อ๋องทมิฬ

แนะนำตัวละคร + อารัมภบท

กาลเวลาเหมือนน้ำใสไหลริน

ไม่นาน...ฮ่องเต้ถังจ้าวเหว่ยทรงประกาศพระราชโองการสละราชสมบัติให้องค์รัชทายาทถังไท่หลินขึ้นครองบัลลังก์ทอง

แต่งตั้งองค์ชายรอง ถังไห่เฉิง เป็นรุ่ยอ๋องคุมกองกำลังพลเรือนแสน เป็นจอมทัพเหนือจอมพลคนทั้งแคว้น ออกศึกคุมการรบทั่วดินแดน เป็นราชาพยัคฆ์ปกปักษ์พิทักษ์บัลลังก์ทองให้พี่ชายตลอดมา...

แนะนำตัวละคร

ถังลู่หลิ่ง ธิดาคนแรกของซานซานกับจ้าวเหว่ย ลู่หลิ่งมีนิสัยน่ารักกิริยาเรียบร้อย เฉลียวฉลาดซ่อนเล่ห์มารยา มีท่านอานามว่าถังจ้าวสุนผู้ร้ายกาจยิ่งกว่าผู้ใด

ถังไท่หลิน ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันแห่งแคว้นต้าถัง ฉลาดปราดเปรื่องสง่างาม มีอุปนิสัยเยือกเย็นสุขุมลุ่มลึกเฉลียวฉลาดเกินวัย แผ่ซ่านความเป็นสุภาพชนผู้อ่อนโยน แต่เด็ดขาดเฉียบคม มีสนมเต็มวัง นับเป็นบุรุษไร้ใจอย่างแท้จริง

ถังไห่เฉิง สุดยอดนักรบ ฉายามัจจุราชต้าถัง กร้าวแกร่งทรงพลัง ผ่าเผยเหี้ยมหาญ หล่อเหลาแต่ดุดัน งามสง่าแต่เย็นชา เหล่าสตรีหนีห่าง ไม่กล้าแม้แต่สบตา

หั่วซาน ประมุขเจ้าสำนักมังกรดำ ราชาปีศาจหรือจักรพรรดิมารแล้วแต่คนเรียกขาน ผู้ครองใต้หล้าฝ่ายอธรรม นิสัยโฉดชั่วอำมหิตผิดมนุษย์ ฉายาจอมมารทมิฬ ผู้ถูกหลอกล่อให้นำความชั่วที่มีมาสร้างคุณงามความดีแก่แผ่นดิน

หลี่หวงเหมย หญิงงามอันดับหนึ่ง ดุจนางพญาหงส์นับแต่กำเนิด นางผู้เกิดมาเพื่อเป็นฮองเฮา ไร้ซึ่งปรารถนาหัวใจจากบุรุษ หวังเพียงเคียงข้างมังกรจนชีพวาย

ลี่เซียน ดรุณีนางน้อยไม่ประสาต่อโลกหล้า นางผู้มาจากดินแดนลี้ลับอันไกลโพ้น ซุกซ่อนความร้ายกาจเอาไว้โดยไม่รู้ตัว

อารัมภบท

ดินแดนใต้หล้าแบ่งแยกหลากแคว้นหลายชนเผ่า ปกครองด้วยผู้นำของแต่ละพื้นที่ตามแบบวิถีของตนเอง

แผ่นดินใหญ่ที่มีอำนาจเหนือกว่ามักปกครองโดยบุคคลอันถูกเรียกขานว่าฮ่องเต้ ได้รับการยกย่องว่าเป็นโอรสสวรรค์ ส่วนแผ่นดินผืนเล็กผืนน้อยมักจะปกครองกันเองด้วยหัวหน้าเผ่าหรืออ๋องศักดินา แต่ยังคงขึ้นตรงกับฮ่องเต้ของแผ่นดินใหญ่ที่แข็งแกร่งกว่า

ทว่านอกเหนือจากดินแดนเหล่านั้นแล้ว ยังมีดินแดนหนึ่งซึ่งอยู่เหนือกว่าอีกขั้น นั่นก็คือดินแดนแห่งการบำเพ็ญเพียร

ปรมาจารย์เซียนหย่งสือ คือผู้ละแล้วซึ่งเส้นทางนองเลือดทางโลก หลุดพ้นจากเส้นทางสายมาร หันเหไปเลือกหนทางแห่งเซียน บำเพ็ญเพียรตบะสูงส่งจนบรรลุแจ้งเห็นจริงทุกสรรพสิ่ง

ท่านผู้นี้คือภูผาที่แข็งแกร่งผงาดกล้าในใต้หล้า มั่นคงยิ่งกว่าภูเขาไท่ซานและยิ่งโหดร้ายกว่าผู้ใดทั้งหมด

เมื่อครั้งที่เซียนหย่งสือลงทัณฑ์สั่งสอนศิษย์เอกนามว่า ซานซาน ยามนั้นเขามิอาจล่วงรู้ว่าพลังทำลายล้างมหาศาลในวิชาดูดวิญญาณได้บังเอิญกระชากดวงจิตของเซียนน้อยตนหนึ่งติดร่างแหไปด้วย

เพราะวิชาดูดวิญญาณของเซียนหย่งสือ ดวงจิตอันเปราะบางของเซียนน้อยจึงถูกกระชากออกจากกายที่ปล่อยวาง ได้ยินเพียงประโยคยามปลิดปลิวจากปรมาจารย์ดังก้องกังวานว่า

“จงชดใช้กรรมเสียดีๆ ชีวิตนี้จักได้ไม่สูญเปล่า”

เพราะต้องชดใช้กรรมนำคุณธรรมค้ำจุนโลกาของนางมารซานซานทำให้เซียนน้อยผู้หนึ่งซึ่งกำลังฝึกตบะขั้นปล่อยวาง[1] จำต้องกลายเป็นวิญญาณอยู่ในกำไลวงหนึ่งนานหลายร้อยปี...

***

[1] ระดับปล่อยวางอยู่ในขั้นฝึกตบะที่ห้าจากสิบขั้น เป็นขั้นที่จิตบริสุทธิ์คล้ายทารก สามารถเหาะเหินเดินอากาศ และมีคุณสมบัติพร้อมบำเพ็ญเพียร