ฝีมือเจ้าใช่หรือไม่? เพราะเจ้า...บุตรของข้าจึงต้องตาย”

สายตาเย็นชา วาจากล่าวหา พร้อมริ้วรอยฝ่ามือหยาบกระด้างบนข้างแก้มนวลของซีซินที่แดงก่ำ ทำลายความอดทนเสี้ยวสุดท้ายในใจของนางลงทันที

เหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะอนุนางนั้นฟ้องว่าเป็นฝีมือของซีซิน

หลักฐานคือยาบำรุงอันได้รับการแบ่งสรรปันส่วนตามปกติของคำสั่งภรรยาเอกให้โรงครัวดูแลปรนนิบัติ

ซือหงเชื่อสนิทใจแล้วพุ่งเข้าใส่ซีซินด้วยอารมณ์แค้นเคือง

แผนการตื้นเขินเช่นนี้ เหตุใดสามีถึงดูไม่ออก

คำถามล้วนไร้ซึ่งคำตอบ เพราะซือหงไม่เคยมาเยือนเรือนของซีซินอีกเลย

ความห่างเหินหมางเมินระหว่างพวกเขาเกิดขึ้นนับแต่นั้น

ทุกคืนวันนางเดียวดายหาใดเปรียบ

ระหว่างนั้นซีซินพลันคิดได้ถึงช่องโหว่มากมายเรื่องการแท้งบุตรของอนุคนโปรดกับสามีของนาง

แน่นอนว่าการสืบความจริงสำหรับซีซินย่อมไม่ยาก

ไม่นานหลักฐานล้วนมัดตัวอนุของสามีได้อย่างแน่นหนา

เริ่มตั้งแต่ว่าจ้างหมอชราให้โกหกว่าตั้งครรภ์ ต่อมาสร้างหลักฐานเท็จเรื่องแท้งบุตร โยนความผิดทั้งหมดให้ภรรยาเอก เพื่อให้สามีภรรยาเข้าใจผิดกัน ด้วยความคิดตื้นเขินว่าจักกำจัดคู่ชีวิตที่ได้รับสมรสพระราชทานให้หย่าขาดจากกันจนสิ้นในแผนการเดียว

สตรีผู้นั้นปรักปรำนางด้วยแผนการชั้นต่ำและสามีตัวดียังหลับตาหนึ่งข้างเพื่อเล่นตามหมากบนกระดานได้อย่างน่ารังเกียจ

ซีซินตัดสินใจจบชีวิตตนเองในคืนหนึ่ง ซึ่งคืนนั้นเป็นคืนที่สามีกำลังกอดรัดกับสตรีอีกคนเป็นคืนที่เท่าไหร่มิอาจนับ

สาวใช้ของซีซินไปที่เรือนอนุหลังนั้นเพื่อแจ้งข่าว แต่ที่ได้ตอบกลับมาคือเสียงครวญครางและเสียงหอบหายใจกระชั้นถี่

ศพของซีซินถูกพบในเช้าวันต่อมา…

หญิงสาวไม่มีจดหมายตัดพ้อพร่ำพรรณนาถึงคำสัญญาผูกมัดดวงใจ ไม่มีกระทั่งหลักฐานเอาผิดใคร

ซีซินปราศจากถ้อยคำขอความเห็นใจ

ไร้ซึ่งเยื่อใยแม้เพียงบางเบา

มีเพียงอักษรตวัดคำอย่างดุดันเพื่อตัดพ้อในความโง่เขลาของตนที่รักคนผิดอย่างซือหง บุรุษที่ไม่มั่นคงในวาจา

หนึ่งศพสองชีวิตล้วนเป็นเพราะบุรุษตระบัดสัตย์!

ไม่ผิด!

ซีซินฆ่าตัวตายขณะกำลังตั้งครรภ์

สตรีผู้เป็นภรรยากับลูกน้อยที่ยังไม่ทันได้เกิดมา เหตุใดต้องประสบชะตากรรมเพราะชายอันเป็นที่รักทำร้ายจิตใจจนตาย

ทั้งหมดนี้มากพอที่จะทำให้ซือหงหน้าชา นัยน์ตาพร่ามัว แทบไม่อาจยืนหยัดได้ดุจเดิม ท้ายที่สุดจึงคิดได้และสำนึกในความผิดของตน

ทว่ากลับสายไปแล้ว

แม้จะเสียใจสุดแสน แต่กระนั้นกลับทำอันใดมิได้นอกจากมีชีวิตต่อไปพร้อมแบกรับความผิดนั้นเอาไว้เป็นตราบาปตลอดกาล

ข่าวการตายของซีซินทำฮ่องเต้พิโรธหนัก พระองค์ทรงสั่งปลดซือหงออกจากตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ทันทีเหลือแค่ตำแหน่งรองแม่ทัพขั้นต่ำสุดแต่ยังต้องออกรบตามหน้าที่พึงมี

ศึกหนักทั้งหลายที่เคยเป็นใหญ่กลับต้องเป็นรองทำบุรุษอย่างซือหงบาดเจ็บสาหัสต้องเสียขาหนึ่งข้างกลายเป็นชายพิการ ไร้ประโยชน์ผู้หนึ่ง

ซือหงกลับจวนเพียงหวังได้รับการดูแลจากภรรยาอีกคนที่เหลืออยู่ ภรรยาคนที่เขาให้อภัยในความผิดทั้งหมดเพราะใจรักเกินต้านทาน แค่เพียงนางร่ำไห้สะอึกสะอื้นบอกว่ามิได้ตั้งใจ ที่ทำไปทั้งหมดเรื่องภรรยาเอกเพราะรักซือหงมากมายเหลือเกิน มิอาจหักใจแบ่งปันเขาให้ใคร

ทว่ายามที่ชีวิตกำลังตกต่ำ แม่นางน้อยผู้ไร้เดียงสา วาจาดุจน้ำผึ้งเดือนห้า กลับเติบใหญ่เป็นสตรีงามสะพรั่งและพร้อมจะโบยบินจากไปได้ทุกเมื่อ

ยามนี้บุรุษผู้หนึ่งซึ่งเคยองอาจสง่างามจนต้องตาต้องใจสตรีมากมายกลับกลายเป็นอดีตมิอาจย้อนคืน ส่วนสตรีผู้หนึ่งซึ่งสะคราญโฉมไม่สร่างซามีหรือจะทนกับคนที่คล้ายซากศพทุกวัน ทั้งสองต้องทนทรมานจนฝ่ายหนึ่งตายจากอย่างทุกข์ระทม

บั้นปลายชีวิตของซือหงจบลงไม่ดีนักตามคาดการณ์ของใครบางคน

ซีซินรับฟังเรื่องราวรันทดของเขาอย่างเย็นชายามอยู่ในอารามแห่งหนึ่งบนหุบเขาศักดิ์สิทธิ์โบราณ

มีความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้ถึงความร้ายกาจแห่งอิสตรี

ซีซินคือองค์หญิงที่เติบโตมากับสงครามวังหลัง

สิ่งที่บ่มเพาะให้นางดำรงอยู่ได้คือจิตใจอำมหิตเลือดเย็นที่มองด้วยตาเปล่าไม่เห็น มันฝังแน่นในส่วนลึกของดวงวิญญาณ

แน่นอนว่าเรื่องราวทั้งหมดล้วนเป็นฝีมือของซีซิน นางมิได้จากตายหากแต่เป็นการจากเป็นที่สามารถสั่งสอนสามีให้รู้ซึ้งถึงความผิดแห่งตนโดยไม่เว้นเส้นทางให้กลับใจแต่อย่างใด

เพราะต่อให้นางกำจัดสตรีคนหนึ่ง ย่อมมีอีกคนหนึ่งและคนต่อๆ ไปไม่สิ้นสุด มิสู้ตัดเส้นทางของบุรุษ และหยุดหัวใจรักของตนเองเสีย

ซือหงย่อมถูกลงทัณฑ์อยู่แล้วเมื่อนางผู้เป็นถึงองค์หญิงฆ่าตัวตาย จดหมายเพ้อรำพันเรื่องราวความรักและคำสัญญาทั้งหลาย นางมิได้เขียนให้สามี

แต่นางเลือกที่จะเขียนให้เสด็จพ่อแทน

รวมถึงแผนการเอาคืนอย่างสาสม

แน่นอนว่าเมื่อองค์จักรพรรดิทรงพิโรธยังสามารถพลิกฟ้าคว่ำพสุธาได้ เพียงแต่นางไม่ต้องการให้สามีตายง่ายๆ หากแต่การอยู่แบบมิสู้ตายไยมิใช่วิธีสามัญที่สตรีวังหลังชอบกระทำกัน

เพียงปลดจากแม่ทัพเป็นรองแม่ทัพแล้วส่งไปประจำการกับแม่ทัพที่ขับเคี่ยวแย่งชิงผลงานกันมาเนิ่นนาน

แม้มีอำนาจรองแม่ทัพสามารถสั่งการได้ หากแต่ยังต้องมองสีหน้าของแม่ทัพผู้อยู่เหนือกว่า

คำสรรเสริญเยินยอที่เคยได้รับเมื่อครั้งเป็นแม่ทัพใหญ่ผู้เกรียงไกรแปรเปลี่ยนไปเป็นหมางเมิงห่างเหินและดูถูกดูแคลน บุรุษผู้หยิ่งทะนงคนหนึ่งต้องกลายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของคู่แข่ง ทั้งยังมีสหายร่วมรบคอยปัดแข้งปัดขา ย่อมอึดอัดทรมานกระทั่งมิอาจบรรยายเป็นคำพูดได้

ความอัปยศยิ่งอัปยศความอดสูยิ่งอดสู มิกล้าสู้หน้าผู้ใด

ไม่ช้า...ความผิดพลาดกลางสมรภูมิรบย่อมบังเกิด

สุดท้าย...ชายชาญผู้เคยองอาจหาญกล้าจึงกลับบ้านด้วยสภาพย่ำแย่ แม้แต่ขอทานยังเมินเฉยไม่มองหน้า

ส่วนแม่นางน้อยผู้ไร้เดียงสา ซีซินเพียงส่งคุณชายรูปงามตามเกี้ยวแค่สองคน หนึ่งในนั้นยังได้เชยชมสมใจ ชายอีกคนยังเอาหีบใส่เงินมาวางตรงหน้าพร้อมคำสัญญาเป็นมั่นแม่นว่าจักรับนางมาดูแลอย่างดี มอบฐานะภรรยาเอกให้โดยไม่สนใจอดีต

อนุของสามีจึงตีตัวออกห่างหมายโบยบินไปซบอกบุรุษคนใหม่ ไม่ใยดีต่อบุรุษคนเก่าเลยแม้แต่น้อย ซ้ำร้ายยังว่าจ้างคนมาลอบทำร้ายสามีไม่เว้นวัน

สกุลเฟิงของซือหงยังตกอับถึงขีดสุดด้วยข้อหาทุจริต ถูกทางการตรวจสอบและตัดสินโทษทัณฑ์ เนรเทศทั้งตระกูล ต่อมายังถูกเภทภัยกล้ำกลายไม่จบไม่สิ้น เพราะแห้งแล้งหรือกระแสลมแรงกว่าบ้านอื่นหรือไรมิอาจทราบ จวนอดีตแม่ทัพใหญ่จึงเกิดไฟไหม้วอดวายเหลือแต่ซาก

ซือหงเสียใจคล้ายถูกจ้วงแทงจากปลายมีดนับหมื่นเล่มเพราะอนุคนโปรดสวมเขากระทั่งทิ้งร้างเลิกรา ยังต้องพบกับความฉิบหายของตระกูลเพราะตนเป็นต้นเหตุ

จากนั้นพลันตัดสินใจปลิดชีพตนตายในดาบเดียว

ส่วนแม่นางน้อยผู้นั้นย่อมถูกบุรุษใหม่ทิ้งขว้างไม่ใยดี ต้องระหกระเหินเร่ร่อน กลายเป็นขอทานข้างถนน

ต่อมายังถูกจับไปเป็นนางโลมชั้นต่ำ เป็นตายมิอาจทราบ

ทุกสิ่งล้วนเป็นจริงดั่งแผนการของซีซินทั้งหมด

เหตุที่ความอดทนของนางสิ้นสุดกระทั่งตัดสินใจกระทำทุกอย่าง คือวันที่อนุนางนั้นใส่ร้ายป้ายสีและสามีหูตามืดบอด

ยามนั้นนางเพิ่งรู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ คิดจะแจ้งสามีอย่างยินดี หวังมีชีวิตผาสุกกับบุตรเงียบๆ ไม่แย่งชิงความโปรดปราน กลับถูกบันดาลโทสะ ฝากริ้วรอยบนแก้มนวล ซึ่งนับเป็นบาดแผลอันร้ายแรงที่กลางใจ

นางให้องครักษ์ไปสืบจนรู้ความจริงเกี่ยวกับแผนการทั้งหมดของอนุ คราแรกจะเปิดโปงเอาผิด แต่ก็รู้ว่าสามีหลายใจกับสตรีต่ำช้าคงพากันมารยาสาไถย และแน่นอนว่าคนเช่นนางย่อมมีความสามารถมากพอที่จักทำเรื่องเลวร้ายอย่างสาแก่ใจ

นางเลือกจากมาพร้อมลูกในครรภ์ ตั้งใจปฏิบัติธรรมตลอดชีวิตที่เหลือ

ทั้งยังคิดเผื่อแผ่ให้เด็กน้อยไม่ประสาผู้เป็นบุตรแห่งตน โดยการละทิ้งซึ่งทางโลกอย่างถาวร นำพาบำเพ็ญเพียรเคร่งครัด หวังเพียงว่าลูกคนนี้จะไม่มีนิสัยชั่วร้ายเฉกเช่นมารดาอย่างนาง

หากแต่ใครไหนเลยจักคาดคิดว่าการคลอดบุตรจะหนักหนาสาหัส เมื่อซีซินเจ็บท้องคลอดอย่างทรมานจนทนไม่ไหว

ยามนั้น ระหว่างซีซินกับลูกน้อย เลือกรั้งชีวิตได้เพียงหนึ่ง

ซึ่งแท้ที่จริงสาเหตุแห่งความทรมานนี้ล้วนมาจากสตรีผู้ตรอมตรมมิอาจปล่อยวางจากอดีตอันทุกข์ระทมขื่นขมอย่างซีซิน

จึงทำให้เกิดภาวะเลือดลมบกพร่องอย่างหนักยามให้กำเนิดทายาทตัวน้อย การสละชีพตนเพื่ออีกคนที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจย่อมบังเกิด

ซีซินสิ้นชีพหลังจากคลอดบุตรสาว

เรียกได้ว่าหลุดพ้นอย่างแท้จริง จำต้องทิ้งธิดาตัวน้อยเอาไว้ให้พากเพียรฌานกับเหล่านักพรตหญิงในอารามต่อไป

ทารกตัวขาวนุ่มนิ่มจึงเกิดมากำพร้าที่มารดาทิ้งไว้เพียงกำไลหยกล้ำค่าสลักอักษรสอนสั่ง คำว่า **[1]

ทั้งยังฝากเล่าเรื่องราวอันขมขื่นของครอบครัวเพื่อเป็นคำเตือนสอนใจให้พึงระวังไว้อย่าได้หลวมตัว

สตรีไร้เดียงสาคือพิษร้าย วาจาบุรุษเชื่อมิได้

โดยไม่รู้เลยว่านั่นคือจุดเริ่มต้นในเส้นทางสายใหม่ของเด็กหญิงอ่อนต่อโลกผู้หนึ่งให้หลุดพ้นวิถีแห่งเซียน

กลายเป็นคนธรรมดาที่มีรักโลภโกรธหลงแทน…

***[1] คำว่า ***แปลว่าจริงจัง ซ่อนนัยว่า แม้มีใบมีดกำลังบาดใจต้องอดทนไม่ปริปาก

หมายเหตุ: นิยายเรื่องนี้มิใช่แนวเทพเซียนแต่อย่างใด แค่มีพลังเร้นลับระดับเหนือกว่ายุทธจักรเท่านั้น